20 พ.ค. 2023 เวลา 04:50 • นิยาย เรื่องสั้น
ศรีสะเกษ

กาลครั้งที่สาม

กาลครั้งที่สามที่เนิ่นนานมาแล้วเราบาสเอง คนที่ชอบทำหน้าบูดเหทืนตูดลิง ฮ่าๆ ๆ มีวันหนึ่งด้วยความที่ ยาย ละ ตา ของฉันไปเก็บฟืนเอามาไว้ก่อไฟแล้วในความคิดของเด็กคนหนึ่งที่มี จินตนาการล้ำเลิศนั้น ก็คิดว่าไม้ทุกอย่างเขาต้อวเมไปสร้างบ้าน หมดแน่ๆเลยอิอิ (เด็กน้อยอะเนอะ) พอไปถึงสถานที่ก็พบลำไม้ขนาดใหญ่มากมายกองทับถมกันเต็มไปหมด ฉันเองนั้นเป็นเด็กที่ทำได้แค่นั่งดูผู้ใหญ่ทำงาน
ส่วนฉันก็นั่งตากลมร้อนและนั่งรอกินข้าวเที่ยง ฮ่า ๆ ๆ แต่เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ฉันเห็นว่าเขาพยายามและทำงานด้วยกันโดยไม่บ่น และหันมายิ้มให้ฉันแล้วถามฉันว่าเนื่อยไหม แล้วเหตุการณ์ทำให้ฉันรู้สึกว่านี่คือความอดทน พร้อมกับความเห็นอกเห็นใจของเขา ฉันจึงได้นิสัยนี้มาตั้งแต่ตอนนี้ เพราะฉันเองก็รู้สึกดีทุกครั้งที่มีคนหันมาถามว่าเป็นอะไรรึเล่าทั้ง ๆ
ที่เขาเองคนนที่พูดก็ลำบาก (นั่นแหล่ะความคิดตอนเด็กของฉัน) เอาบะมาดูอีกช่วงหนึ่งที่แสนจะสุดวิเศษ ในชาวงวัยสามขวบของฉัน เมื่ออยู่มาวันหนึ่งฉัน ตื่นมาพร้อมกับ ทุ่งสวนดอกบานชื่นที่แสนงดงามและ สวนดอกดาวเรือง ด้านหลังบ้านที่เต็มไปด้วย ผีเสื้อ และโอบบ้อมข้างบ้านด้วยต้นมะพร้าวมากมาย ต้นตาล กับต้นมะม่วง บวกกับต้นมะนาวอันใหญ่ยักษ์
ฉันอกมาเดินวิ่งเล่นชมสวนดอกไม้อ้อๆ และก็ยังีดอกคุณนายตื่นสายด้วยนะที่ปลูก ในกระถาง ริมรั้ว เป็นเส้นนำสายตาจนสุดสวน มันเป็นภาพที่สวยงามมาก ๆ ในช่วงนั้น เมื่อเทียบกับสมัยนี้มันถคือฉาก จบหนังแบบแฮบปี้เอ็นดิ้ง ที่มีเด็ก นอนอยู่บนโลกคู่ขนานที่เต็มไปด้วยทุ่งดอกลาเวนเดอร์ ยังไงยังงั้นเลยแหล่ะ ซึ่งตอนนั้นฉันได้วิ่งเลยจับ แมลง ผีเสื้อ มันเป็นภาพเคลื่นไหวในความงจำที่ สวยงามาก ๆ ค่ะ
เอาหล่ะนั้นอ็นแค่หนึ่งในความรู้สึกดี ๆ ที่เกิดขึ้น ในช่วง ๆ หนึ่งของวันชยนั้น แล้ัวนั้นเองังคงมีอีกหนึ่งเรท่องราวความท้าทายที่สนุก และอาการยาดเจ็บเกิดขึ้นอีกเช่นเดียวกัน นั่นก็คือ เหตุการณ์การหัดขี่จักรยาน ซึ่งในตอนนั้น มีตัวฉันเอง ที่พยายามจะขี่รถจักรยานคันจิ๋วที่มีล้อสามล้อ ฉันได้พยายามขี่มันอ้อม บ้านของฉัน มันก็ปั่นได้สักพักสุดท้ายมันก็ไม่ไปเป็นเส้นตรง มันดันวิ่งวนเป็นวงกลม เนื่องจาก ล้อเล็ก ๆ
ที่สามและ สี่ มีข้าง ดข้างหนึ่งมันสูงกับต่ำไม่เท่ากันทำให้การปั่นจักรยานมันเฉไปมา ทำให้ฉันเลี้ยวไปชนเปนอนของตัวดิฉันเอง หัวเขาถลอก พร้อเจ็บปวด ที่เกิดขึ้นแต่เก็บซ่อนเร้นความเจ็บปวดนั้นไม่ไม่ให้ใครรู้ แต่สดท้าย เขาก็รู้ว่าเราปั่นจักรยานล้ม ฮ่า ๆ ๆ เพราะว่ามันบวแดงไม่ไหว นี่ก็เป็นอีเรื่องราวที่จดจำความเจ็บปวดที่เกิดขึน เอาหล่ะ เรื่องถัดไปะเป็นยังไงติดต่อได้ใน อีพิโสทต่อไป สำหรับวันนี้ขอจบข้อความเพียงนี้ก่อนเเล้วกันนะ 🤗

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา