13 ก.พ. 2023 เวลา 06:15

"ผมพร้อมแล้ว"

เด็กชายตัวน้อย ๆ สวมเสื้อผ้าสำหรับอากาศหนาวและพูดกับพ่อของเขา
"โอเค พ่อครับ ผมพร้อมแล้ว"
พ่อของเขาซึ่งเป็นศิษยาภิบาลถามเขาว่า "พร้อมสำหรับอะไรหรือลูก?"
"พ่อครับ ได้เวลาออกไปข้างนอกและแจกใบปลิวแล้วครับ"
พ่อตอบเขาว่า "ลูกเอ๋ย ตอนนี้ข้างนอกอากาศหนาวมาก และฝนก็ตกด้วย"
เด็กชายมองพ่อของเขาด้วยความรู้สึกประหลาดใจ และพูดว่า "แต่พ่อครับ ผู้คนต้องการรู้จักพระเจ้า แม้ในวันที่ฝนตกนะครับ"
พ่อของเขาตอบว่า "ลูกเอ๋ย พ่อจะไม่ออกไปข้างนอกในสภาพอากาศแบบนี้"
เด็กน้อยพูดกับพ่อของเขาด้วยความสิ้นหวังว่า "พ่อครับ ผมออกไปคนเดียวได้ไหมครับ ได้โปรด!"
ผ่านไปสักครู่หนึ่ง พ่อของเขาจึงพูดกับเขาว่า "ลูกสามารถออกไปได้ นี่คือใบปลิว ระวังตัวด้วย!"
"ขอบคุณครับพ่อ"
ด้วยเหตุนี้เอง ลูกชายก็ได้ออกจากบ้านท่ามกลางสายฝน
เด็กชายวัย 11 ขวบ เดินไปตามถนนของหมู่บ้าน
และแจกใบปลิวให้กับผู้คนที่เขาพบเห็น
หลังจากผ่านไป 2 ชั่วโมง ที่เด็กชายเดินแจกใบปลิวท่ามกลางสายฝนและอากาศที่หนาวเย็น เขาหยุดอยู่ที่มุมหนึ่งเพื่อมองว่ามีใครแจกใบปลิวด้วยหรือไม่ แต่ถนนเส้นนั้นว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง จากนั้นเขาก็หันกลับไปยังบ้านหลังแรกที่เขาเห็น เขาเดินไปที่หน้าประตู เขากดกริ่งหลายครั้งและรอคอย แต่ไม่มีใครออกมา
ในที่สุดเด็กชายก็หันหลังกลับ แต่มีบางอย่างทำให้เขาหยุด เด็กชายหันกลับมาที่ประตูและเริ่มกดกริ่งและทุบประตูอย่างแรงด้วยข้อนิ้วมือของเขา เขาเฝ้ารอ และในที่สุดประตูก็เปิดออกอย่างแผ่วเบา
มีผู้หญิงคนหนึ่งออกมาด้วยสีหน้าท่าทางที่เศร้าสร้อย และถามอย่างสุภาพว่า
"มีอะไรที่ฉันพอจะช่วยเธอได้บ้างเด็กน้อย?"
เด็กชายพูดด้วยแววตาที่เป็นประกายและร้อยยิ้มที่สดใสว่า
"คุณผู้หญิงครับ ผมขอโทษถ้าผมทำให้คุณไม่พอใจ แต่ผมเพียงแค่ต้องการบอกคุณว่าพระเจ้าทรงรักคุณจริง ๆ และผมมาเพื่อมอบใบปลิวใบสุดท้ายที่พูดถึงพระเจ้าและความรักยิ่งใญ่ของพระองค์"
จากนั้นเด็กชายก็ยื่นใบปลิวให้เธอ
เธอล่าวว่า "ขอบคุณมาก เด็กน้อย ขอพระเจ้าอวยพระพรเธอ!"
