สิ่งทั้งหลายเกิดขึ้นเพราะมีเหตุสิ่งทั้งหลายจะดับสิ้นเพราะหมดเหตุ
เช้ามืดวันนี้ฝนตกมาอย่างหนัก เราเองก็ตื่นขึ้นมาดูนาฬิกาเห็นบอกเวลาตี 4 กว่าๆ ไปทำธุระส่วนตัวล้างหน้าแปรงฟันก็กลับเข้ามาที่เตียงนอนอีก เพราะยังมืดอยู่ก็นอนไม่หลับ จะออกไปสวดมนต์ที่ห้องพระก็ยังไม่อยากไป เพราะอากาศบรรยากาศดูสงบเงียบยืนหงอยบอกไม่ถูก กลับไปนั่งดูลมหายใจเข้าออกทำสมาธิตามปกติไว้ที่พระตรงหัวนอน เหลือบดูที่เตียงนอนข้างกายเมื่อก่อนมีคนเคยนอนข้างๆก็ถามว่าตื่นเช้าเกินไปนอนก่อนนะจะได้มีแรงทำงานต่อตอนเช้า
ยังจำเสียงนี้ได้ขึ้นใจ เราเองยังจัดที่นอนเครื่องนอนทุกอย่างของพี่ไว้อย่างเดิมเสมือนที่ยังอยู่ด้วยทุกๆวันเวลา เมื่อไหร่คิดถึงมากๆก็จะพูดด้วย ( พูดคนเดียว ) เราจะคุยกันแต่เราเองพูดอยู่คนเดียวพูดไปบ่นไปทำขนหัวลุก เราอยากเจอพี่มากอยากให้มาคุยกันข้างๆกันจะได้หายคิดถึง มีคนรู้จักมักคุ้นคนนึงบอกเราว่าเราพูดไม่ตรงพูดกลับไปกลับมาเรื่องของเรา แน่นอนบางอย่างเราจะพูดตรงตรงให้คนรู้ทุกเรื่องได้อย่างไรคุณไม่เคยเสียของ
ของไม่เคยสูญเสีย สิ่งที่เรียกว่ารักแม้กระทั่งสัตว์เลี้ยงคุณไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บปวดบาดลึกเพียงใดเราเองสูญเสียจนบางครั้งเราไม่ต้องการพูดไม่ต้องการให้ใครมาถามมาตอกอย่างความเจ็บปวด บางครั้งเราเองก็ร้องไห้ไม่มีน้ำตา บางครั้งก็แอบร้องไห้จนน้ำตาไม่มีจะไหล เราเองจึงรู้สึกเห็นใจและสงสารคนที่ได้รับความรู้สึกอันเดียวกันนี้แบบนี้แบบที่ทุกคนจะต้องเจอเหมือนเหมือนกันแต่จะช้าจะเร็ว
ยังไม่มีใครรู้ได้ก็น่าสงสารเพื่อนพ้องที่ไม่เข้าใจคนที่สูญเสียเรามาใช้ปัญญาโดยติดตามดูคนเราถ้าหากมีสมาธิมีเมตตาจิดก็จะอ่อนโยน รู้สึกสงสารเราเองนึกถึงตัวเอง บางครั้งเราก็นึกถึงคุณพ่อคุณแม่เห็นฟ้าฝนตกฟ้าร้องก็นึกถึงคุณพ่อและคุณแม่ว่าถ้าเป็นสมัยนี้ท่านยังมีชีวิตอยู่ฝนตกฟ้าร้องท่านจะคอยดูแลลูกลูกเหมือนเราเองจะรู้สึกนึกถึงทุกคนในครอบครัวถ้าทุกคนยังอยู่ด้วยการก็จะคอยดูแลซึ่งกันและกันเป็นสมัยก่อนก็มีความอบอุ่น
แม้ว่าจะมีภัยหรืออันตรายจะอยู่เคียงข้างกัน แต่ตอนนี้มันสายไปเสียแล้วอยากฝากเตือนเพื่อนๆให้รู้สึกถึงคนใกล้ชิดแล้วจะมีความสุขเพราะจะทำให้จิตใจเราอ่อนโยนขึ้นทำอะไรคิดอะไรก็จะสำเร็จสะดวกกิริยาก็จะไม่หยาบกระด้าง ว่าจะนั่งสมาธิตกใจฟุ้งซ่านหน้าบ้านใกล้ๆกัน น้ำฝนหยดใส่กันสาดเสียงดังป๊อกป๊อก ก็เลยหยิบปากกากระดาษมาเขียนหนังสือระบายความในใจเพราะชีวิตคนเราก็เท่านี้เอง
นั่งรอนอนรอวันที่จะจากไป ให้คิดถึงคำสอนของพระพุทธองค์ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้นทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ทุกข์เท่านั้นที่ดับไปคือไปนอกจากทุกข์แล้วไม่มีอะไรมันไม่มีอะไรแต่แรกเพราะความไม่รู้จึงเข้าไปยึดด้วยความไม่รู้ความไม่รู้เป็นตัวเหตุธรรมะทั้งหลายเกิดแต่เหตุถ้าดับเหตุผลก็ดับ คนเราเกิดขึ้นมาเพราะบุญกรรมเป็นเหตุมีเหตุให้ต้องมาทำต้องมาป้องกันชาติต้องมาดูแลประเทศชาติประชาชนต้องมาเป็นตัวอย่าง
