ใต้รอยบาท หลวงพ่อเดิม
เสือฝ้ายพ่ายมีดหลวงพ่อเดิม (ตอนที่2)
วิเศษชัยชาญเป็นเขตติดต่อกับสุพรรณบุรีเสื้อฝ้ายมีอิทธิพลสูงมี ซุ้มโจรใหญ่ปล้นคราวใดมักจะไม่มีใครจับได้ ครั้งนั้นสายสืบของตำรวจรายงานมายังผู้กองเมืองอ่างทองว่าเสือฝ้ายจะเข้าปล้นโรงสีที่บางจักร และจะเลยปิดบ้านใกล้เคียงปล้นไปด้วยจัดว่าเป็นงานใหญ่แต่ไม่ได้กำหนดว่าจะปล้นเมื่อใด
มีการประชุมกำนันผู้ใหญ่บ้านย่านสี่ร้อยบางจักร บ้านดาบและเขตใกล้เคียงเพื่อคอยสอดส่องดูว่าจะมีสายของเสือฝ้ายเข้ามาสอดแนมบ้างหรือเปล่า และเพื่อให้
แน่ใจก็ให้ตัวดูว่ามีคนแปลกหน้าเข้ามาอยู่ในย่านนั้นบ้างหรือไม่ กำนันคำออกตรวจท้องที่ตามปกติและไม่ลืมที่จะแวะไปที่บ้านของลูกบ้านที่มีพฤติการณ์ ไม่น่าไว้ใจหรือพูดง่ายๆก็คือสายโจรนั่นเองที่บ้านของนาย
นอมก็ปรากฏชายแปลกหน้าหลายคนมาพักอยู่ด้วย กำนันคำขึ้นไปสอบถามนายน้อมยืนยันว่าเป็นญาติมาจากอยุธยากำนันคำ มองดูเพื่อจับพิรุธก็ไม่เห็นความผิดปกติก็เลยกลับไปอีกสองวันไปตรวจใหม่ก็ปรากฏว่าไม่อยู่แล้วพอไว้วางใจได้
สายของตำรวจรายงานมาอีกว่าในสามวันข้างหน้านี้จะมีการเข้าปล้นแน่ ไม่เปลี่ยนกำหนดให้จับตาดูและหากเสือฝ้ายเคลื่อนพลเมื่อใดจะบอกมาทันที เสือฝ้ายเป็นโจรสำรวยเสือฝ้ายเข้าปล้นทุกครั้งจะแต่งเป็น ตำรวจยศนายร้อยเอก ส่วนสมุนจะปลอมเป็นตำรวจด้วยทำทีเป็น สายตรวจแล้วเข้าปล้น โดยเจ้าของบ้านไม่ทันไหวตัวและการเดินทางก็ไม่มีใครสังเกตแต่อย่างใด ครั้งนี้ก็เช่นกัน เสื้อฝ้ายแต่งชุด
ตำรวจเหมือนที่เคยกระทำมาแต่เดิมเดินตัดทุ่งตอนเย็นจะให้ถึงบางจักรตอนเช้าเข้าใต้เข้าไฟกำนันคำกับตำรวจจำนวนหนึ่งได้รับคำสั่ง ให้คอยดักอยู่ทางด้านใต้ ของบางจักร แต่เนื่องจากตำรวจเก็วว่า พวกเสือฝ้ายจะเข้ามาทางเหนือที่ติดต่อกับสุพรรณบุรีจึงไปจุกกันอยู่ที่นั้นมากแต่เสือฝ้ายกลับมาทางด้านใต้ที่มีตำรวจเพียงสี่นายกับกำนันคำ รวมเป็นห้าคนเท่านั้น
กำลังของ เสือฝ้ายแบ่งออกเป็นสองสายสายแรก เสือจันทร์มือขวาคุมกำลังส่วนหนึ่ง เป็นฝ่ายล่อตำรวจ หากรอดพ้นจากการดัก ของตำรวจก็จะมาบรรจบกันที่บ้านอันเป็นเป้าหมายหากตำรวจคอยดักอยู่ก็จะได้ปะทะกันให้ตำรวจหลงทาง กำลังของ เสือฝ้ายจะเข้าปล้นเมื่อเสร็จแล้วก็หนีไปอย่างสะดวกกว่าตำรวจจะรู้ก็สายไปแล้ว เสื้อฝ้ายนำลูกน้องประมาณ 10 คนเดินตัดทุ่งนาเสือฝ้าย แต่งชุดในร้อยตำรวจ
โก้หรู ส่วนลูกน้องแต่งยศจ่าบ้าง พลบ้างเดิน ชักแถวกันมามุ่งหน้ามาทางที่กำนันซุ่มอยู่ ตำรวจจึงร้องถามไปว่าผู้กองไม่ได้สมทบทางเหนือ หรือที่นี้มีคนเฝ้าอยู่แล้ว เสื้อฝ้ายไม่พูดอะไรโบกมือไหวๆ เป็นทีว่าให้ออกไปหาตำรวจคนแรกยศนายสิบ เดินออกจากที่ซ่อนเพื่อเข้าไปพบโดยไม่รู้ว่ากำลังจะถูกยิง ตูม เสียงปืนดังขึ้น ร่างของตำรวจผู้เคราะห์ร้าย ร้องออกมาสุดเสียงว่าโอ้ยผมถูกยิงล้มลงเสียงปืนจากทางด้านเสือฝ้ายดังสนั่น
