ถ้าถามว่ามีแนวโน้มไหม มันไม่สามารถตอบได้จริงๆหรอก ผมอยากแนะนำภาพยนตร์ netflix เรื่อง hunger คนหิว เกมกระหาย เรื่องนี้สื่อถึงแง่คิดมากมาย ภายใต้ความเหลื่อมล้ำของสังคมชนชั้นสูง คนจน คนที่ไม่มีทางเลือก
มันมีฉากที่นางเอก ทำผัดซีอิ้วไปให้เชฟที่โรงพยาบาล นางเอกบอกว่าอาหารที่เธอทำนั้น ทำมาจากความรัก เชฟจึงบอกว่านี่คือข้ออ้างสำหรับคนที่ดิ้นออกจากความจนไม่ได้ต่างหาก สำหรับฉันมันไม่มีหรอก อาหารที่ทำจากความรักน่ะ
เชฟบอกนางเอก ว่า ถ้าอยากจะเป็นเชฟ มันต้องมีแรงผลักดันมากกว่านี้ นางเอกก็เลยถามเชฟว่า แล้วแรงผลักดันของเชฟคืออะไร
เชฟก็เลยเล่าอดีตสมัยวัยเด็กให้กับนางเอกฟัง
"กระปุกไข่ปลาคาเวียร์ "
สมัยวัยเด็ก เชฟเป็นลูกคนใช้ มีแม่ที่เป็นแม่บ้านของคนที่ร่ำรวย สมัยวัยเด็กเชฟได้แต่ยืนมองลูกคนรวยและอิจฉา ที่เด็กวัยเดียวกันได้กินอาหารดีๆ แต่ตัวเขานั้นไม่มีสิทธิ์ ได้แต่เห็นลูกบ้านคนรวยใช้ชีวิตที่แตกต่างจากตัวเอง ก็เลยทำให้มีคำถามอยู่ในหัวตลอด ของที่เขาใช้ เราไม่เคยได้ใช้ ของที่เขากิน เราไม่เคยได้กิน โดยกระปุกที่มันใส่เม็ดสีดำๆที่ชื่อว่าคาเวียร์ ที่เขาว่าแพงนักแพงหนา ก็เลยแอบไปเปิดตู้เย็นเพื่อที่จะลองกินไข่ปลาคาเวียร์ แต่ก็ถูกจับได้
คาเวียร์คือของที่คนไม่มีฐานะ ไม่มีสิทธิ์แตะต้อง เชฟเล่าให้นางเอกฟังว่า แม่ฉันต้องชดใช้ทำงานอยู่หลายเดือน กับไอ้แค่กระปุกเล็กๆนั่น ตอนที่ถูกจับได้ ฉันกับแม่ถูกสั่งให้เก็บกวาดกระปุกคาเวียร์ที่ตกแตกให้สะอาด เชฟก็เลยหยิบขึ้นมาชิมดู แล้วเล่าต่อว่า ที่เซอร์ไพรส์ที่สุดรู้ไหมคืออะไร คือรสชาติมันเหี้ยมาก
เชฟยังเล่าต่ออีกว่า อาหารน่ะมันมีไว้แสดงฐานะทางสังคม ไม่ได้มีไว้แสดงความรัก
คนจนเวลาหิวก็แค่ต้องการอาหารให้อิ่ม แต่พอเป็นคนที่ไม่มีปัญหาเรื่องปากท้อง ความหิวมันก็เปลี่ยนไป เริ่มหิวการยอมรับ หิวความพิเศษ หิวประสบการณ์ที่เหนือกว่าคนอื่น
ไข่ปลาคาเวียร์ รสเหี้ยๆนั่น ทำให้ฉันรู้ว่า กูอยากจะเป็นเชฟ เชฟที่ทำให้พวกคนรวยต้องคลานเข้ามาหา เพื่อขอให้กูทำอาหารให้กิน กูจะทำให้ทุกคนหิวกู
นี่คือปมด้อยของเชฟ เป็นแรงผลักดันที่ทำให้เขามีชื่อเสียงและร่ำรวย จนกลายเป็นเชฟอันดับหนึ่งของประเทศ
