เงินเฟ้อในร้านส้มตำ
อั๋นกับเอฟเป็นเพื่อนซี้ย่ำปึ้กกันมานานตั้งแต่สมัยเรียนประถมศึกษาจนต้องแยกย้ายกันไปเรียนมหาวิทยาลัยตามทางของตนเอง
อั๋นกับเอฟก็คุยกันบ้างทางไลน์บ้าง โทรหากันบ้าง แต่ก็เป็นเวลานานหลายปีที่สองคนนี้จะหาเวลาที่ตรงกันเพื่อมาหากันให้หายคิดถึงบ้าง ชีวิตตอนโตมันช่างไม่สนุกเอาซะเลย
แต่คงไม่มีอะไรสู้ความรักและความคิดถึงได้จนแล้วจนรอดอั๋นกับเอฟก็ได้เวลาทองที่ทั้งคู่ว่างตรงกันเสียที
ฮัลโหลๆ เห้ย ไปกินร้านส้มตำป้าศรีร้านที่เราชอบกินสมัยเรียนดีกว่าวะ รสชาติอาหารอร่อย บรรยากาศชิวด้วยนั่งคุยได้ยาวๆ อั๋นชายหนุ่มร่างกำยำ พูดจาฉะฉานผ่านโทรศัพท์
ได้ๆดีเหมือนกันเป็นการย้อนถึงวันเก่าๆด้วย เอฟเพื่อนซี้ของอั๋นเห็นดีเห็นงามด้วย ตอบตกลงอย่างไม่รอช้า
สองคนได้มาเจอกันหน้าร้านส้มตำป้าศรี ทั้งสองคนมองไปยังร้านขายส้มตำที่มีโต้ะแสตนเลสพับพร้อมกับเก้าอี้พลาสติกสีแดงนับรวมๆแล้วประมานแปดโต้ะได้
ด้านในมีเคาเตอร์ซึ่งก็ทำมาจากโต้ะไม้มีตู้กระจกซึ่งวางมะละกอ มะเขือเทศ ผักต่างๆ แขวนหมู แขวนเนื้อ และอื่นๆที่ร้านอาหารอิสานพึงจะมี
ป้าศรีเจ้าชื่อร้านและเจ้าของร้านยืนตำส้มตำด้วยท่าทางที่คุ้นเคยพร้อมพูดจาเสียงดังสั่งลูกน้องไปพร้อมกับการทำอาหาร การตำส้มตำของแกหากเปรียบเป็นงานฝีมือก็คงเป็นงานฝีมือระดับช่างชำนาญการอาจเพราะด้วยประสบการณ์การทำอาหารอิสานมาตั้งแต่นาน
นานแค่ไหนก็อั๋นกับเอฟเกิดมาป้าศรีก็ตำส้มตำขายแล้ว
เอ้าสองหนุ่มเข้ามานั่งก่อน ป้าศรีเรียกเอฟกับอั๋นไปนั่งโต้ะพลางตะโกนบอกลูกน้องให้เอาเมนูกับจาน ช้อน ส้อม แก้วน้ำ มาให้
สั่งเลยเต็มที่ เอฟ บอก อั๋น อย่างไม่รีรอ ตอนนี้ท้องทั้งคู่ร้องด้วยความหิว
เอฟกับอั๋นมองดูเมนูพวกเขาคุ้นเคยกับกระดาษแข็งใบนี้เพราะพวกเขาเคยมากินสมัยเรียนไม่ต่ำกว่าสิบครั้งเท่าที่จำความได้
แต่แล้วก็มีสิ่งที่ทำให้เอฟขมวดคิ้ว
ทำไมมันแพงขึ้นวะ เอฟกล่าวแบบเบาๆให้อั๋นได้ยิน “เห้ยทำไมราคามันแพงขึ้นวะ”
เอฟ:คอหมูย่าง 80 บาทเมื่อก่อน 60 บาท ส้มตำแต่ก่อน50 บาท ตอนนี้60บาท
อั๋น:เออคงจะประมานี้แหละ เราไม่ได้มากินนานราคาก็ต้องมีขึ้นบ้าง
เอฟ:หมูแพงขึ้นราคาไม่ว่านะแต่อันนี้ขึ้นทุกเมนูเลยนะเว้นอั๋น!
