ภาวะเลือดชิด เครื่องมือรักษาอำนาจที่นำมาซึ่งการล่มสลายของราชวงศ์
การสมรสในหมู่เครือญาติ (consanguineous marriage หรือ inbreeding) เป็นประเพณีที่ได้รับความนิยมในหมู่ชนชั้นสูงของหลายวัฒนธรรม ถึงแม้การสมรสในหมู่เครือญาติของพวกชนชั้นสูงจะถูกใช้เป็นเครื่องมือรักษาอำนาจทางการเมืองและความมั่งคั่งให้อยู่ในมือของคนในครอบครอบเดียวกัน แต่ก็ส่งผลให้สมาชิกของครอบครัวเต็มไปด้วยคนที่มีสุขภาพอ่อนแอ เป็นหมัน หรือมีอายุขัยที่สั้นกว่าบุคคลทั่วไปที่ไม่ได้เกิดมาในครอบครัวที่มีการสมรสในหมู่เครือญาติ
การสมรสในหมู่เครือญาติเป็นประเพณีที่ได้รับความนิยมในหมู่ชนชั้นสูงของหลายวัฒนธรรม ตัวอย่างที่ได้รับการพูดถึงมากเป็นพิเศษก็คือราชวงศ์ฮับส์บูร์ก (House of Habsburg) แห่งออสเตรีย (ภาพที่ 1) ซึ่งการสมรสในหมู่เครือญาติอาจเป็นหนึ่งในสาเหตุสำคัญที่นำไปสู่การล่มสลายของราชวงศ์
งานวิจัยด้านสาแหรกวิทยาโดย Ceballos และ Alvarez ในหัวข้อ “พระราชวงศ์ในฐานะของห้องปฏิบัติการผสมพันธุ์มนุษย์: พวกฮับสบูร์ก” (Royal dynasties as human inbreeding laboratories: the Habsburgs) ที่ตีพิมพ์ในวารสาร Heredity ในปี ค.ศ. 2013 ชี้ให้เห็นว่าการสมรสในหมู่เครือญาติตลอดหลายชั่วคนของราชวงศ์ฮับส์บูร์กนั้นมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยยะสำคัญกับอายุขัยที่สั้นลงของสมาชิกราชวงศ์ (ภาพที่ 2)
การผสมพันธุ์ในเครือญาติมากจนเกินไปจะมีความเสี่ยงที่จะเป็นโรคทางพันธุกรรมได้ง่ายขึ้น ที่เป็นเช่นนี้เพราะเมื่อมีการผสมพันธุ์ในเครือญาติ โอกาสที่จะมีการถ่ายทอดโรคทางพันธุกรรมก็จะมากขึ้นไปด้วย ดังนั้น หากไม่มีการควบคุมและปล่อยให้มีการผสมพันธุ์ในเครือญาติต่อไปเรื่อยๆ รุ่นถัดๆ ไปก็จะอ่อนแอลงเพราะโรคทางพันธุกรรมเหล่านั้น สถานการณ์นี้เรียกว่า ‘สภาวะเครียดของความเลือดชิด (inbreeding depression)
ในทางชีววิทยา เราสามารถประเมินระดับของความเลือดชิด (degree of inbreeding) ได้หลายวิธี แต่วิธีที่ง่ายที่สุดก็คือการคำนวณ ‘ดัชนีความสัมพันธ์ทางเครือญาติ’ (COR หรือ Coefficient of relatedness) หรือ ‘ดัชนีความเลือดชิด’ (COI หรือ Coefficient of inbreeding)
แม้จะมีผู้ตั้งข้อสังเกตว่า นี่เป็นตัวอย่างสะท้อนความตื่นตัวอิทธิพลของตะวันตกว่าการแต่งงานในหมู่เครือญาติเป็นเรื่องผิดปกติหรือป่าเถื่อน แต่อันที่จริงในราชวงศ์อังกฤษ การแต่งงานระหว่างเครือญาติก็ยังเป็นสิ่งที่ได้รับความนิยมอยู่จนถึงปัจจุบัน แม้ว่าญาตินั้นจะห่างออกไปมากหน่อยก็ตามที ยกตัวอย่างเช่น เจ้าฟ้าชายชาร์ลส์และเจ้าหญิงไดอาน่า หรือเจ้าชายวิลเลียมส์และเคท มิดเดิลตันต่างก็เป็น ‘ลูกพี่ลูกน้อง’ และมีบรรพบุรุษร่วมกันทั้งสิ้น
ท้ายนี้ผู้เขียนเห็นว่า ในทางวิชาการ หากมีการสร้างแผนผังที่สมบูรณ์ของราชวงศ์จักรี (โดยนับราชนิกูลทุกสาย ทุกระดับชั้น จนถึงหม่อมราชวงศ์) ก็น่าจะทำให้เห็นภาพเรื่องประเพณีการสมรสในหมู่เครือญาติที่ชัดเจนยิ่งขึ้น และทำให้ค่าดัชนีต่างๆ เกี่ยวกับระดับความเลือดชิด\มีความแม่นยำมากยิ่งขึ้นไปด้วย
- 9
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
