เมืองเก่าซู่เหอ ประเทศจีน
เมืองเก่าซู่เหอ (束河古镇) ...
เมืองเก่าซู่เหอเป็นย่านเมืองเก่าที่อยู่ห่างจากย่านเมืองเก่าหลักใจกลางลี่เจียงไป ๔ ก.ม. เป็นย่านชุมชนเก่าที่สุดแห่งหนึ่งของชาวน่าซี .. ซึ่งในปี 1997 ย่านเมืองเก่าลี่เจียงได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลก ซึ่งขอบเขตรวมย่านเมืองเก่าซู่เหอ และไป๋ซาเข้าไปด้วย
ซู่เหอ เป็นเมืองที่วางตัวอยู่ในหุบเขาที่สวยงาม มีแม่น้ำไหลลัดเลาะผ่าน เป็นเมืองเล็กๆที่มีเสน่ห์อันสงบเงียบอยู่ในท่ามกลางกระแสพัฒนารุนแรงที่รุกคืบเข้ามาทีละน้อย แม้จะมีวัฒนธรรมเป็นของตนเอง
เมืองลี่เจียง (Lijiang) … ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นเมืองมรดกโลก จากองค์การ UNESCO เมื่อปี 1977 แต่เมื่อเวลาผ่านไป ด้วยความเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ฮ๊อตฮิต เมืองลี่เจียงในปัจจุบันเสน่ห์ในฐานะเมืองเก่าที่ฉันเคยมาเยือนเมื่อนานมาแล้วจึงค่อนข้างจะจืดจางลงไปแล้วเกือบทั้งเมือง สิ่งที่ถูกปรุงแต่งขึ้นมาใหม่เข้ามาแทนที่ .. จนน่าเสียดายความสวยงามคลาสสิก ความเงียบสงบที่เคยมีมาในอดีต
เมืองลี่เจียงวันนี้คราคร่ำด้วยฝูงชนมากมาย .. เราจึงเลือกไปเดินเล่นเก็บภาพที่เมืองเก่าซู่เหอแทน
พื้นที่บริเวณนี้เป็นทางผ่านของเส้นทางสายชาและม้า (茶马古道) ซึ่งเป็นเส้นทางการค้าโบราณที่สำคัญเช่นเดียวกับเส้นทางสายไหม (丝绸之路)
เราเดินข้ามถนนจากโรงแรมที่พัก แล้วเดินอีกสักพักก็เข้ามาถึงเชตเมืองเก่าแล้วค่ะ
.. เริ่มเห็นร้านค้าและผู้คนมากขึ้น มีร้านค้าชนิดต่างๆ ที่เห็นมากในสายตาคือ ร้านขายชา ผู่เอ๋อ ที่มีหลากหลายราคา
โรงเตี้ยมภายในบริเวณเมืองเก่า .. ชอบรูปปั้นทองเหลืองที่เล่าขานตำนานของกองคาราวานม้า-ชา มีดอกกุหลาบสีสวยประดับเป็นส่วนประกอบ ลดทอนความกระด้างของผิวประติมากรรม
ยามค่ำคืนที่เมืองเก่าจะมีนักท่องเที่ยวมาเดินชมบ้านเรือนเก่า เดินชอปปิ้งกันอย่างสนุกสนาน
รวมถึงยังจะได้อิ่มหนำสำราญกับอาหารมากมาย … มีร้านอาหารที่นำเอาบ้านโบราณมาตกแต่งให้กลายเป็นร้านอาหารเก๋ๆ สวยๆ เชื้อเชิญให้เข้าไปนั่งและอิ่มอร่อยกับอาหารกัน
ร้านขายสินค้าชนิดต่างๆ มากมาย ราคาสูงกว่าที่เมืองโบราณเว่ยซานพอสมควรทีเดียว
ร้านขายชาผู่เอ๋อ .. ป๊อบปูล่ามาก มีหลายร้าน หลายราคา
แถวนี้มีคลองเล็กๆลากผ่านและรอบๆเป็นร้านอาหารและร้านค้า ร้านกาแฟบรรยากาศดีๆ รวมถึงร้านขายเสื้อผ้าสไตล์จีนโบราณ และสไตล์ทันสมัย
ที่นี่มีบริการให้เช้าม้าสำหรับขี่ชมเมือง .. เห็นเด็กหลายคนชอบมาก
รถม้า .. มีให้บริการเช่นกัน แต่รถม้าที่นี่ไม่สวยเหมือนรถม้าที่ลำปางหรอกค่ะ
ลานกว้างใจกลางจตุรัสเมืองเก่า .. ล้อมรอบด้วยอาคารต่างๆที่ออกแบบ และได้รับการปรุงแต่งขึ้นมา
ทั้งร้านอาหารทิเบตที่เปิดเพลงสมัยใหม่ดังๆ ร้านอาหาร ร้านขนม ไปจนถึงคาเฟ่ เรียงรายริมแอ่งน้ำ
เลี้ยวซ้ายไปจะเป็นลำธารสายเล็กๆ มีสะพานหินโค้งข้ามไปอีกฟาก ..
