ดอกเบี้ยหมดน้ำยา แบงค์ชาติคาถาเสื่อมปราบเงินเฟ้อไม่ได้ วอนเพิ่มภาษีช่วยกันปราบ
ในช่วงที่ผ่านมา เราก็เห็นกันแล้วว่าแบงค์ชาติแต่ละที่ ต่างก็ขึ้นดอกเบี้ยกันอย่างเมามันมาก แต่กระนั้นก็เหอะ นางๆทั้งหลายก็ยังคุมเงินเฟ้อไม่ได้
โดยทั้งลุง Jay Powell แห่งธนาคารกลางสหรัฐอเมริกา และป้า Chirstine Lagarde แห่งธนาคารกลางยุโรป ต่างเห็นพ้องว่าอัตราเงินเฟ้อจะยังคงไม่กลับมาสู่อัตราปกติที่ 2% ได้ก่อนปี 2025แน่ๆ😱
เพราะตัวเงินเฟ้อเอง ที่เงินเฟ้อทั่วไปที่รวมพวกราคาสินค้าพลังงานด้วยเนี่ย มันจะลดลง แต่ตัวเงินเฟ้อพื้นฐานที่ไม่มีราคาสินค้าพลังงานเนี่ย กลับยังมีความมั่นดึงดัน ไม่ค่อยลงสักที
ตอกย้ำด้วยตัวเลขตลาดแรงงานที่ยังขยายการจ้างงานอยู่ โดยเฉพาะภาคบริการ(พวกร้านอาหารและท่องเที่ยว) ซึ่งความปังในตลาดแรงงานเนี่ยแหละจะเป็นสิ่งยืนยันว่าราคาสินค้าต่างๆ จะยังอยู่ในระดับสูงอยู่อีกระยะหนึ่ง
เพราะงั้น คำถามที่มันขึ้นมาในหัวอิฉันก็คือ ในเมื่อแบงค์ชาติแต่ละที่ขึ้นดอกเบี้ยกันเป็นบ้าเป็นหลังขนาดนี้ ขึ้นจนแบงค์เจ๊งไปแล้วหลายอันอ่ะ ทำม้ายยยยยยยยมันยังไม่ชะลอราคาสินค้าสักที
เหตุผลแรกที่พอคิดได้คือ ก่อนหน้านี้ การขึ้นดอกเบี้ยมันช้าไปไหม เพราะตอนแรกแบงค์ชาติทั้งหลายบอกว่าเงินเฟ้อจะเกิดขึ้นแค่แปปๆ ใสๆ วัยรุ่น เด่วมันก็ผ่านไป.....ปรากฎ........
คือนางชะล้าใจและประเมินผิด และทั้งๆที่ก็รู้กันอยู่นะว่า การขึ้นดอกเบี้ยในแต่ละครั้ง กว่ามันจะเริ่มมีผลเนี่ยคลอดลูกได้2คนเลยนะคะ (18 เดือน)
และก็ใช่ว่าจะไม่มีคนเตือนนะ เพราะหลายคนก็ออกมาบอกแล้วว่าการขึ้นดอกเบี้ยที่ช้าไป สุดท้ายจะทำให้เงินเฟ้อไปตั้งฐานใหม่ที่ระดับสูง และเวลาจะเอามันลงเนี่ย อาจจะต้องขึ้นดอกเบี้ยไปสูงๆๆๆๆๆ สูงจนไปกระทบเศรษฐกิจในมุมอื่นเลยอ่ะถึงจะเอาลงได้ และผลกระทบพังๆก็ที่ก่อนหน้านี้แบงค์ต่างๆที่เจ๊งกันไปไง
เหตุผลที่2ที่ทำไมดอกเบี้ยยังเอาเงินเฟ้อไม่ค่อยลงก็เป็นเพราะดอกเบี้ยมันไม่ได้เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพเท่าไหร่แล้วแหละ เพราะโครงสร้างเศรษฐกิจมันไม่เหมือนเดิมแล้วไง เพราะมันไม่ได้มีภาคการผลิตมากเหมือนแต่ก่อน ในขณะที่เรามีเศรษฐกิจจากภาคบริการสูงขึ้น
ภาคการบริการซึ่งไม่ได้ต้องการเงินทุนมาก เมื่อเทียบกับภาคการผลิตที่ต้องใช้เงินลงทุนสูงเมื่อต้องลงทุนซื้อเครื่องจักรนั้นโน้นนี้ ซึ่งการที่ภาคบริการไม่ได้ต้องการเงินทุนมากนัก ทำให้การขึ้นดอกเบี้ยของแบงค์ชาติ ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจโดยรวมช้าลง หรืออีกคำพูดนึงก็คือเศรษฐกิจโลกสามารถดูดซับรับมือตบตีกับดอกเบี้ยที่พุ่งสูงมากได้อย่างดี
