พี่น้องกันก็ต้องทะเลาะกันเป็นธรรมดาครับ แต่ก็ต้องรักกันด้วย วิธีที่ผมคิดว่าได้ผลดีที่สุดคือเผชิญหน้ากันตรง ๆ แต่ขอให้มีความรักความหวังดีต่อกันในใจ (ไม่งั้นมีหวังได้ฆ่ากันตาย นี่ไม่ได้พูดเล่น) แสดงเหตุผลทั่งของคุณ ของพี่ และพ่อแม่ และแผนของคุณ และอื่น ๆ ให้กันและกันฟัง แม้มันจะเป็นการทะเลาะกันหนักมาก แต่หากยีงมีความรักต่อกันอยู่ ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง และผลลัพธ์หลังจากการทะเละจะไม่เหมือนกับที่เราคิดไว้เลย
.
ผมเป็นลูกชายคนสุดท้องเหมือนกัน และสุดท้ายก็ต้องมาอยู่กับพ่อแม่ (ไม่รู้จะเหมือนกันหรือไม่เหมือนกัน) และก็ทะเลาะกับพี่ชายอยู่บ้างเหมือนกัน (จากประสบการณ์ส่วนตัว คนที่เราทะเลาะด้วยบ่อยที่สุด จะเป็นคนที่เราสนิทที่สุด ส่วนคนที่ไม่เคยทะเลาะกันเลย หรือนาน ๆ ทีจะมีครั้ง จะเป็นคนที่เราห่างเหินมากที่สุด) ผมพบว่าสิ่งที่จะทำให้สายสัมพันธ์ของคนในครอบครัวยังอยู่ดี ไม่ขาดสะบั้น ไม่ใช่สายเลือด พันธุ์กรรม อะไรพวกนั้นหรอกครับ มันก็แค่ "ความรัก" "ความหวังดี" ที่คนในครอบครัวจะมีให้แก่กันได้
.
ผมเปรียบความสัมพันธ์ของพี่น้องเหมือนกับธนูน่ะครับ คือปีกแต่ละข้างของธนูนั้นอยู่ตรงกันข้ามและแข็งแรงกันไปคนละด้าน แต่ผูกโยงกันด้วยสายสัมพันธ์อ่อน ๆ ของสายธนู เมื่อเราจะยิงธนูนั้น ต้องน้าวสาย โน้มปีกธนูให้เข้าหากันให้มากที่สุด ได้มากเท่าไหร่ ลูกธนูที่ยิงออกไปก็ยิ่งไกล ฉะนั้นเมื่อเป็นพี่น้องก็ต้องโน้มเข้าหากันบ้าง ด้วยสายสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นกลมเกลียว เพื่อที่จะได้แก้ไขปัญหาต่าง ๆ ให้ได้ด้วยดี แต่หากสายขาดแล้ว ธนูก็คงยิงอะไรต่อไปไม่ได้
.
ส่วนวิธี "เซฟ" ใจตัวเองนั้น ผมใช้วิธี "หาเรื่อง" อะไรมาอ่าน เรื่องดี ๆ นั้น "เซฟใจ" เราได้จริง ๆ นะครับ เราจะเอาอารมณ์ของเราดำดิ่งไปกับเรื่องราวในเรื่องนั้น เมื่อเรื่องนั้นคลี่คลายและจบลง ใจเราก็จะปลอดโปร่งตามไปด้วย แม้จะแค่ชั่วครั้งชั่วคราว แต่สำหรับผมก็ช่วยได้มากครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