อั๋น:อ๋อมันคงขึ้นเพราะ”เงินเฟ้อ”แหละเราไม่ได้กินมาหลายปีเงินมันก็เฟ้อไปเรื่อย
เอฟ:อะไรคือเงินเฟ้อวะ ตอนเรียนสังคมครูธงดันชอบแอบหลับหลังห้องบ่อยๆ
อั๋น:เออเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังพอดีอ่านมาจากเพจ Crazy Money การเงินบ้าๆมันส์ๆ มาพอดี แต่เราสั่งของกินกันก่อนดีกว่า หิวแล้ว
ไม่นานอาหารก็วางเพียบพร้อมบนโต้ะของเอฟกับอั๋น กลิ่นอาหารโชยเข้าจมูกชวนให้น้ำลายไหล
เอฟ:เออแล้วเงินเฟ้อของมึงมันยังไงต่อนะ เอฟถามพลางจิ้มหมูย่างเข้าปาก
อั๋น:ก็คือราคาสินค้าหรือค่าอะไรต่างๆมันขึ้นตามเวลาไง เขาเรียกเงินเฟ้อ
เอฟ:เอ้าแล้วแบบนี้อยู่ดีๆมันก็เฟ้อขึ้นนะหรอ
อั๋น:เอาง่ายๆว่าราคาทุกอย่างเพิ่มขึ้นนั่นหมายถึงต้นทุนการผลิตที่สูงขึ้นไง
เอฟ:ต้นทุนผลิตสูงส่งผลยังไงวะกับร้าส้มตำเล็กๆไม่ใช่ธุรกิจระดับประเทศ
อั๋น:เงินเฟ้อมันก็ส่งผลทุกระดับแหละ ลองคิดดูนะ มันไม่ใช่แค่หมูแพงขึ้นคำว่าต้นทุนคือ ค่าวัตถุดิบ ค่าจ้างพนักงงาน ค่าน้ำมันเพิ่มขึ้น ป้าแกก็ต้องขับรถไปซื้อของก็ต้องเติมน้ำมันแพงขึ้น ทีนี้หากจะขายของให้ได้กำไรหากยังเอาราคาเดิมตอนที่ขายเราหลายปีก่อนแกคงเจ๊งแน่ๆ ก็เลยขึ้นราคาอาหารแบบที่เราเห็น
เอฟ:อ๋อแบบนี้นี่เองที่เขาเรียกกันเงินเฟ้อๆ อย่างว่าขนาดเด็กเสริฟต้องจ้างแพงขึ้น ต่อให้หมูไม่แพง มะละกอไม่แพง ก็อาจจะต้องขึ้นราคานั่นแหละ
อั๋น:เขายังบอกด้วยนะว่ามันทำให้เงินเรามีมูลค่าลดลง
เอฟ:ลดมูลค่าลงยังไง เงินในกระเป๋าของกูก็เท่าเดิมไม่ได้เปลี่ยนแปลง เงินในธนาคารก็ยังอยู่ไม่ได้ลดลง
อั๋น:เงินมันก็อยู่เท่าเดิมที่มึงมีนั่นแหละแต่สังเกตไหมว่าเงินที่เรามีนะมันซื้อของได้น้อยลง ตอนนี้ในกระเป๋าเอ็งมีแบงค์ร้อยใช่ไหมหากเป็นแต่ก่อนก็สั่งส้มตำได้สองจานแต่ตอนนี้สองจานมัน 120 บาท แบงค์ร้อยหนึ่งใบก็ไม่พอจ่ายแล้วสิ ทั้งๆที่เงินเราก็มีหนึ่งร้อยเท่าเดิมไม่ได้ถูกหักลดลง
เอฟ:อ๋อแบบนี้นี่เอง เงินเฟ้อมันทำให้มูลค่าของเงินในกระเป๋าเราลดลงเรื่อยๆ ทั้งๆที่มันก็มีปริมาณเท่าเดิม
อั๋น:ใช่ปริมาณนะเท่าเดิมแต่มูลค่ามันลดลง
เอฟ:แล้วเราจะแก้ปัญหาเงินเฟ้อยังไงดี
อั๋น:เรื่องการแก้ปัญหาคงต้องระดับรัฐบาลจัดการแล้วละ ถ้ารัฐไม่ห่วยแตกนะ ฮ่าๆ เอาเป็นจากแก้ปัญหาเราเปลี่ยนมาเป็นรับมือดีกว่า
เอฟ:รับมืออย่างไรละ
อั๋น:ก็ต้องทำให้มูลค่าของเงินเรามากขึ้นตามเงินเฟ้อไงละ
เอฟ:ยังไงละเพื่อน อย่ามากคำ
อั๋น:ง่ายที่สุดก็เอาเงินไปต่อเงินหรือลงทุนยังไงละ
เอฟ:ลงทุนยังไงบ้าง
อั๋น:เดี๋ยวขอไปอ่านเพจ Crazy Money การเงินบ้าๆมันส์ๆ เพิ่มก่อนเดี๋ยวเล่าให้ฟัง ตอนนี้กินกันให้เต็มที่ดีกว่าเพื่อน
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
