มิตร
คนเราไม่มีทางอยู่โดดเดี่ยว ไม่ว่าใครๆ ก็ย่อมต้องมีมิตรกันทั้งสิ้น แต่มิตรก็มีความแตกต่างหลากหลายประการเสียเหลือเกิน
มิตรดี ย่อมพาไปสู่ความเจริญ ส่วนมิตรร้าย ย่อมพาไปสู่หายนะ
แน่นอนว่าใครๆ ก็อยากได้มิตรดี แต่ใช่ว่าอยากได้มิตรดี แล้วจะต้องได้มิตรดีอย่างที่ตนปรารถนา เพราะมิตรที่คบหามักจะสัมพันธ์กับอุปนิสัยที่เป็น
บางคนนิสัยขี้เมา ก็มักจะคบแต่มิตรขี้เหล้า
บางคนเห็นแก่ได้ ก็มักจะคบแต่มิตรที่เห็นแก่ผลประโยชน์
บางคนนิสัยเสเพล ก็มักจะได้มิตรกระเท่เร่.......
เข้าทำนองว่า ต้นไผ่ ย่อมขึ้นในดงไผ่
หมามุ่ย ย่อมอยู่เป็นดงหมามุ่ย นั่นแล
มิตรอย่างไรจึงจะนับว่าเป็นมหามิตรที่ควรมี
มีปราชญ์ท่านหนึ่ง นามว่าเจิงจื่อ ได้กล่าวไว้เช่นนี้ว่า
“วิญญูชนจะใช้พิทยาคบมิตร และอาศัยมิตรจรรโลงเมตตาธรรม (曾子曰：「君子以文會友，以友輔仁。」)”
พิทยาคือวิชาความรู้ บางคนร่ำเรียนวิชาความรู้เพียงเพื่อชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี แต่สำหรับปราชญ์วิญญูแล้ว การศึกษาร่ำเรียนนั้นเพื่อจรรโลงคุณธรรมให้จำเริญ
แม้นการร่ำเรียนแห่งวิญญูจะเป็นไปเพื่อความจำเริญแห่งคุณธรรม แต่การร่ำเรียนอย่างโดดเดี่ยว ย่อมหาอาจจรรโลงคุณธรรมให้ดีจนถึงขั้นคัมภีรภาพไม่
เสมือนหนึ่งบุรุษที่แต่งตัวโดยปราศจากคันฉ่อง ย่อมมิอาจจัดมาลาอาภรณ์บนเรือนร่างให้เที่ยงตรงได้ ฉันใด การที่ปราชญ์วิญญูจะจรรโลงคุณธรรม โดยมิมีมิตรคอยทัดทาน ทักท้วง แนะนำ ก็ย่อมจะมิอาจ ส่งเสริมคุณธรรมให้สุขุม บริบูรณ์ได้ ฉันนั้น
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
