เด็กคือผ้าขาว หรือผ้าที่แปดเปื้อนตั้งแต่ในครรภ์
แล้วฉันล่ะ เกิดมามีสีอะไร
วัยเด็กแรกรู้จักกับสังคมแห่งการแลกเปลี่ยน
ฉันก็พบว่า บางคนมีความกลัวต่อความมืด หรือ
บางคนมีความกลัวกับที่แคบ หรืออื่นๆ
ด้วยความไร้เดียงสา เด็กหญิงก็เคยทะนงตน
อย่างภาคภูมิใจ ว่า เราเป็นคนไม่กลัวความมืด และ
ไม่กลัวที่แคบหรือที่ปิดขัง
ทว่านั่นไม่ใช่แค่สิ่งที่ค้นพบอย่างเดียว
ฉันยังพบด้วยว่า ตัวเองแปลกและแตกต่างจากคนอื่น
ไม่ใช่เพราะไม่กลัวสิ่งที่คนอื่นเขากลัว
แต่เพราะเรากลับรู้สึกปลอดภัยในที่มืดและแคบ
เมื่อพบว่า
ฉันชอบความรู้สึกนั้นด้วย สิ่งที่คนอื่นไม่ชอบ
จึงเป็นเรื่องน่ากลัวกว่าเสียอีก ที่เราผิดแปลก
ที่มืด คนทั่วไปให้เหตุผลว่า มันมองไม่เห็นภาพความจริง
และสร้างจินตนาการราวฝันร้ายได้มาก จึงน่ากลัว
สำหรับฉัน มันปลอดภัย
เพราะฉันแน่ใจว่าตัวเองก็ไม่ถูกมองเห็นเช่นกัน
ในยามที่เราไม่อยากให้ใครเจอตัว
ความมืดช่วยบังร่างกายเราจากสายตาผู้คน
เช่น ตอนเล่นซ่อนแอบ เป็นต้น
ในทางกลับกัน แสงสว่างจ้า ทำให้ฉันรู้สึกกังวล
ยิ่งถ้าไม่ใช่แสงของธรรมชาติอย่างดวงอาทิตย์แล้ว
ฉันจะรู้สึกกลัว เพราะแสงไฟอย่างอื่นนั้น
พากันตั้งใจเพ่งมองตัวฉันเกินไป
ฉันรู้สึกไม่ดี ถ้ามันสว่างจนเห็นบางอย่าง
ที่ฉันอยากซ่อนไว้ ฉันเป็นกังวลว่าคนอื่นมองเห็นอะไร
ฉันอาจเป็นสีดำก็ได้ ความมืดจึงปกป้องฉัน
และแสงสลัว ริบหรี่ กลับเพียงพอกับใจฉันแล้ว
พื้นที่คับแคบทำให้ใครหลายคนรู้สึกอึดอัดกายได้
หรือใจก็ด้วย
ฉันเข้าใจดี มันกระอักกระอ่วน
เวลาที่คล้ายว่า ถูกลัดตัวด้วยธาตุอากาศ
ทำให้หายใจลำบาก จะเบียดหนีออกมาก็แสนยากเย็น
สำหรับฉัน ที่แคบปิดล็อกก็ปลอดภัย
ถ้าบางครั้งโลกข้างนอกน่าอึดอัดกว่า (ซึ่งบ่อยครั้ง)
เช่น ความเขินอาย ตอนที่เผลอพูดเสียงดังขึ้นมา
ในห้องเรียนชั้นประถมหนึ่งทำให้ฉันหวังว่า
คุณครูจะให้เราไปยืนที่มุมห้องคนเดียวอีกครั้ง
เป็นการทำโทษ …สุดโปรดปราน
การทำโทษแบบนี้ ถูกใจฉันจริงๆ
ฉันอมยิ้ม ไม่มีใครเห็น นอกจากกำแพงสองด้านที่เห็นฉัน
ฉันหายใจสะดวก ทั้งยังท้าทายด้วย ว่า
จะชิดกายตัวเล็กๆ นี้ให้แนบเข้ากับมุมได้ขนาดไหน
แล้วฉันก็หัวเราะนิดๆ ก่อนจะสะดุดใจ
เพราะเสียงที่มุมสะท้อนกลับมาดังน่าตลกดี
ฉันก็ยิ่งหัวร่อไปอีกครั้ง
การมีความสุขกับการทำโทษ
เป็นเรื่องควรเก็บอาการนะ คำเตือน
เพราะทำให้คุณครูเหนื่อยใจได้ แถมคุณครูยังสั่งให้เรากลับมานั่งเรียนที่เดิมที่น่าเซ็งด้วยเสียอีกนี่
ครั้งต่อไป ฉันรู้ว่า ต้องสนุกเงียบๆ แค่ในใจ
เพราะนานๆ ทีจะมีโอกาสได้เข้ามุม
หรือถูกขังในที่แคบสักหนหนึ่ง
ต้องหาอะไรคิด หาอะไรทำเพลินๆ
ให้คุ้มเวลาไปเลย
ยังไงเสีย ก็ไม่มีอะไรกักขังเราได้จริงหรอก
ความคิดยังออกมาจากห้องขังเป็นหนังสือตำราได้
อิสระ คือกรงขังอันใหญ่อันเดียวที่ขังเราได้
แมวคงรู้ดี
แมวเองก็ชอบอยู่ในมืดและแคบนะ
นั่นก็เป็นอิสระของเขา
บางทีฉันอาจเลียนแบบแมวแมวมาแต่เด็กๆ
ฉันอาจมีสีเช่นเดียวกับแมวหลายสี ก็ได้
แมว มี วา .
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