สุดท้ายนางเอกรับไม่ได้ ที่เชฟเริ่มมีทัศนคติที่เลวร้าย ที่สนใจแต่เม็ดเงินมากกว่าความรักของอาหาร ถึงขั้นทำผิดกฎหมาย คนรวยไปล่าสัตว์ในป่า ยิงสัตว์ที่มีกฎหมายคุ้มครอง แล้วเอามาให้เชฟทำอาหารให้กิน นางเอกจึงบอกว่านี่มันไม่ถูกต้องนะ มันผิดกฎหมาย เชฟบอกว่าถ้าทำไม่ได้ก็ออกไปซะ นางเอกก็เลยตัดสินใจมาเปิดกิจการของตัวเอง แล้วเป็นจุดเริ่มต้นที่นางเอกกลายเป็นศัตรูกับเชฟ หรือเป็นคู่ปรับกันตั้งแต่นั้นมา
ภาพยนตร์เรื่องนี้มันสื่อถึงว่า จิตใจของคนน่ะไม่มีที่สิ้นสุดหรอก แม้ว่าคนจนจะมีแนวโน้มเห็นแก่ตัวมากกว่าคนที่ร่ำรวยก็ตาม แต่ก็ไม่ใช่ว่าคนที่ร่ำรวยนั้นจะเป็นคนที่มีจิตใจดีเสมอไป นางเอกจึงเห็นความจริงทุกอย่างของสังคม การตกแต่งเปลือกนอกเพื่ออำพรางเนื้อใน โฉมหน้าที่แท้จริงของสังคม ชนชั้น และความเหลื่อมล้ำ
ฉากที่นางเอกเดินไปตามชนบท เห็นความเหลื่อมล้ำมากมาย คนนอนข้างถนนกินอาหารที่สกปรก คนที่ไม่มีบ้านจะอยู่ คนที่ไม่มีงานทำ คนที่ไม่มีโอกาสทางสังคม คนที่ไม่มีต้นทุน ในขณะที่ตัวเองมัวแต่ยุ่งกับการแข่งขันทำอาหาร ทำอาหารให้คนรวยจนประสบความสำเร็จเทียบเท่ากับเชฟ
สุดท้ายนางเอกทิ้งทุกอย่าง ทิ้งความฝันของตัวเอง กลับบ้าน แล้วมันเริ่มต้นใหม่ มาเปิดร้านอาหาร ทำอาหารตามสั่งให้กับคนจนกิน และเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งหนึ่ง
มนุษย์ไม่มีความว่าพอหรอก คนรวยที่อดีตเป็นคนยากจน แล้วเกิดเป็นปมด้อยจนเบียดเบียนผู้อื่นก็มี แล้วคนที่ร่ำรวยและมีอำนาจมาตั้งแต่เกิด ก็หาใช่ว่าจะเป็นคนที่มีจิตใจดีเสมอไป เหล่าลูกท่านหลานเธอ ทำตัวกร่างในผับในบาร์ โชว์ความร่ำรวยอวดเก่ง มีมากมายตามข่าวที่เราเคยเห็น และคนรวยที่เป็นคนดีก็มีเช่นกัน เฉกเช่นกับคนที่ยากจน คนจนที่เห็นแก่ตัวและคนจนที่เป็นคนดีก็มีเช่นกัน ความรวยกับความจนไม่สามารถบอกได้ว่าใครเป็นคนที่มีจิตใจดี
เพราะคนเรามีตัณหาและอุปาทานเป็นเครื่องร้อยรัด นี่คือกิเลสของคน คือความหิวที่ไร้ขีดจำกัด นี่คือข้อคิด ที่ได้จากภาพยนตร์เรื่องนี้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
