ฮาดูบิ l เลาวูประตูเวียงแหง
ฮาดูบิ เลาวู ชื่อแปลกๆที่ผมเคยได้ยินมาประมาณหนึ่งปีก่อน ชื่อเหล่านี้เป็นสถานที่ที่หนึ่งของจังหวัดเชียงใหม่ ตั้งอยู่อำเภอเวียงแหง สถานที่แห่งนี้มีข้อมูลไม่มากนักตามinternet มีแต่รูปถ่ายที่เห็นแสงอาทิตย์ลอดผ่านขุนเขาดอยหลวงเชียงดาวยามเช้าเท่านั้น
ผมตัดสินในเดินทางไปยังฮาดูบิทันทีหลังจากเห็นริววิวสถานที่นี้อีกครั้งเพื่อไปดูวิวยอดดอยหลวงกับตาตัวเองสักครั้ง ถึงแม้ว่าการเดินทางbackpackไปคนเดียวครั้งนี้จะลำบากเพียงใด
เลาวู ประตูสู่เวียงแหง
- anonymous.
ฮาดูบิแปลว่าที่ดินเก่า ที่ตั้งถิ่นฐานเก่ามาจากภาษาลีซู(ลีซอ) สมัยก่อนที่ดินบริเวณนี้เคยเป็นที่ตั้งหมู่บ้านมาก่อน แต่ด้วยภูมิศาสตร์ไม่ดี ไม่ว่าลมที่มาจากทิศใต้และโจรป่าเลยได้ย้ายไปตั้งถิ่นฐานกันที่หมู่บ้านเลาวูสืนมาจนปัจจุบัน
- Hadubi camping
เป็นเวลา10โมงเช้า ผมได้มารอรถตู้ไปหมู่บ้านเลาวูที่ขนส่งช้างเผือก จ.เชียงใหม่ เป็นรถตู้ของบริษัทดาวทอง ซึ่งจะต้องจองมาล่วงหน้า รถมี3รอบด้วยกัน แต่จากที่ผมหาข้อมูลมาควรจะต้องไปรอบ10โมงเช้า
การเดินทางใช้เวลาประมาณ2ชั่วโมงจึงถึงหมู่บ้านเลาวู ผมลงที่ร้านค้าเลาวูซึ่งเป็นจุดที่นัดพี่อะตะ คนขับรถและเจ้าของHadubi camping ที่พักของผมในสองคืนที่จะถึงนี้ พี่อะตะจะพาขึ้นรถ4wdขึ้นไปเนื่องจากทางเป็นถนนเลนเดียวและชันแทบจะ90องศา
เลาวู ประตูเวียงแหง
เรื่องเล่าบนฮาดูบิถ้าจะเล่าให้ฟังคงยาวเพราะคงมีอายุราวๆ80ปี คนบุกเบิกฮาดูบิปัจจุบัน บางคนก็ได้เสียชีวิตลง บางคนก็ยังมีชีวิติอยู่ นายสาม เลาสี่ ก็เป็นอีกท่านที่เลี้ยงวัวอยู่บนยอยดอย โดยมีนางเปียงฉ่ายซึ่งเป็นลูกชายช่วยหาอาหารให้วัว ปัจจุบันนายสามได้อายุ90ปี
- Hadubi camping
บนฮาดูบิผมได้เดินสำรวจและถ่ายรูปวิวทิวทัศน์ต่างๆจนพอใจก่อนที่จะยืนดูพระอาทิตย์ตกต้านหลังดอยนี้ ณ สถานที่ที่ชื่อกลึมี(Klu-me) จุดกางเต้นอีกที่หนึ่งซึ่งอยู่ติดกับHadubi camping
หลังจากพระอาทิตย์อัศดงผมสั่งหมูกระทะมารับประทานเป็นมื้อเย็นที่บริเวณเต้นท์ของผมเองเนื่องจากต้องการความอบอุ่น ตอนกลางคืนที่ฮาดูบิอากาศเย็นมากประมาณ8-14องศาและมีลมพัดตึงตลอด ซึ่งการสั่งหมูกระทะมานั้นเป็นความคิดที่ผิดมหันต์เนื่องจากผมต้องเตรียมกระทะเองรวมไปถึงรับประทานท่ามกลางความมืดและน้องหมาที่จะมาแย่งกิน
ที่ฮาดูบิไม่มีไฟฟ้าและไม่มีแสงไฟ หลังพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้วสถานที่แห่งนี้จะมืดสนิท มีแค่แสงไฟจากหลอดโซลาเซลล์บริเวณส่วนกลางของที่พักแห่งนี้ แต่นั่นก็เป็นข้อดีของที่นี้ ดวงดาวเริ่มเห็นได้ชัดหลังท้องฟ้ามืดทันที ถ้าหากใครชอบการดูดาวการมาเฝ้ามองท้องฟ้าที่นี่ก็คงเป็นสิ่งที่ไม่ควรพลาด
