จอมยุทธ์พเนจร
ครั้งหนึ่ง หัวหน้าจอมยุทธ์รวบรวมสมัครพรรคพวกได้ 4 คน อพยบออกจากเมืองใหญ่อันดับ 1 ที่เจริญรุ่งเรืองที่สุด
ความสามารถของจอมยุทธ์ทั้ง 4 คน เทียบได้กับว่าเป็นฮกหลงและฮองซู (ขงเบ้งและบังทอง) ของสามก๊กเลยก็ว่าได้
เมืองใดก็ตามที่ได้ 1 ใน 4 จอมยุทธ์นี้ไป น่าจะเจริญเติบโต ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงกับเมืองใหญ่อันดับ 1 ที่ทั้ง 4 คนนี้อพยบมา
เหตุที่ทั้ง 4 คนต้องออกเดินทาง เพราะคำเชื้อเชิญของเจ้าเมืองรองอันดับ 7 ผู้ซึ่งมีพระคุณอย่างยิ่งใหญ่กับหัวหน้าจอมยุทธ์ ไปรับตำแหน่งใหม่ในเมืองดังกล่าว
ระหว่างทาง ก็รวบรวมสมัครพรรคพวกที่มีฝีมือระดับแนวหน้า และอุดมการณ์เดียวกัน ร่วมเดินทางไปด้วย
ทั้ง 4 คนพกความมั่นใจไปเต็มที่ ที่จะพัฒนาเมืองรองอันดับ 7 ให้เป็นเมืองอันดับต้นๆ
อีกทั้งได้รับตำแหน่งสูงเพื่อบริหารจัดการได้อย่างเต็มที่
ระยะเวลาผ่านไป จอมยุทธ์ทั้ง 4 พบว่า สิ่งแวดล้อมใหม่นั้น ไม่ได้เอื้อให้แสดงฝีมือและสามารถโชว์วิทยายุทธขั้นสูงสุดได้
จึงไม่สามารถที่จะแสดงฝีมือให้เป็นที่ประจักษ์
ถึงแม้ว่าบางครั้งบางคราว จะแสดงเคล็ดวิชาให้กับผู้คนที่ได้เจอ แต่ก็ต้องถูกขันทีและขุนนางเท็จทูลจากขาวเป็นดำทุกครั้งไป
จนกระทั่งท่านเจ้าเมืองที่เชิญมา ถึงกำหนดเวลาหมดวาระ มีเจ้าเมืองคนใหม่ขึ้นมาบริหารงานต่อ
แต่เสียงแซ่ซ้องของผู้คนถึงจอมยุทธ์ทั้ง 4 ไปไม่ถึงท่านเจ้าเมืองคนใหม่
ครั้นถึงคราวที่ต้องจัดกระบวนทัพใหม่ จอมยุทธ์ทั้ง 4 ก็ต้องสาแหรกขาด กระจัดกระจาย และรู้ตัวเองว่าในอนาคตคงจะยากลำบากมากยิ่งขึ้นเป็นแน่
โชคดีที่หัวหน้าจอมยุทธ์ไหวตัวทัน หาทางหนีทีไล่
หัวหน้าจอมยุทธ์ ดั้งด้นไปหาเมืองรองอันดับสุดท้าย เป็นดินแดนที่ผู้คนไม่สนใจ และดูภายนอกเหมือนยังอุดมสมบูรณ์
จอมยุทธ์ทั้ง 4 ก็เหมือนพัดหลงไปในเมืองรองที่ลี้ลับนี้
ผู้คนในเมืองเป็นชาวบ้านที่น่ารัก แต่ขาดการติดต่อกับโลกภายนอกมานานหลายปี
สิ่งที่จอมยุทธ์ทั้ง 4 ทำ คือนำสิ่งที่โลกภายนอกเขาทำกันอย่างสนุกสนาน มาส่งต่อให้เรียนรู้ ฝึกฝน เพื่อในอนาคตจะได้พร้อมรับมือกับผู้คนได้
วิชาที่ให้ไปจะเป็นสิ่งที่ดีมาก (แม้แต่เมืองใหญ่อันดับต้นๆ ก็ยังทวินหา) แต่ก็ถือว่าใหม่เกินไปสำหรับคนในเมืองนี้ ต้องใช้เวลาอีกหลายปีกว่าจะตามทันเมืองอื่นๆ ทัน
ถึงแม้จะมีปัญหาที่หมักหมมมานาน ไม่มีทรัพยากรที่เพียงพอ แต่จอมยุทธ์ทั้ง 4 ก็ไม่ย่อท้อ ขอพิสูจน์อุดมการณ์อีกสักตั้ง
อย่างไรก็ดี ถือว่ามาถูกทาง ค่อยๆ ยอมรับ และเติบโตอย่างค่อยเป็นค่อยไป
และแล้วก็เหมือนมีพายุเข้า
มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น ทั้งที่ควบคุมได้และควบคุมไม่ได้
จอมยุทธ์ทั้ง 4 จึงปรึกษากันอีกครั้ง เพื่อตัดสินใจเดินทางอีกครั้ง
ในครั้งนี้หัวหน้าจอมยุทธ์ตกลงที่จะให้จอมยุทธ์ผู้น้องทั้ง 3 ท่าน ล่วงหน้าไปก่อน
ส่วนตัวเองจะเป็นคนสุดท้ายที่จะออกจากเมืองลับแลแห่งนี้
เตชะบุญ…
จอมยุทธ์ผู้น้องท่านแรก ได้เทียบเชิญกลับไปนั่งที่เมืองใหญ่อันดับ 1 มีตำแหน่งใหญ่ขึ้นกว่าเดิม
จอมยุทธ์ผู้น้องท่านที่ 2 มีผู้เห็นแวว ชวนไปช่วยราชการเมืองใหญ่อันดับ 2
ส่วนจอมยุทธ์น้อง 3 มีคนมาทาบทาม ดึงตัวไปเป็นแนวหน้ารบพุ่ง ให้กับเมืองใหญ่อันดับ 1
หัวหน้าจอมยุทธ์มีความภูมิใจเป็นอย่างมาก คือ
1. ได้ทำตามคำมั่นสัญญา ว่าจะเดินออกจากเมืองเป็นคนสุดท้าย
2. พิสูจน์ให้เห็นว่า จอมยุทธ์ผู้น้องทั้ง 3 ยังมีฝีมือเป็นที่ประจักษ์ ในระดับที่เมืองอันดับ 1 และ 2 ยอมรับ
3. จอมยุทธ์ผู้น้องต่างเหมือนเพชร ที่เปล่งแสงในตัวเองทั้งนั้น
ก็อดไม่ได้ ที่หัวหน้าจอมยุทธ์จะ "ใจหาย"
แต่อีกมุมหนึ่งก็ "โล่งใจ"
ถึงแม้จะรู้สึกขัดกัน แต่ในใจลึกๆ ก็รู้ว่า จังหวะนี้แหละ "สมควรแล้ว"
หลังจากแวะส่งจอมยุทธ์ผู้น้องทั้ง 3 เรียบร้อยแล้ว
ถึงคราวที่หัวหน้าจอมยุทธ์จะต้องพเนจรต่อไป
ตามหาเมืองที่ตอบโจทย์ความฝันต่อไป
"Job security is what you have, not where you are” - พี่เตา
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