เช้าวันอาทิตย์ถัดมา ศิษยาภิบาลอยู่ที่ธรรมาสน์และเมื่อพิธีเริ่มต้น เขาจึงถามว่า
"ใครมีคำพยานหรือใครมีอะไรที่อยากจะแบ่งปันบ้างไหม"
ที่แถวหลังของโบสถ์มีหญิงชราคนหนึ่งค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน
เมื่อเธอเริ่มต้นพูด ดวงตาของเธอเริ่มเปล่งประกาย
"ไม่มีใครในโบสถ์นี้ที่รู้จักฉัน ฉันไม่เคยมาที่นี่ แม้แต่วันอาทิตย์ที่ผ่านมา ฉันไม่ใช่คริสเตียน สามีของฉันเสียชีวิตไปนานแล้ว และทิ้งฉันให้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้เพียงลำพัง วันอาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นวันที่อากาศหนาวเย็นเป็นพิเศษ และมีฝนตกหนัก ในใจของฉันก็เช่นกัน วันนั้นฉันคิดว่าฉันมาสุดทางแล้ว ขณะที่ฉันหมดหวังและไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป
จากนั้นฉันหยิบเก้าอี้และเชือกขึ้นไปบนห้องใต้หลังคาของบ้านฉัน ฉันผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับคานของหลังคา จากนั้นฉันก็ปีนขึ้นไปบนเก้าอี้ และนำปลายเชือกอีกด้านหนึ่งมาคล้องคอ
ฉันยืนอยู่บนเก้าอี้ด้วยความรู้สึกอ้างว้างและหัวใจที่แตกสลาย ฉันกำลังจะทิ้งตัวลงจากเก้าอี้ แต่ทันใดนั้นฉันก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ฉันคิดว่า "ฉันจะรอสักพักหนึ่ง เดี๋ยวคนที่เคาะประตูก็จะจากไป"
ฉันเฝ้ารอแล้วรอเล่า แต่เสียงเคาะประตูก็ยังคนดังขึ้น และดังขึ้นเรื่อย ๆ มันดังจนฉันไม่อาจเพิกเฉยได้อีกต่อไป
ฉันรู้สึกประหลาดใจว่าใครกันที่มาเคาะประตู
ไม่เคยมีใครมาใกล้ประตูบ้านฉัน หรือมาเยี่ยมเยียนฉันเลย!
ฉันปลดเชือกออกจากคอและเดินไปยังประตู
ขณะที่เสียงกดกริ่งและเสียงเคาะประตูยังคงดังอย่างต่อเนื่อง
เมื่อฉันเปิดประตู ฉันไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ฉันเห็น ที่หน้าประตูของฉันมีเด็กชายที่เปล่งประกายและงดงามที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา เขาส่งยิ้มให้ฉัน โอ้ ฉันไม่สามารถอธิบายได้ คำพูดที่ออกมาจากปากของเขาทำให้หัวใจของฉันที่เหมือนตายไปนานแสนนานได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง เมื่อเขาพูดด้วยเสียงของทูตสวรรค์ว่า "คุณผู้หญิง ผมเพียงแค่ต้องการบอกคุณว่าพระเจ้าทรงรักคุณจริง ๆ"
เมื่อเทวดาน้อย ๆ จากไปท่ามกลางสายฝนและอากาศที่หนาวเย็น
ฉันปิดประตูและอ่านทุกถ้อยคำที่ปรากฏบนใบปลิว
จากนั้นฉันก็ขึ้นไปที่ห้องใต้หลังคาเพื่อนำเก้าอี้และเชือกออกมา
ฉันไม่ต้องการมันอีกต่อไป และอย่างที่พวกคุณเห็น
ตอนนี้ฉันคือลูกสาวที่มีความสุขมากของพระราชา
เมื่อเด็กชายคนนั้นจากไป ทิศทางที่เขาเดินไปคือโบสถ์แห่งนี้
ฉันมาที่นี่เป็นการส่วนตัวเพื่อที่จะขอบคุณทูตสวรรค์น้อย ๆ ของพระเจ้า
ที่มาหาฉันทันเวลาและช่วยให้ฉันได้หลุดพ้นจากนรกชั่วนิรันดร์
และนำฉันเข้าสู่ที่ประทับของพระเจ้าชั่วนิรันดร์
ทุกคนในโบสถ์ต่างน้ำตาไหล
ศิษยาภิบาลเดินลงจากธรรมาสน์มายังที่นั่งแถวแรกที่ทูตสวรรค์น้อย ๆ นั่งอยู่
เข้ากอดลูกชายไว้ในอ้อมแขนและร้องไห้อย่างหนัก
อย่าปล่อยให้เรื่องราวนี้ตายจากไปอย่างเย็นชา หลังจากได้อ่านเรื่องราวนี้แล้ว
ขอให้ส่งต่อเรื่องราวให้กับผู้คนต่าง ๆ
จำไว้ว่าถ้อยคำของพระเจ้าสามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตใครบางคน
อย่ากลัวที่จะส่งต่อเรื่องราวออกไป
โฆษณา