27 ม.ค. 2023 เวลา 07:55 • การศึกษา

ลำนำพลังธรรม (正氣歌)

เหวินเทียนเสียง รจนา (文天祥)
กลางฟ้าดินธำรงมีพลังธรรม
สุมอร่ามกำจายในสรรพสิ่ง
เมื่ออยู่ล่างคือสมุทรคีรีสิงขร์
บนใหญ่ยิ่งคือตะวันรัตติกร
ในนราคือพลังอันเกริกไกร
แสนยิ่งใหญ่แทรกซอนใต้นภา
ยามบ้านเมืองศรีสวัสดิ์โรจนา
ศรีบุญญาสำแดงในราชสำนัก
ในกลียุคเกียรติเกรียงไกรได้ประจักษ์
จารสลักอักษราประวัติศาสตร์
สมัยฉีมีอาลักษณ์กล้าจดจาร
ปลายพู่กันต่งหูหาญจิ้นสมัย
ยุคฉินนั่นมีตะบองของจางเหลียง
เกียรติคู่เคียงคือซูอู่ฮั่นไผท
นายพลเหยียนยกศีรษะเกียรติเกรียงไกร
จีอารักษ์พิทักษ์นายเลือดกระเซ็น
ตำนานทนต์แห่งจางสวินเฝ้าซุยหยาง
ภูเขาฉางมีเหยียนหาญพลีชิวหา
ท่านก่วนหนิงหมวกเหลียวตงก้องฉายา
เกียรติประภาสะอาดใสดุจหิมะ
ใจจงรักขงเบ้งทูลฎีกา
ยังเทพาซึ้งใจพิลาปไห้
อีกจู่ธี่ตีไม้พายสาบานไว้
พร้อมพลีกายใจหาญกล้าฝ่าไพรี
ต้วนซิ่วสือถือแผ่นฮู่ตีหัวโจร
ทำคนโฉดโอดร้องเลือดอาบหน้า
พลังใจไกรก้องเทียมเมฆา
อาจหาญกล้าเล่าขานตำนานไกล
ยามพลังพุ่งทะลวงสุรีย์จันทร์
แม้นชีวันม้วยมอดมิหวั่นไหว
ธรณีอิงอาศัยธำรงได้
แผ่นฟ้าไกลได้พึ่งพาประเสริฐล้ำ
คือสดมภ์สามโครงร่างมิห่างหาย
คือรากใหญ่จุนค้ำธรรมจรรยา
อนิจจาเกิดกลียุคทุกข์โศกา
ข้าต้อยต่ำไร้ปัญญาความสามารถ
เชลยฉู่ทนงศักดิ์ผูกมาลา
สิ้นอิสระจำขึ้นรถส่งอุดร
เครื่องทรมานสารพันใจมิคลอน
เฝ้าหวังวอนอยากได้มิดังหมาย
ห้องขังเย็นแสงผีพรายลอยพัลวัน
ระเบียงวสันต์กลับหมองมืดน่าใจหาย
อาชาไนยร่วมรางกินกับวัวควาย
หงษ์พลิ้วพรายร่วมกินดื่มกรงระกา
ครั้นประสบเหล่าพิษร้ายเข้าคลุมปรก
คงตายตกร่องน้ำกลายเป็นผี
แต่บัดนี้ผ่านพ้นมานานสองปี
สิ่งอัปรีย์พิษร้ายถอยห่างไกล
ทอดถอนใจที่ลุ่มต่ำฉ่ำแฉะนาน
กลับคือบ้านสราญรมย์ร่มฤทัย
ยังจะมีวิชาการกลเคล็ดใด
ที่ยังให้พิษหยินหยางมิสะเทือน
ด้วยฤทัยใจประภาสธำรงอยู่
แหงนมองดูลาภยศดุจเมฆขาว
เศร้าอาดูรโหยไห้ใจเปลี่ยวเปล่า
แผ่นฟ้าพราวยาวไกลสุดสายตา
ธีรชนคนอดีตได้จากไกล
คงเกียรติไว้ในอดีตประสิทธิ์ค้ำ
ใต้ชายคาคลี่สาสน์ไผ่ใจดื่มด่ำ
บุพธรรมจำรูญก่องส่องพักตรา
天地有正氣 雜然賦流形
下則為河嶽 上則為日星
於人曰浩然 沛乎塞蒼冥
皇路當清夷 含和吐明庭
時窮節乃見 一一垂丹青
在齊太史簡 在晉董狐筆
在秦張良椎 在漢蘇武節
為嚴將軍頭 為嵇侍中血
為張睢陽齒 為顏常山舌
或為遼東帽 清操厲冰雪
或為出師表 鬼神泣壯烈
或為渡江楫 慷慨吞胡羯
或為擊賊笏 逆豎頭破裂
是氣所磅礡 凜烈萬古存
當其貫日月 生死安足論
地維賴以立 天柱賴以尊
三綱實繫命 道義為之根
嗟予遘陽九 隸也實不力
楚囚纓其冠 傳車送窮北
鼎鑊甘如飴 求之不可得
陰房闃鬼火 春院閟天黑
牛驥同一皁 雞棲鳳凰食
一朝蒙霧露 分作溝中瘠
如此再寒暑 百沴自辟易
嗟哉沮洳場 為我安樂國
豈有他繆巧 陰陽不能賊
顧此耿耿在 仰視浮雲白
悠悠我心悲 蒼天曷有極
哲人日已遠 典刑在夙昔
風簷展書讀 古道照顏色
โฆษณา