เรื่อง ปากดี
คุณเชื่อในอะไรกันบ้างหรือมีอะไรบ้างที่คุณไม่เชื่อ เเละไม่คิดที่จะเชื่อ เรื่องนี้อยากจะเปลี่ยนความคิด ความเชื่อของคุณไปเลยก็ได้ !
ผมเป็นคนนึงที่เคยไม่เชื่อ ในสิ่งทีมันจับต้องไม่ได้หรือพิสูจน์ไม่ได้ แต่มันก็มีเหตุการนึงที่ทำให้ผมได้เปลี่ยนแปลงความคิดไปเลย เพราะเหตุการในครั้งนั้นครั้งเดียว!
มีอยู่คืนนึงเพื่อนสาวผมโทรมาหาตอนสี่ทุ่มเกือบๆ5ทุ้ม เธอบอกว่า "มึงมาอยู่เป็นเพื่อนหน่อยกูกลัว" ! คุยกันผ่านโทรศัพท์สักพักผมจึงรู้ว่าพ่อเธอออกเวรตอนเช้า ผมเองด้วยความที่ว่าอยู่บ้านเบื่อๆก็เลยว่าจะไปนอนตากเเอร์ดูหนังสักพัก ("ถึงตรงนี้ทุกคนอย่าคิดอะไรนะครับ เพราะเพื่อนผมคนนี้ก็เป็นเพื่อนกับเเฟนผม ส่วนเเฟนเขาก็เป็นเพื่อนผม)
พอผมไม่ถึงห้องนาง(เป็นแฟลตตำรวจ เพราะพ่อนางรับราชการตำรวจ) พอถึงสีหน้าเพื่อนผมดูกลัวเเล้วก็หวาดระแวง ลืมบอกไปครับว่าเพื่อนผมคนนี้มีเซ้นส์ มันเล่าให้ผมฟังว่า มันเห็นผู้ชายหัวฟูๆ เดินผ่านไปผ่านมา ต้องละเบียงหน้าห้องบ้าง เข้ามาตรงโซนครัวบ้าง เเต่ไม่ได้เข้ามาในห้องหรือตัวห้อง เพื่อนคิดว่าหน้าจะมีพระเลยไม่เข้ามา สภาพห้องคือเอาม่านปิดหน้าต่าง ปิดประตู หลังบ้านทึบหมด "ไอ้ผมก็ฟังหูไว้หู" ผมกับเพื่อนก็พยายามหาหนังตลกๆดู เพื่อให้ลืมอารมณ์ความกลัวพวกนั้น เพื่อให้เพื่อนไม่คิดมาก
พอหนังจบแม่ผมก็โทรตามกลับบ้าน ผมก็ว่าจะกลับเลยเพราะว่าตอนนั้นก็ตีหนึ่งแล้ว ผมเลยบอกเพื่อน "มึงกูกลับเเล้วนะ" เพื่อนผมทำสีหน้าตกใจบอกรอก่อนได้ไหม เพื่อนผมกำลังโทรตามเเฟนมันให้มาอยู่เป็นเพื่อน มันบอกรอให้แฟนมันมาก่อน ค่อยกลับมันก็กำลังออกมา ผมก็ไม่รอจะกับเลย มันก็รั้งผมไว้ จนผมลำคานเเล้วก็โมโห เลยพูดออกไปว่า "แค่ผีมันทำไรมึงไม่ได้หลอกไม่ต้องกลัวถ้ามีจริงหรือแน่จริงก็ออกมาดิ" ยังไม่ทันสินเสีย ประตูที่ผมเปิดออกไปก็ตีกลับมาหาผม โดยไม่ลมสักนิด เพื่อนผมกรีดออกมาทันที มันบอกเดียวออกไรเเฟนที่เซเว่น
ผมก็ได้ขับรถออกมาจากตึก แต่ทุกคนเชื่อไหมครับ ผมออกมาจากตึกไม่ถึง3นาที มีไอร้อนไล่ขึ้นมาตั้งแต่ขายันหัว เเล้วก็มีลมเย็นๆนิดนึงสาดมาที่หน้า ตอนนั้นตาผมเริ่มลาย เริ่มเจ็บคอ เริ่มไอ เเขนขาเริ่มไม่มีเเรง ตอนนั้นพยายามประคองตัวเองให้ถึงบ้าน
พอกลับมาถึงบ้าน แม่ผมถามว่า ทำไมอุ้มให้ไปหาดึกๆดื่นๆ ผมที่กำลังอาปากบอกแม่ ผมก็ตกใจเพราะเสียงผม มันเเหบจะพูดก็เจ็บคอ แสบคอ ตัวผมก็ร้อนเป็นไฟเลย ! ผมพิมพ์เเชทไปบอกแฟน แฟนผมโมโหมาก เเล้วถามผมว่า ทำไมไปปากดีแบบนั้น ! แต่ในใจคิดว่าแค่ปวย เดี๋ยวก็หาย แต่ทุกคนเชื่อไหมครับ! ผมนอนอยู่กับเตียง พูดไม่ได้ จะพูดก็แสบคอ อยู่แบบนั้น3วัน ผมพิมพ์แชทบอกเรื่องที่เกิดขึ้นกับแม่ แม่ผมก็ได้นำผลไม้ ขนมหวานไปไหว้ที่ศาลพระภูมิตรงแฟลตตำรวจ พูดไปมันก็ไม่น่าเชื่อนะครับ ไหว้เช้า ตอนเที่ยงหายเป็นปลิดทิ้ง
ตัวผมก็ไม่รู้ว่าจะตกใจหรือจะดีใจ มันเป็นช่วงที่ทรมานเหมือนกันแค่ 3 วัน มันทำให้ผมเปลี่ยนมุมมองและความคิดเป็นเรื่องพวกนี้ไปเลย
แล้วตัวคุณล่ะ มีอะไรที่เป็นจุดเปลี่ยนในความเชื่อของคุณบ้าง ?
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