เหตุผลที่ 3คือ การเปลี่ยนแปลงในตลาดบ้าน เพราะสัดส่วนการซื้อบ้านโดยการกู้น้อยลงอย่างมาก มันทำให้ตลาดบ้านเองได้รับผลกระทบน้อยลงจากการขึ้นลงของดอกเบี้ยตลาด อย่างในUKสัดส่วนการซื้อบ้านด้วยการกู้ลดลงจาก 40% ในช่วงปี1990s มาเป็นไม่ถึง30% และสัดส่วนการกู้บ้านด้วยอัตราลอยตัว ก็ลดลงจาก 70% ในปี 2011 มาอยู่ที่ 10%ในปีนี้ ซึ่งสัดส่วนเรื่องการกู้บ้านที่เปลี่ยนไปนี้แหละที่ทำให้นโยบายทางการเงิน(การขึ้นดอกเบี้ยของแบงค์ชาติต่างๆ)เห็นผลได้ช้าลง
เหตุผลที่4คือในตลาดแรงงานที่ยังขาดแคลนอยู่ โดยเฉพาะภาคบริการ ทำให้ค่าจ้างสูงขึ้น ซึ่งก็ทำให้เงินเฟ้อสูงขึ้นตามกัน
ซึ่งเหตุผลทั้งหลายทั้งปวงที่อิฉันเล่าไปมันก็คงพอจะเห็นภาพได้ว่า ดอกเบี้ยซึ่งเป็นเครื่องมือหลักของแบงค์ชาติทั่วโลกเริ่มไม่ได้ปังอย่างที่เคยมาก่อน เพราะฉะนั้นจึงไม่แปลกใจว่าช่วง2-3เดือนที่ผ่านมา เราจะเห็นทั้ง IMF, OECD, BIS องค์กรนานาชาติต่างก็ออกมาประสานเสียงให้แต่ละประเทศช่วยแบงค์ชาติปราบเงินเฟ้อด้วยการเพิ่มภาษี และลดการใช้จ่ายภาครัฐ
โดยหวังว่าการเพิ่มภาษีจะช่วยปรามๆการใช้จ่ายของคน และภาคเอกชนได้ แถมยังกระจายความซวยให้ตกไปตามกันทั้งประเทศ ดีกว่าปล่อยให้แบงค์ชาติเพิ่มภาษีที่กระทืบซ้ำเฉพาะคนที่มีภาระหนี้อยู่ในระดับสูงเท่านั้น
ส่วนของไทยที่ World Bank เองก็เพิ่งออกมาแนะนำให้เก็บ VAT เพิ่ม สอดคล้องกับ นักเศรษฐศาสตร์ชื่อดัง ดร.ศุภแวท สายเชื้อ เอ้ย ดร.ศุภวุฒิที่ก็ออกมาเรียกร้องให้รัฐบาลเก็บ VAT เพิ่มสักทีเพื่อให้สอดคล้องกับการใช้จ่ายของรัฐบาลในอนาคต และเพื่อรักษาวินัยทางการคลัง
สิ่งที่เราคงต้องจับตามองต่อไปก็คือการเข้ามาของรัฐมนตรีคลัง สรุปแล้วจะเป็นใครกันแน่จะเป็นก้าวไกล หรือเพื่อไทย หรือจะพลิกไปพลังประชารัฐเลยหรือป่าวก็ไม่รู้ หลักการของแต่ละพรรคก็จะเน้นต่างการ เน้นความเสมอภาค ทุนนิยม หรือทุนผูกขาด ยากเกินจะเดาผลการเมืองไทย คิดมากกว่านี้เด่วเป็นบ้า ใจร่มๆแล้วจับตาดูวันที่ 13กันค่ะ
Why are interest rate rises not taming inflation?
Ministers, your central bank needs you!
Everyday inflation clues for investors
- 84
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
