จริงๆแล้วมนุษย์ก็ไม่รู้หรอก
ว่ากำลังแสวงหาอะไร เราเกิดมาทำไม
เราทำสิ่งนั้นสิ่งนี้เพื่ออะไร เราทำมันไปทำไม
อะไรคือหมุดหมายสำคัญของชีวิต
ทุกวันนี้ผมอายุจะ 40 ละ ก็ยังไม่รู้เลยว่า
ผมแสวงหาอะไร รู้แค่ว่าธรรมชาติให้ชีวิตมา
แล้วก็พยายามทำตามสิ่งที่สังคมบัญญัติไว้
เพื่อให้ชีวิตมีความสุข แต่ก็ทำไม่ได้จริงๆสักที
เคยตั้งคำถาม ถามตัวเองอยู่เหมือนกัน
ว่าเรากำลังทำอะไร แล้วทำไปทำไม
มันเหนื่อยนะ แล้วผมก็ไม่ใช่คนที่เก่งอะไรเลย
แต่จำเป็นต้องทำ ทำเพราะคนอื่นเขาทำ
โรงเรียนก็สอนมาแบบนี้ ใครก็ทำกันอย่างนี้
รู้แค่ว่า
พื้นฐานของมนุษย์ทุกคนเลย ต้องการความสุข
เกลียดความทุกข์ เกลียดการพลัดพราก
บางคนก็ผิดหวัง รับไม่ได้ หยุดคิดไม่ได้
วิธีที่จะหยุดคิด คือต้องฆ่าตัวตายเท่านั้น
เพื่อพยายามหนีอาย หนีความผิดหวัง
บางคนเป็นโรคเรื้อรัง เลยตัดสินใจฆ่าตัวเอง
จะบอกว่าเขาไม่รักตัวเองก็ไม่ใช่
เพราะว่าเขารักตัวเองนี่แหละ
เขาเลยไม่อยากทนกับความทรมาน
เขาจึงฆ่าตัวตายเพื่อให้หลุดพ้น
จะว่ามนุษย์กลัวความตายไหม ก็ใช่ครับ
ทุกชีวิตในโลกย่อมรักตัวกลัวตาย
เหมือนกันทุกชีวิต
ไม่มีสัตว์ชนิดไหนที่ฆ่าตัวตายได้
แต่มนุษย์ยอมฆ่าตัวตายได้
คนฆ่าตัวตาย เพราะเขาเกลียดความทุกข์
ที่เขาฆ่าตัวตาย เพราะเขารักตัวเอง จริงไหม
โดยรวมแล้วมนุษย์หวาดหวั่นกับความทุกข์
ความทุกข์ใดๆในโลกนี้ มนุษย์อยากหลีกหนี
อยากสมหวัง ไม่อยากผิดหวัง
อยากให้ชีวิตมันมั่นคง แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่
เอาจริงๆแม้แต่ CEO ร่ำรวยพันล้าน
ถ้าพูดให้ลึกซึ้ง มันไม่มีอะไรมั่นคง
ไม่มีใครหนีพ้นนะครับ เราคุมมันไม่ได้
สุดท้ายไม่วันใดก็วันหนึ่งก็ต้องสูญเสีย
แม้แต่กษัตริย์ ก็ควบคุมสัจจะขั้นสุดนี้ไม่ได้
เราเกิดมาทำอะไรก็ไม่รู้ บางคนก็อาจจะรู้
แต่ผมไร้ความสามารถ ก็เลยไม่รู้
รู้แค่ว่า
1 มนุษย์ทุกคนต่างแสวงหาความสุข
อยากสมหวัง อยากให้ทุกอย่างเป็นดั่งใจ
พยายามวิ่งไล่ล่าเพื่อให้ได้มา
ทั้งที่ก็ไม่รู้ว่ามันคือความสุขจริงๆหรือเปล่า
2 เราทุกคนต่างหวาดหวั่นในความทุกข์
กลัวการพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก
กลัวภัยพิบัติเจ็บไข้ได้ป่วย ที่สุดคือกลัวตาย
พูดโดยรวมก็คือกลัวทุกข์นั่นแหละ
3 ทั้งสุขและทั้งทุกข์ ทั้งสองอย่างนี้
เป็นสัจจะ เป็นของคู่กัน คือความเป็นจริง
โดยจิตเราจะเป็นทั้งสองสิ่งนี้ แน่นอน
ไม่มีใครหนีพ้น คนรวยคนจน ต้องได้เจอแน่
ส่วนอันนี้เป็นคำกล่าวของ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์
ที่เขียนไว้ในจดหมาย
เขียนว่า
ชีวิตที่เรียบง่ายและเงียบสงบ
จะนำความสุขมาให้
ยิ่งกว่าการไล่ล่าหาความสำเร็จ
ที่มักจะนำเอาความกังวล
ติดมากับมันด้วยเสมอ
ทุกๆวันข้าพเจ้าเตือนตัวเองนับล้านครั้ง
ว่าชีวิตทั้งภายในและภายนอกของข้าพเจ้านี้
ขึ้นอยู่กับแรงงานของคนอื่น
ทั้งคนที่ยังมีชีวิตอยู่ และผู้ที่สิ้นชีวิตไปแล้ว
ข้าพเจ้าต้องใช้แรงงานของตนเองมอบคืน
ในสัดส่วนที่เท่าๆกัน
ในขณะที่ข้าพเจ้าเป็นผู้รับ
และยังคงเป็นผู้รับอยู่ตลอดเวลา
แม้แต่บุคคลในประวัติศาสตร์ของโลก
อย่าง อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์
ก็ยังไม่รู้คำตอบที่แท้จริงเลย
ว่าจุดประสงค์ของชีวิตมันคืออะไรกันแน่
ที่เขาทำทุกอย่าง ที่เขาแสวงหานั้น
เขาไม่รู้เลยว่า เขาทำมันไปทำไม
แต่เขารู้แค่ว่า เขาต้องตอบแทนคืน
กับสิ่งที่โลกนี้มอบให้เขา
นั่นก็คือมนุษย์ มนุษย์ที่เขาไม่รู้จัก
ที่ทำให้เขาได้รับอาหาร มีที่อยู่อาศัย
คนที่ทำการเกษตร แล้วนำมาขายที่ตลาด
คนที่ก่อสร้างตึกถนน คนที่ทำหน้าที่ต่างๆ
ล้วนสัมพันธ์เชื่อมโยงกันไปหมด
ไอสไตน์รู้สึกแค่ว่า เขาเป็นจุดหนึ่ง
ของสรรพสิ่งทั้งหลาย
มนุษย์ไม่ได้ต้องการแก้วแหวนเงินทอง
มนุษย์ต้องการแค่ชีวิตที่ดี
การที่ยังไม่ตาย การที่ยังหายใจ
ยังแข็งแรง ยังสุขภาพดี
มนุษย์ต้องการ ความรัก
เพื่อให้ความรักกับคนรอบข้าง
นี่คือเหตุผลของไอสไตน์
ที่กล่าวว่า ทำไมเราถึงมีตัวตนอยู่ในโลกนี้
เราเป็นจุดหนึ่งของสรรพสิ่ง ที่สัมพันธ์กัน
สรรพสิ่งล้วนสัมพันธ์กันไปหมด
ยิ่งเราเรียนรู้สิ่งต่างๆมากเท่าไหร่
เรายิ่งนอบน้อมต่อสรรพสิ่งมากเท่านั้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