อากาศที่หนาวมากทำให้ผมต้องกลับเข้าเต้นท์หลังจากทนฝืนดูทางช้างเผือกจนถึงตี4 อากาศตอนนั้นประมาณ8องศาซึ่งเสื้อกันลมของผมไม่สามารถเพิ่มความอบอุ่นให้ผมได้อีกแล้ว
เป็นเวลาตี5 ผมตื่นมาดูแสงแรกของวันที่ลอดผ่านขอบฟ้าและค่อยๆลอดผ่านยอดเขาของดอยหลวงเชียงดาวที่อยู่ไกลลิบ ผู้คณต่างตื่นมาดูแสงตะวันขึ้นขอบฟ้ากัน ณ จุดชมวิวของที่พัก ผมที่ซึ่งมาคนเดียวก็ได้เพื่อนๆใหม่ที่นี่เป็นคนถ่ายรูปให้เกือนร้อยรูปได้ และเมือตะวันได้ลอยขึ้นสูง ทุกคนต่างพากันทยอยลงเพื่อเตรียมตัวลงจากฮาดูบิหลังจากแสงสว่างได้กลืนกลินทั่วท้องฟ้า
กิจวัตรยามเช้าของทุกคนต้องมาร่วมรับประทานอาหารกันที่ส่วนกลาง และผิงไฟเพื่อรับความอบอุ่นในยามเช้า เป้นภาพที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนได้กลับไปยังบ้านที่เชียงรายของผม
ในขณะที่ทุกคนแยกย้ายผมนั้นติดรถพี่อะตะเข้าไปในเมืองเปียงหลวง เนื่องจากพี่อาตะต้องไปซื้อของฉลองปีใหม่ ปีใหม่ของชาวลีซอนั้นเป็นชวงเดียวกับชาวจีนคือตรุษจีน และพิธีส่วนมาก็เหมือนกับของชาวจีนคือมีไหว้บรรพบุรุษ ที่เปียงหลวงเป็นเมืองเล็กๆที่ค่อนข้างเจริญแล้ว ชาวบ้านส่วนมากเป็นคนไทยใหญ่ ลีซอ และจีนฮ่อ พี่อะตะพาผมขึ้นไปวัดเวฬุวันไปดูชายแดนไทย-พม่าก่อนที่จะพากลับไปยังฮาดูบิ
ชุมชนเล็กๆ ณ เปียงหลวง
อีกหนึ่งวันที่ฮาดูบิของผมนั้นก็ไม่ต่างอะไรจากเมื่อวาน ผมนอนเอาแรงประมาณ1ชั่วโมงเพื่อที่จะอยู่รอดูดาวคืนนี้ และตื่นมาดูนักท่องเที่ยวหน้าใหม่ๆที่ขึ้นมายังฮาดูบิแห่งนี้
ภาพมุมสูงของ ฮาดูบิ
เช้าวันรุ่งขึ้นได้มาถึง ผมเตรียมตัวที่จะกลับไปยังตัวเมืองเชียงใหม่พร้อมนักท่องเที่ยวคนอื่นๆโดยนั่งรถพี่อะตะลงไปยังหมู่บ้านเลาวู
ในตอนแรกผมจะไปรอรถตู้กลับเมืองที่ร้านกาแฟAkipu ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากฮาดูบิแค่500เมตร แต่วันนั้นร้านปิดปีใหม่(ปีใหม่ลีซอ) ผมซึ่งลืมเช็ควันต้องเหนื่อยเดินเก้อไปยังร้านกาแฟ แล้วเดินกลับมารอรถยังร้าค้าเลาวูอีกครั้ง
อะกิปุ ร้านกาแฟและhomestayอีกที่ ณ ฮาดูบิ
เป็นโชคดีของผมที่พี่อะตะขับรถผ่านมาอีกครั้งเลยบอกให้ผมไปรอที่ซุ้มประตู ผมเลยต้องเปลี่ยนแผนและไปรอรถที่ปากทางเข้าเมืองเวียงแหง ที่นั้นมีต้นพญาเสือโคร่งปลูกไว้เยอะจนเป็นสวนและพระบรมรูปของพระนเรศวรหรือพระองค์ดำตั้งอยู่
บ้านเก่าเคยเป็นร้านกาแฟมาก่อน ณ ประตูทางเข้าเวียงแหง
หลังจากการเดินทางเหน็ดเหนื่อยครั้งนี้ ได้เปิดประสบการ์ณใหม่ของผมหลังจากหมดไฟในการท่องเที่ยวมานานนับปี การได้เห็นวิวยอดดอยหลวงของจริงนั้นต่างกับรูปที่ถ่ายบนinternetมาก ไม่ใช่รูปเหล่านั้นไม่สวย แต่การได้มาเห็นของจริงกับตาและประสาทสัมผัสทั้ง5นั้นเป็นอะไรที่มีค่ามาก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
