ปลาร้า ของดียอดฮิตที่ไม่ว่าไปที่ไหนก็ต้องมีขายในทุกร้านอาหาร
ไม่ว่าจะเป็นน้ำพริก ส้มตำ ยำ แกง ก็จะมีส่วนผสมของปลาร้าเพิ่มความแซ่บนัวอยู่ร่ำไป
แต่แท้จริงแล้ว ปลาร้าเป็นอาหารที่รู้จักกันดีทั้งในชาวอยุธยาและอุษาคเนย์กว่าหลายร้อยปี ซึ่งปลาร้าเป็นวิธีการถนอมอาหารของชาวอุษาคเนย์มายาวนาน โดยนำปลาไปหมักเกลือและใส่ไหไว้ สิ่งนี้ได้ถูกกล่าวในบันทึกของลาลูแบร์ไว้ว่า…
“เมื่อได้จับปลาเหล่านั้นหมักเกลือไว้ด้วยกันตามวิธีที่ชาวสยามเคยทำกันมา แล้วใส่รวมลงในตุ่มหรือไหดินเผาดองไว้ ปลานั้นจะเน่าภายในไม่ช้า เพราะการหมักเค็มของชาวสยามนั้นทำกันเลวมาก ครั้นปลาเน่าและค่อนข้างจะเป็นน้ำแล้ว น้ำปลาเน่าหรือปลาร้านั้นจะนูนฟอดขึ้นและยุบลงตรงกันกับเวลาที่กระแสน้ำทะเลขึ้นลง”
ในขณะเดียวกัน รสชาติหมักดองมีกลิ่นเน่าก็กลายเป็นรสนิยมความชื่นชอบของชาวอุษาคเนย์จนเป็นวัฒนธรรมการกินอาหารดั้งเดิม เน้นมีกลิ่นแรงและรสชาติเค็ม การประกอบอาหารจึงใช้ปลาร้า หรือ กะปิ เพื่อให้อาหารมีกลิ่นแรงตอบสนองรสนิยมของชาวอุษาคเนย์
นอกจากเป็นอาหารที่ทานกันทั่วไป ก็ยังนิยมให้เป็นของฝากชั้นดีแก่ชาวต่างชาติที่มาเชื่อมสัมพันธไมตรี โดยลาลูแบร์ เอกอัคราชทูตฝรั่งเศสก็เคยได้รับปลาร้าเป็นของฝากด้วยเช่นกัน ดังบันทึก
“มร. แว็งซังต์ได้ให้ปลาร้าแก่ข้าพเจ้ามาไหหนึ่ง เมื่อกลับมาถึงประเทศฝรั่งเศส และยืนยันแก่ข้าพเจ้าว่าการที่น้ำปลาร้าในไหขึ้นลงได้นั้นเป็นความจริง เพราะเขาได้เห็นมากับตาตนเองแล้ว แต่ข้าพเจ้าไม่อาจพลอยเชื่อให้สนิทใจได้…ไหที่ มร. แว็งซังต์ให้แก่ข้าพเจ้าและข้าพเจ้าได้นำมายังกรุงปารีสด้วยนั้น น้ำปลาร้าหาได้ขึ้นลงดังว่าไม่ อาจเป็นด้วยปลานั้นเน่าเฟะเกินไป”
จึงกล่าวได้ว่า ปลาร้า เป็นทั้งอาหารยอดนิยมของชาวสยามและของฝากชั้นดีนับหลายร้อยปีในประวัติศาสตร์ชาติไทย
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
