ในมุมของผมเห็นว่า
โลกนี้มีมนุษย์ 2 ประเภทขั้วตรงข้ามที่เห็นเป็นประจำ พวกหนึ่งคือใช้ความสามารถในการพัฒนาโลก พัฒนาตน อีกพวกหนึ่งแม้มีความสามารถแต่ก็ปล่อยผ่าน ปล่อยโลกปล่อยชีวิตให้เป็นไปตามที่มันเป็น
ย้อนอดีตไปไกล ๆ ก็จะมีเรื่องเล่าการพบกันระหว่าง ขงจื๊อ กับ เล่าจื้อ ที่คุยกันในความแตกต่างกันเช่นนี้
ขยับมาอีกหน่อยก็จะเป็นบุคคลที่เรารู้จักกันดี คือ พระพุทธเจ้า ในมุมผมมองว่า นี่แหละคือแนวทางหนึ่งของ ซุยเป๋ง เช่นกัน มีความสามารถสูง แต่เอาทางธรรมเป็นหลัก แต่ก็มีความต่างบ้างที่พระพุทธเจ้า ไม่ได้เอาแต่ตนเองเป็นหลัก แต่เผื่อแผ่หลักคิดให้คนอื่นด้วย จริงอยู่ว่าแม้จะมีคำสอนทางโลกด้วย แต่ก็ไม่ใช่ทางหลัก
ถ้าเอาเป็นปัจจุบันหน่อยก็มนุษย์ Super Productive,พวกบ้างาน, Perfectionist จะขัดกับแนวทางของมนุษย์ที่มีแนวคิดแบบ สายชิลหรือพวกที่ชอบบอกว่ามีเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว ทำไปทำไมเดี๋ยวก็ตาย ไม่มีอะไรยั่งยืน
สรุปแล้ว ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก เรื่องนี้ผมมองว่าเป็นประเด็น Classic มากจนเรียกได้ว่าเป็นธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า มนุษย์ เลยล่ะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
