การสังเกตการณ์ครั้งแรกภายใต้ชั้นลอยของธารน้ำแข็งแอนตาร์กติกที่เปราะบาง เผยให้เห็นรอยแตกและรอยแยกที่แผ่กว้าง ซึ่งการละลายเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้ธารน้ำแข็งขนาดฟลอริดาถอยร่นและอาจทำให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้น ตามรายงานของทีมวิจัยคอร์เนล และผู้ทำงานร่วมกันระหว่างประเทศ
การติดตั้งหุ่นยนต์ใต้น้ำ Icefin ที่สั่งงานจากระยะไกลผ่านหลุมเจาะลึกเกือบ 2,000 ฟุตในน้ำแข็ง ทีมงานจับภาพระยะใกล้ครั้งแรกของจุดวิกฤตใกล้กับแนวพื้นดินที่ธารน้ำแข็ง Thwaites ทางตะวันตกของทวีปแอนตาร์กติกา ซึ่งเป็นหนึ่งในจุดที่เร็วที่สุดของทวีป ธารน้ำแข็งที่เปลี่ยนแปลงและไม่เสถียรที่สุด - บรรจบกับทะเลอามุนด์เซน
พวกเขาพบว่าส่วนที่แบนราบซึ่งปกคลุมฐานของชั้นน้ำแข็งส่วนใหญ่นั้นบางลง แม้ว่าจะไม่เร็วเท่ากับที่แบบจำลองคอมพิวเตอร์แนะนำ ในขณะเดียวกัน ผนังของรอยแยกที่ลาดชันและลักษณะคล้ายขั้นบันไดก็ละลายออกมาด้านนอกในอัตราที่เร็วกว่ามาก
Icefin เป็นนักสมุทรศาสตร์หุ่นยนต์ขนาดเล็กที่ช่วยให้นักวิจัยสามารถศึกษาน้ำแข็งและน้ำรอบ ๆ และใต้ชั้นน้ำแข็ง และพัฒนาเทคโนโลยีเพื่อสำรวจมหาสมุทรอื่น ๆ ในระบบสุริยะของเรา
การค้นพบนี้รายงานในวารสาร Nature เมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ ให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับกระบวนการละลายของธารน้ำแข็งที่สัมผัสกับน้ำทะเลที่ค่อนข้างอุ่น และสัญญาว่าจะปรับปรุงแบบจำลองที่คาดการณ์ว่าทเวตส์มีส่วนสำคัญในการเพิ่มระดับน้ำทะเล
Britney Schmidt รองศาสตราจารย์ด้านดาราศาสตร์และโลกกล่าวว่า "วิธีการสังเกตธารน้ำแข็งแบบใหม่นี้ช่วยให้เราเข้าใจว่าไม่ใช่แค่การละลายที่เกิดขึ้นมากเพียงใด แต่เกิดขึ้นอย่างไรและที่ไหนที่สำคัญในส่วนที่อบอุ่นของแอนตาร์กติกา" และวิทยาศาสตร์บรรยากาศในวิทยาลัยศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์ (A&S) และ Cornell Engineering
“เราเห็นรอยแยกและอาจเป็นขั้นบันได พาดผ่านธารน้ำแข็งร้อนอย่างทเวตส์ น้ำอุ่นกำลังไหลเข้าสู่รอยแตกซึ่งช่วยให้ธารน้ำแข็งสึกกร่อนในจุดที่อ่อนแอที่สุด”
“Icefin กำลังรวบรวมข้อมูลให้ใกล้เคียงกับน้ำแข็งมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ในตำแหน่งที่เครื่องมืออื่นไม่สามารถเข้าถึงได้ในปัจจุบัน” Washam ซึ่งเป็นผู้นำการวิเคราะห์ข้อมูล Icefin ที่ใช้ในการคำนวณอัตราการหลอมเหลวกล่าว “มันแสดงให้เราเห็นว่าระบบนี้ซับซ้อนมากและจำเป็นต้องคิดใหม่ว่ามหาสมุทรกำลังละลายน้ำแข็งอย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานที่เช่น ทเวตส์”
การสังเกตการณ์ใต้น้ำแข็งด้วยหุ่นยนต์ถูกเก็บรวบรวมในช่วงต้นปี 2020 โดยเป็นส่วนหนึ่งของ International Thwaites Glacier Collaboration (ITGC) ซึ่งเป็นแคมเปญภาคสนามระดับนานาชาติที่ใหญ่ที่สุดที่เคยทำในแอนตาร์กติกา โดยได้รับทุนสนับสนุนจากมูลนิธิวิทยาศาสตร์แห่งชาติและสภาวิจัยสิ่งแวดล้อมธรรมชาติของสหราชอาณาจักร เพื่อสนับสนุนการสังเกตของ Icefin พันธมิตรในโครงการ MELT ของ ITGC ยังรวบรวมข้อมูลโดยใช้เรดาร์ ท่าจอดเรือในมหาสมุทร และเซ็นเซอร์อื่น ๆ ที่ไซต์หลายแห่ง
นับตั้งแต่ทศวรรษ 1990 แนวสายดิน Thwaites ได้ร่นถอยไปเกือบ 9 ไมล์ และปริมาณน้ำแข็งที่ไหลออกจากพื้นที่กว้าง 75 ไมล์ก็เพิ่มขึ้นเกือบสองเท่า ตามรายงานของ ITGC
เนื่องจากธารน้ำแข็งส่วนใหญ่อยู่ต่ำกว่าระดับน้ำทะเล จึงถือว่ามีความอ่อนไหวต่อการสูญเสียน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว ซึ่งอาจทำให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นมากกว่า 1.5 ฟุต การพังทลายของแผ่นน้ำแข็งด้านหลัง Thwaites อาจเพิ่มขึ้นอีกมาก “โดยมีผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อมนุษยชาติ” ตามข้อมูลของ BAS
ทีมงาน BAS ซึ่งใช้น้ำร้อนในการขุดเจาะหลุมเจาะ Icefin ที่เข้าถึงได้ประมาณ 1 ไมล์จากแนวสายดิน Thwaites รายงานว่าในช่วงเก้าเดือน มหาสมุทรในบริเวณนั้นอุ่นขึ้นและเค็มขึ้น น่าแปลกใจที่อัตราการละลายในแนวดิ่งของน้ำแข็งส่วนใหญ่นั้นน้อยกว่าแบบจำลองก่อนหน้านี้ โดยเฉลี่ย 6 ฟุตถึง 18 ฟุตต่อปี
“ผลลัพธ์ของเราคาดไม่ถึง แต่ธารน้ำแข็งยังคงมีปัญหาอยู่” เดวิสกล่าว “หากหิ้งน้ำแข็งและธารน้ำแข็งอยู่ในสมดุล น้ำแข็งที่ออกมาจากทวีปจะเท่ากับปริมาณน้ำแข็งที่สูญเสียไปจากการละลายและการหลุดของภูเขาน้ำแข็ง สิ่งที่เราพบคือแม้จะละลายเพียงเล็กน้อย แต่ก็ยังมีธารน้ำแข็งเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
134รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
