ทำที่ทำนั่นแหล่ะ
เสียงร้องของนักร้องดังในญี่ปุ่นยุค90 หลายคนคงรู้จักกันในชื่อ hikaru utada ถูกเปิดฟังเพราะความคิดถึงเสียงร้องที่มีเสน่ห์ รูปกระดาษสีขาวบนหน้าจอเริ่มมีตัวอักษรทยอยปรากฏทีละตัว เป็นคำ เป็นประโยค กำยานถูกจุดอีกครั้งกลิ่นมะลิหอมเย็นช่วยให้ผ่อนคลายได้ในเวลานี้อย่างน้อยก็ดีกว่ากลิ่นบุหรี่ที่เพิ่งสูบ ช่วงหัวค่ำยังพอมีอากาศเย็นๆบางเบาให้ได้สัมผัสถึงช่วงปลายของฤดูหนาวที่แม้กลางวันจะอากาศร้อนแต่ยังมีลมเรื่อยเอื่อยเย็นๆแทรกตัวผ่านช่องหน้าต่างเข้ามาที่โต๊ะ
อีกครั้งที่นั่งขัดสมาทบนเก้าอี้ไม่ใช่เพราะพื้นเย็นหรืออะไรแต่เป็นความเคยชินไปซ่ะแล้ว
หวนคิดถึงคำพูดของนักจิตวิทยาจากที่ได้ไปรับการบำบัดมาเมื่อเดือนก่อนคำพูดนึงยังติดหู ในบทสนทนาได้เล่าวีรกรรมของตัวเองนั่นนู่นนี่เยอะไปหมด นักจิตตั้งใจฟังโดยดี จนช่วงใกล้สรุป คำถามที่นำมาซึ่งคำตอบที่เปลี่ยนความคิด “ผมต้องทำอะไรอีก” คำตอบที่ได้คือ “พอแล้วค่ะ”
หลายสัปดาห์ต่อมาคำพูดของนักจิตยังไม่ส่งผลอะไรยังคงพยามทำนั่นนู่นนี่เหมือนเดิมทำวิธีนี้ไม่ได้หาวิธีใหม่ขึ้นมาอีก อ่านอีก ศึกษาอีก อะไรที่จะทำให้ดีขึ้นรับเอามาทำทั้งหมดแต่ไม่มีวิธีไหนทำได้นานเลย ยิ่งพยามยิ่งค้นหาวิธีใหม่ๆมาจัดการตัวเองให้มีอาการดีขึ้น จนถึงวันนี้ถึงเริ่มคิดว่าทำไมนักจิตถึงบอกให้ “พอ”
ที่ทำมาทุกอย่างเป็นวิธีที่ดีแต่พอทำไปเกิดเบื่อหรือมีเหตุให้ไม่สามารถทำกิจกรรมนั่นได้ กิจกรรมนั้นก็พลันจางหายไปกับเวลา และกิจกรรมใหม่ก็ผลุดขึ้นมาแทนทีดูเหมือนว่าได้ทำอะไรหลายอย่างก็จริงแต่ไม่มีวิธีไหนเป็นเนื้อเป็นหนังเป็นเพียงแค่กระแสลมพัด
ความคิดถูกกระตุ้นเมื่อถึงทางตันปรากฏและเริ่มไม่รู้จะทำอะไรอีก ต้องทำยังไงดี ทำยังไงดี เสียงแว่วในหัวดังอย่างแผ่วเบา “พอแล้ว” จบเลย ทำอะไรก็ได้ “แค่ทำ” ไม่ต้องหาวิธีใหม่มาทำ หรือไปหาวิธีในอดีตที่ผ่านว่าอันไหนดีอย่างไหนดี ทำเหมือนวันนี้แหล่ะทำวันนี้ให้ได้ก็พอส่วนพรุ่งนี้ก็ทำเหมือนกันนี้แหล่ะ
ไม่มีวิธีใหม่ วิธีเก่า มีแค่ที่ต้องทำวันนี้ก็พอทำมาเยอะแล้วหยุดซักทีทำเหมือนวันนี่นั่นแหล่ะ ทำให้ได้ตลอดลอดฝั่งแล้วอย่าใจร้อนเหมือนที่ผ่านที่วิธีนี้ไม่เห็นผลหาวิธีใหม่อีก ใจร่มๆค่อยทำไปเรื่อยไม่ต้องรีบทำตามความคิดที่อยากเชื่อ
“คนเราไม่ได้เชื่อที่คำพูด แต่เชื่อที่การกระทำ อยากเชื่อความคิดไหนลองทำตามความคิดนั่นดู”เป็นคำพูดของจิตแพทย์เจ้าของไข้ สิ่งที่ต้องทำคือทำตามความคิดที่ตัวเองเชื่อแล้วทำให้สม่ำเสมอผลจากความเชื่อจึงจะเกิดขึ้นมาให้เห็น
ที่ต้องทำมีแค่ที่ทำวันนี้ให้พอดี ให้ดีพอ ท้าทายแต่ไม่ยากจนเกินไปทำตามความสามารถที่ตัวเองทำได้ ไม่ต้องกังวลหากจะทำไม่ได้บ้างบางวันแค่พรุ่งนี้ทำต่อละกันทำอย่างที่วันนี้ ทำซ้ำไปเรื่อยๆจนเกิดความชำนาญไม่ต้องกลัวผิด ไม่มีใครตัดสินเรานอกจากเราเมื่อไม่กลัวความกล้าก็ตามมาและเมื่อทำได้บ่อยขึ้นก็จะเกิดทักษะทั้งที่เป็นวิธีทำหรือวิธีคิด มุมมองเราจะเติบโตเหมือนที่เรากินข้าวเหมือนเดิมแต่เราโตขึ้นทุกวันทั้งร่างกายและจิตใจ
การลงมือทำให้สิ่งที่พอดีอย่างต่อเนื่องก็จะเห็นผลขึ้นมาเหมือนกินข้าวเราแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราโตมาตั้งแต่ตอนไหนรู้อีกทีแก่แล้ว ทำที่ทำนั่นแหล่ะดีแล้วล่ะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
