เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กน้อย...
อยู่ในโลกล่องลอยด้วยความเดียงสา
อยากโตไวๆ อยากเป็นผู้ใหญ่...เร่งวันเวลา
ความเป็นเด็กไม่ประสาไม่เคยรู้เลยว่า....
รสชาติความเป็นผู้ใหญ่ที่อยากได้มามันขมเพียงใด...
ต้องรับมือให้ได้กับทุกปัญหา...
"ความรู้สึก" อยากแสดงออกมาก็ทำไม่ได้...
และส่วนหนึ่ง..ของการเติบโตที่ต้องรู้ไว้...
คือการอดทนให้ได้...แม้ในวันที่ใจเราไม่ไหวแล้วก็ตาม
ไม่เห็นรู้สึกดีเหมือนกับที่หวัง...
เสียงตะโกนในใจก้องดัง...สะท้อนคำถาม
นี่หรือคือชีวิตการเป็นผู้ใหญ่ที่แสนสวยงาม...
ถ้ารู้ว่าเป็นอย่างนี้...จะไม่พยายามรีบโต
~ เมี่ยง เมี่ยง~
27/01/66
FB : กลอนเปล่า ความรัก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