บนสะพานมีหนุ่มสาวในชุดแต่งกายของชนกลุ่มน้อยหลายเผ่าในพื้นที่นี้ ดูเหมือนว่าทุกคนต้องการภาพที่ระลึก
.. คงเหมือนคนต่างชาติที่มาเที่ยวบ้านเราแล้วใส่ชุดไทยไปถ่ายรูปตามวัดสวยๆ หรือเมื่อเราไปเกาหลีก็แต่งชุดฮันบกไปโพสท่าถ่ายรูปในพระราชวัง หลังจากนั้นก็ส่งไปอัพสเตตัสในโลกโซเชี่ยลนั่นไง
อยากเห็นหนุ่มน้อยใส่ชุดจอมยุทธ มือซ้ายถือกระบี่ มือขวากอดไหสุรา... คงเก๋ดีไม่น้อย
บริเวณลำธาร .. มีหลายคนลงไปถ่ายรูป
เมืองเก่าซู่เหอ ให้อารมณ์ที่แตกต่างตากการเดินเที่ยวในเมืองโบราณเว่ยซาน ..
.. ที่เว่ยซาน ยังเป็นบรรยากาศของเมืองโบราณที่มีชีวิต เป็นที่อยู่อาศัย และเป็นสถานที่ทำมาหากินของผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นั่นจริงๆ
… ร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านค้าแบบบ้านๆ ผู้คนออกมานั่งเล่นไพ่สังสรรค์ในสวน คุณยายผิวหน้าเหี่ยวย่นนำผักที่ปลูกในสวนครัวออกมาขายให้กับคนที่เดินผ่านไปมา และ ฯลฯ
.. มันมีบรรยากาศที่มีชีวิตชีวา มีจิตวิญญาณ แม้ทางการจะพยายามส่งเสริมในเรื่องของการท่องเที่ยว
เมืองเก่าซู่เหอ .. รู้สึกและสัมผัสได้ไม่ยากถึงการพยายามปรุงแต่งรูปลักษณ์ ฉาบไล้ให้เหมือนอาคารสถาปัตยกรรมโบราณ มีหนุ่มสาวแต่งกายแบบชนพื้นเมืองหลายเผ่า มาถ่ายภาพในรายทางที่เราเดินผ่าน
.. แต่หากมองลึกในรายละเอียดของบรรยากาศ เราจะเห็นการแสดงดนตรีสมัยใหม่ ร้านกาแฟเก๋ๆ การใช้ชีวิตในวิถีคนเมืองหลายแง่มุมในเมืองเก่าแห่งนี้
.. มันไม่มีอะไรที่เรียกได้ว่า “ผิด” .. ด้วยอาจจะเป็นเพียงสิ่งที่ผู้ประกอบการคิดว่า เป็นการเอาใจนักท่องเที่ยว นำสิ่งที่นักท่องเที่ยวคุ้นเคยที่บ้านมาปรนเปรอที่นี่ แลกกับค่าสินค้าและบริการ
.. เหมือนหลายๆเมืองในประเทศไทยที่ฉันผ่านไป แล้วรู้สึกเหมือนกำลังเดินอยู่บนถนนข้าวสารในกรุงเทพฯ
.. แต่ฉันว่ามันขาดชีวิต และจิตวิญญาณของเมืองเก่าที่ฉันอยากเห็น อยากสัมผัสมากไปอักโขทีเดียว
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
