พอคิดรู้ทันที เรื่องจะไม่ยาว
ถ้าสติรู้ทันต่อความคิด อยู่บ่อย ๆ เนือง ๆ
จนกระทั่งว่า พอคิด..รู้ คิด..รู้ทันที
พอคิดรู้ทันที เรื่องจะไม่ยาว
เรื่องก็สั้นเข้ามา สั้นเข้ามา
จนกระทั่งคิดปุ๊บรู้ทันที
เรียกว่า รู้ต้นจิตที่กำลังจะคิด
(ต้นจิตของความคิด)
จิตก็ไม่มีโอกาสจะผลิตบัญญัติ
พอมันคิดอะไรไม่ได้ ก็ปรุงไม่ออก
ก็ไม่มีบัญญัติ ที่จะไปเป็นเรื่องเป็นราว
เป็นความหมายเป็นชื่อภาษา ตัดไปหมด
เหมือนกับไปทำลายรังของมัน
ไปถึงรังของมัน หรือถึงโรงงานผลิต
โรงงานผลิตที่จะเป็นบัญญัติ
ที่จะไปเป็นเรื่องเป็นราวต่าง ๆ
โรงงานของมันก็คือ ความปรุงแต่ง
ความตรึกนึกปรุงแต่ง ปรุงแต่ง
ที่สุดมันก็เป็นบัญญัติขึ้นมา
เป็นเรื่องเป็นราวเป็นความหมาย
ในที่สุดก็เกิดกิเลส ชอบใจ ไม่ชอบใจ
พอมีสติไปรู้ถึงโรงงานผลิต
ก็คือ ความตรึกนึก ความคิดนึก
พอมันจะตรึกนึก เอ้า รู้ พอจะตรึกนึก รู้ทัน
มันก็ผลิตไม่ได้ นี่เรียกว่า ทำลายรัง
ทำลายโรงงานผลิต
เมื่อเป็นเช่นนี้
จิตก็จะรวมตัวเป็นสมาธิโดยธรรมชาติ
ผู้ปฏิบัติก็จะมีความรู้สึกว่า จิตมันเลื่อนระดับ
มีความดื่มด่ำลงไปอีกระดับหนึ่ง
เรียกว่า สมาธิเกิดขึ้นมา
โดยไม่ต้องไปตั้งใจทำสมาธิ
ไม่ต้องไปเพ่งอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่ง
ให้มีสมาธิเสียก่อน
สติยังรู้ทันต่อความคิด ทันต่อจิต
ทันต่อความปรุงแต่ง
แล้วก็ปล่อยวางทัน ที่สุดก็รวมเป็นสมาธิ
.............................
ธัมโมวาท โดยพระวิปัสสนาจารย์
ท่านเจ้าคุณ พระภาวนาเขมคุณ วิ.
(หลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรังสี)
เจ้าอาวาสวัดมเหยงคณ์ พระนครศรีอยุธยา
cr. ภาพประกอบ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
