วันก่อน...มีรถแท็กซี่มาจอดหน้าบ้าน วูบแรกที่เห็นรู้สึกไม่พอใจทันที
เพราะเขาจอดขวางหน้าประตูบ้านเป๊ะ คิดว่าเดี๋ยวเราต้องเอารถเข้าออกลำบากแน่ และนั่นก็ต้นไม้ที่พ่อปลูกเพื่อให้ร่มเงาหน้าบ้าน ไม่ได้ปลูกไว้ให้ใครมาจอดรถซักหน่อย ...
แต่ความไม่พอใจเกิดขึ้นเพียงแว้บเดียว ก็รีบเปลี่ยนความคิด
มองว่าเขาคงเห็นที่ตรงนี้ร่มรื่นน่าสบาย จึงจอดพัก จะว่าไปถนนก็เป็นถนนสาธารณะและก็กว้างขวางพอที่เราจะถอยรถออกได้ ไม่ลำบากอะไร อีกอย่างเราก็ยังไม่ได้ไปไหนเลยนี่นา พอคิดอย่างนี้แล้วสบายใจขึ้นแยะ ...ไม่นานก็เห็นคนขับเอาอาหารกล่องมาเปิดกินอย่างเอร็ดอร่อย
ยิ่งทำให้รู้สึกดีมากๆ ดีใจที่ต้นไม้ใหญ่ที่พ่อปลูกไว้ แผ่ร่มเงาเป็นประโยชน์กับผู้คน โดยเฉพาะคนที่กำลังเหนื่อยและหิวได้ใช้ที่ตรงนี้เป็นที่พักผ่อนเติมพลัง ที่สำคัญพอกินเสร็จเขาก็ออกรถไป ไม่ได้ทำให้เราเดือดร้อนอย่างที่คิด
พอเล่าให้ลูกฟัง ลูกบอกว่า ตอนแรกที่แม่ไม่สบายใจเพราะแม่คิดถึงแต่ตัวเอง บ้านของเรา รถของเรา ต้นไม้ของเรา ฯลฯ แต่ตอนหลังแม่คิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง แม่ก็เลยมีความสุข
ขอบคุณบทความดีๆ
ที่มา : คุณ อุษาวดี สินธุเสน
❤️ เพจ อ่านเองนะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