กำนันกับตำรวจอีกสามคนที่เหลือกระจายกำลังกันยิงต่อสู้ 10 ต่อ 4 การยิงต่อสู้เป็นไปได้ซักครู่เสียงปืนของทางด้านเสือฝ้ายก็เงียบลง กำนันคว้าเอาหมวกกะโล่เสียบไม้ชูขึ้นไปเหนือพุ่มไม้เสียงปืนดังเปรี้ยง แสดงให้เห็นว่าพวกเสือฝ้ายยังคุมเชิงอยู่ เสียงปืนคงจะทำให้ตำรวจที่ซุ่มทางเหนือได้ยินเป็นแน่ กำนันคำ คิดเข้า
ข้างตัวเอง และก็เป็นความจริงเสียงปืนจากด้านเหนือ ดังขึ้นแล้วเสือฝ้ายตกอยู่ในวงล้อม ฤกษ์ดาวโจร
เสียแน่วันนี้ กำนันคำ จึงคืบหน้าอาศัยต้นไม้และต้นข้าวในนา เป็นกำบังเข้าไปยังจุดที่ได้ยินเสียง ตะวันรอนๆลงไปทุกทีแล้วเสือฝ้ายกับสมุนแยกกันหนีชนิดตัวใครตัวมัน
กำนันคำ ก็มุ่งไปข้างหน้าเห็นกอข้าวไหวๆ มาทางเดียวกันไม่นานต้องเจอกันแน่
ก็ข้าวด้านหน้าหยุดแหวกกำนันคำก็หยุดบ้างเพราะเกรงจะเป็นเป้านิ่ง ทันใดนั้นกอข้าวก็เหนยวบ มีร่างของคนในเครื่องแบบชุดนายร้อยเอกขึ้น กำนันคำไม่ทันจะได้ตั้งตัวก็เบนปากกระบอกปืนเข้าไปยังร่างนั้นแล้วเหนี่ยวไกยิง ตูมกระสุนนัดนั้นไม่ถูกเสือฝ้ายเพราะรีบร้อนเสือฝ้ายยิงสวนมาทันควันก็สุนจับเข้าที่ไหล่ของกำนันเต็มที่จนโตเอียงไปข้างหลัง เสือฝ้ายเห็นเป็นโอกาสจึงยืดตัวขึ้นพร้อมทั้งรัวกระสุนเข้าใส่หวังให้ดับเครื่อง
กำนันคำเล่าด้วยความรักทึกใจเหมือนเรื่องเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวันวาน ระยะที่เสียฝ้ายเข้ามายิงนั้นประมาณ 3 วา กำนันคำมองเห็นปากก็บอกปืนกลวงโบ๋ แต่ในระยะนั้นปืนกลับไม่ลั่น ได้ยินแต่เสียงแชะ ๆ ๆ กำนันทำได้สติจึงยิงสวนกลับถูก ยอดอกเสื้อฝ้ายอย่างจัง จนผวะหงายล้มทั้งยืน แต่พลิกตัวเข้าก็เข้าไปได้ กำนันคำคิดว่าเสื้อฝ้ายตายหรือบาดเจ็บจึงลุกขึ้นจะเข้าไปดู ก็เห็นว่ากอข้าวแหวกไปข้างหน้าเป็น
ทางเสือฝ้าย คงจะแหวกวงล้อมหนีเพราะความมืด เริ่มโรยตัวลง กำนันคำรีบคลานตามไปยังจุดที่กอข้าวแหวกเป็น วงคล้ายคนนอนแล้วหยุดนิ่ง ใกล้เข้าไปทุกทีๆ พอเข้าไปใกล้จุดนั้นทุกอย่างยังเงียบอยู่และมองไม่เห็น ถนัดชัดเจน เป็นไงเป็นกันตายเป็นตาย กำนันคำผลุดลุกขึ้นปืนในมือยื่นไปข้างหน้า สายตาจับอยู่ที่กอข้าว ที่ราบเป็นแปลงที่นั่นไม่มีเงาของเสือฝ้ายมีแต่ !
ผ้าประเจียดสีแดงเก่าคร่ำมีรอยขอดที่หัวหนึ่งขอดวางเอาไว้ ไม่มีเงาของเสือฝ้ายแม้แต่น้อย กำนันขนลุกชัน เสือฝ้ายใช้วิชาขอดผ้าหนีเอาตัวรอดไปแล้ว นับว่าเสือฝ้ายมีวิชาพอตัวอยู่เหมือนกัน กำนันคำเอามือคลำมีดหมอของหลวงพ่อเดิม ที่ขัดหลังมาด้วยความรำลึกในพระคุณว่าหาก มีดหมอไม่ช่วยหยุดลูกปืนเอาไว้ตอนที่
เสือฝ้ายรัวยิงแล้วเขาคงเป็นผีเฝ้าทุ่ง หรือแม้ไม่เข้าก็คงกระดูกหักเสียที เสือฝ้ายแน่นอน แต่ที่เสือฝ้ายหนีเพราะใจเสียที่ยิงไม่ออกนั่นเอง เรื่องนี้ข้าพเจ้าบันทึกไว้ในความทรงจำตลอดมา
ขอขอบคุณขอมูลดีๆจาก อ.สุรเวทย์ เสนภูษา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
