๒๔ กตัญญู 廿四孝 (หยี่จับสี่ห่าว)
๒๔ กตัญญู 廿四孝 (หยี่จับสี่ห่าว)
ตอนที่ ๒๐ หมิ่นสุ่น ลากรถให้บิดา
闵损御车 (หมิ่นสุ่นอวิ้เชอ)
หมิ่นสุ่นโชคร้ายกำพร้ามารดาแต่วัยเยาว์ ส่วนบิดาได้แต่งงานมีภรรยาใหม่ ตั้งแต่นั้นมาหมิ่นสุ่นก็ถูกแม่เลี้ยงใจร้ายให้อยู่อย่างยากลำบาก
๒๔ กตัญญู ศาลเจ้าเหล่งบ๊วยเอี้ย
หลายปีต่อมา แม่เลี้ยงให้กำเนิดบุตรชายอีกสองคน ซึ่งบุตรทั้งสองเป็นที่รักของแม่เลี้ยงเป็นอย่างมาก
ในช่วงฤดูหนาวอันโหดร้าย แม่เลี้ยงได้เย็บเสื้อผ้าที่บุผ้านวมเส้นใยฝ้ายสามารถให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายให้กับบุตรชายทั้งสองของนางได้สวมใส่ แต่สำหรับหมิ่นสุ่นนางเพียงนำดอกอ้อมาบุในตัวเสื้อแทนนวม ซึ่งไม่สามารถสร้างความอบอุ่นให้แก่ร่างกายท่ามกลางสภาพอากาศหนาวเหน็บได้
หมิ่นสุ่น ลากรถให้บิดา
วันหนึ่ง บิดาให้หมิ่นสุ่นเป็นสารถีลากรถออกไปทำธุระนอกบ้าน แต่ด้วยเสื้อผ้าที่สวมใส่บางมาก ร่างการจึงไม่สามารถต้านทานความหนาวเย็นได้ ทำให้สั่นเทิ้มไปทั้งกายา จนร่างกายชาไร้ความรู้สึก เป็นเหตุให้เชือกที่ลากรถหลุดไปจากมือ
หมิ่นสุ่น (หมิ่นจื่อเชียน) หนึ่งในเมธีของจีน
เมื่อบิดาเห็นอาการของเขาหนาวสั่นจนหน้าซีดถึงเพียงนี้ คิดว่าต้องมีสาเหตุบางอย่างแน่นอน จึงนำเสื้อผ้าที่บุตรชายสวมใส่มาพิจารณาอย่างละเอียด จนทราบว่า เสื้อที่เขาสวมใส่นั้นเป็นเพียงเสื้อบุดอกอ้ออันบางเบา จึงโกรธภรรยามาก จะไล่นางออกจากบ้าน
หมิ่นสุ่นเห็นดังนั้น จึงพูดกับบิดาว่า
“ถ้าหากแม่เลี้ยงยังอยู่กับเรา ก็จะมีลูกเพียงคนเดียว ที่ต้องรับความเหน็บหนาว
แต่ถ้าหากขับไล่แม่เลี้ยงออกจากบ้าน ลูก ๆ ทั้งสามคนจะโดดเดี่ยว ไม่มีคนดูแล”
《母在一子寒，母去三子单。》
เมื่อแม่เลี้ยงได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างมาก เพราะคาดไม่ถึงว่าหมิ่นสุ่นจะออกปากช่วยเหลือนาง จึงรู้สึกละอายใจและสำนึกในความผิดที่เคยกระทำต่อหมิ่นสุ่นตลอดมา
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
