วัยรุ่น - ราวคราวเดียวกันเขาคุยกันสนุก
ป๊าพาไปตัดผมกับลุงสุภาพ วัยใกล้เคียงกันห่างกันปีสองปี เขาเคยอยู่บ้านละแวกเดียวกันแถวสุรวงศ์ ก่อนที่ลุงสุภาพจะไปเปิดร้านอยู่ สีลม สี่พระยา ทองหล่อ ในช่วงเวลาก่อนที่สีลมจะเป็นสีลม ทองหล่อจะเป็นทองหล่อเหมือนทุกวันนี้ หากนึกย้อนกลับไปสี่สิบห้าสิบปีก่อน ตอนนั้นผมเพิ่งเกิด ก่อนจะย้ายมาอยู่แถวๆ ชานเมืองย่านสุขุมวิท ใกล้กับบ้านผมพอดี
คุยกับลุง ลุงบอกตัดผมตั้งแต่อายุสิบสี่สิบห้าปี แล้วก็ตัดมาเรื่อยตอนนี้แปดสิบกว่าแล้วยังตัดอยู่ ที่ตัดไม่ใช่เพราะอยากได้ตัง แต่อยากมีเพื่อนคุย อยู่คนเดียวมันเหงา ไม่มีลูกค้าก็ยังรู้ตัวว่าทำงาน เพราะใช้เวลานั่งรอลูกค้า ไม่ได้นั่งหายใจทิ้งไปเฉยๆ
ลุงสุภาพเคยจะไปเป็นอาสาสมัครตัดผมให้คนป่วยที่โรงพยาบาล
"ไปตัดผม โกนหนวด ไปฟัง ไปให้กำลังใจเขาบ้าง เขาจะได้มีเพื่อน" ลุงบอกแบบนั้น
"แต่ถ้าจะไปก็ต้องให้ลูกพาไป เราจะไปเองเขาไม่ให้ไป เขาต้องมาส่ง เราก็ไม่อยากให้เขาเดือนร้อน ก็เขากลายเป็นผู้ปกครองเราแล้วอ่ะ เราแก่แล้วเขาก็กลัวเราเป็นอะไรไป ก็เลยตัดสินใจไม่ไป"
ปีที่แล้วเมื่อหมดสัญญาร้านตัดผมที่เช่าไว้แถวบ้านผม แกก็ย้ายไปอยู่ที่บ้านสวนหลวง แต่ไม่อยากอยู่เฉยๆ เลยมาเช่าบ้านอยู่แถวบางนาเพื่อรับลูกค้าประจำคนเก่าแก่
ลุงสุภาพเป็นคนเนี้ยบๆ หยิบปัตตาเลี่ยนแต่ละทีเอาแปรงปัดก่อนแล้วหยอดน้ำมัน หยอดเสร็จเอาผ้าเช็ดอีกรอบก่อนจะเอามาใช้
เขาใช้เวลากับลูกค้ามาก ตัดผมให้ผมก็ราวๆสี่สิบนาที
"ไม่รีบ ลูกค้าพอใจเมื่อไหร่ก็พอ" ลุงบอก "ผมมีเวลาให้ลูกค้าเสมอ"
"เวลาตัดผมให้ลูกค้าเราอย่าไปรีบ เราต้องทำสุดฝีมือ ตั้งแต่หนุ่มถึงตอนนี้ก็ทำสุดฝีมือ แต่คนอายุแปดสิบกว่าอย่างลุงก็มีพลาดกันได้บ้าง" แล้วลุงก็ยิ้ม
ไถข้างหลังเสร็จจะตัดผมด้านบน แกเดินไปหยิบฟ็อกกี้ที่แปะด้วยฉลากสีดำของวิสกี้แจ๊ก แดเนียล
"แหม่ นึกว่าลุงจะเอามาจิบ"
"อย่าพูดไปนะ เมื่อก่อนดื่มหนัก สูบหนัก แต่เลิกมาสามสิบสี่สิบปีแล้ว"
“ลุงดื่มอะไร”
“แม่โขง อย่างกลมนึงนึ่กินคนเดียวเพียวๆ สี่ห้าชั่วโมงก็หมดแล้วนะ”
“โห แล้วบุหรี่สูบอะไร”
“กรองทิพย์ เชื่อไหมทั้งบ้านที่ที่เขี่ยบุหรี่อยู่ตรงไหนก็มี”
“เลิกยากไหมลุง”
“จะว่าอยากก็ยากนะ มีเข่าอ่อนเข่าทรุดเหมือนกันนะ บางทียืนๆอยู่นี่ลงไปกองกับพื้นก็มี”
“เลิกยังไง หักดิบเลยไหม”
“ใช่สิ หักดิบเลย สองอย่างพร้อมกัน”
“แล้วทำไมถึงเลิกล่ะ”
“วันนั้นกลับบ้านแล้วลุงลืมซื้อบุหรี่ติดเข้ามาด้วย บ้านเราก็อยู่แถวสวนหลวงโน่น สมัยก่อนบ้านมันไม่เยอะ แต่ละหลังก็ห่างๆ กัน เชื่อไหมเมื่อก่อนหน้าฝนนี่น้ำท่วมถึงเอวทุกปี พอกินข้าวเสร็จอยากสูบก็ใช้ให้ลูกชายไปซื้อ ตอนนั้นมันสิบกว่าขวบ มันก็หนีเข้าห้องนอนเลย ไม่อยากไป ลูกสาวก็บอกว่าจะไปซื้อให้ พ่อเอาเงินมาสิ มันบอก เราก็ได้คิดนะว่านี่มันก็หกโมงทุ่มนึงแล้ว จะให้ลูกสาวเดินไปซื้อบุหรี่มันก็อันตรายใช่ไหม ค่ำแล้ว แถวนั้นก็เปลี่ยวๆ เราก็เลยไม่สูบก็ได้ แล้ววันต่อๆมาก็บอกตัวเองว่าไม่สูบเลยดีกว่าไหม”
“ง่ายๆ แบบนั้นเลย”
“แบบนั้นเลย เชื่อไหมเมื่อก่อนทำงานอยู่ทองหล่อ หมอ พยาบาลก็มาตัดผมที่ร้านลุงนะ เขาก็บอกให้ลุงเลิกเถอะ บอกยังไงลุงก็ไม่เลิก แต่พอจะเลิกก็เลิกเลย”
“เลิกเพราะรักลูกอะเนอะ”
ลุงสุภาพยังตัดผม เล็มผมต่อไป ละเอียดเกินไปไหมผมนึกในใจ นี่ก็นั่งจนเมื่อยหลังแล้วนะ หึหึ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