มีเด็กรุ่นลูกหลานบางคนบอกว่าคนจะเปลี่ยนไปหมดแล้ว เราเองตอบน้องคนนั้นไปว่าพวกเธอเกิดทีหลังพวกฉันลำบากมาก่อนที่พวกเธอจะเกิดพวกเธอเกิดมาก็เจอแต่สิ่งดีๆเพราะรุ่นพวกฉันตั้งใจทำดีให้ชาติบ้านเมืองเจริญยอมตายกันวันละไม่รู้กี่คนเพื่อที่จะเอาธงชาติคุมตัวพวกเธอจะเป็นอะไรก็เป็นไปเถอะ
ฉันก็จะเป็นของฉันอย่างนี้ ฉันไม่อยากคบหากับพวกเธอเพราะพวกคนอย่างนี้ไม่จริงใจกับใครหรอกดีมากที่เราเองอายุมากได้เห็นคนในรุ่นหลังมีบริบทต่อชาติบ้านเมืองและผู้ใหญ่แบบบอกบุญไม่รับเล่าอะไรให้ฟังก็บอกไม่จริงทุกอย่างไม่จริงหลอกลวงมันเกิดขึ้นในขณะที่เราเองยังมีชีวิตอยู่เราเองก็ได้แต่เศร้าใจเพราะไม่รู้ว่าจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นอีกทำให้ภาพในอดีตผุดขึ้นมา
เพื่อนๆที่ไปป้องกันประเทศชาติที่ชายแดนเสียชีวิตจนทุกวันนี้ยังจำไม่รู้ลืมยังคงทำบุญให้เพราะเค้าไม่มีครอบครัวก็อุทิศกุศลให้ตามความผูกพันที่เคยรู้จักรักคบกันก็ส่งกุศลให้ดวงวิญญาณเพราะญาติไม่มีมีเราเป็นคนรู้จักเป็นเพื่อนที่สนิทหลายคนมาฝันขอบคุณที่ทำบุญไปให้แล้วอย่างนี้คนรุ่นลูกรุ่นหลานเกิดมาแล้วไม่รู้จักบุญคุณเลยแล้วหาว่าเราโกหก หาว่าเราโกหก
บางอย่างน่าช้ำใจยิ่งนักแต่ก็ช่างเถอะเพราะการเพราะภาระกิจของคนรุ่นเราเองใกล้จะหมดเวลาแล้ว ของเราก็หมดเวลาแล้วและไปพบกับเพื่อนๆแล้วก็ยังดีที่ยังติดต่อกันได้ธรรมะทั้งหลายย่อมเกิดแต่เหตุเหตุทั้งหลายทั้งปวงก็เกิดเพราะใจ ใจเป็นความรู้สึกนึกคิดทำให้เกิดความคิดขึ้นมาตั้งตนเป็นกิเลสคือการตั้งต้นของกิเลสทั้งหลายทั้งปวงเราเองไม่อยากกล่าวอะไรมากเพราะบางทีก็ไม่ถูกใจคนและหลายคน
คนผู้ไม่มีสิ่งก็จะพูดให้เป็นบาปแต่ทุกอย่างกลับได้เปลี่ยนได้เพราะสิ่งทั้งหลายทั้งปวงมีเกิดแบบทำผิดเพราะประมาทก็จะได้มาทำให้ถูกว่ามีใครไม่เคยทำผิดทำพลาดแต่รู้สึกตัวแล้วแก้ไขเพราะเราคือผู้มีปัญญาย่อมรักษาศีลได้พิจารณาเองถึงจิตของตัวเองให้ถูกต้องเราเองพูดเพราะเป็นห่วงทุกๆชีวิตทั้งหลายที่เรา
เจอมาก็ดับลงทุกอย่างหลายเรื่องดับด้วยเหตุที่เหมาะสม เราคิดในใจเริ่มหายไปตามเวลามันช้าลงตามความรู้สึกเราจะกลับไปดูก็ยากเพราะเปรียบด้วยความเกิดความสมบูรณ์ตามความจริงในกรรมของแต่ละคนเรากำลังตามติดความเกิดกับเหตุกับการลบเลือนของความจริงเพราะวันเวลาไม่รอใครเราเองก็คือตัวละครตัว หนึ่ง มาตามเหตุแห่งการเกิดและจะดับลงเมื่อเหตุหมดเพราะทำหน้าที่ของเราแล้ว
เสร็จทยอยไปบอกใครๆให้เข้าใจทุกคนดูเหมือนว่าเราเพ้อเจ้อไร้สาระ แต่อยากบอกว่าวันเวลาที่จะสมประโยชน์ของแต่ละชีวิตมันน้อยลงเหลือเวลาน้อยเราหน้าหิ้งพระภาวนาแผ่เมตตาให้ตัวเราเองมีความสุขให้สัตว์ทั้งหลายมีความสุขใครไม่มีบ้านให้มีบ้านใครไม่มีอาหารให้มีอาหารใครไม่มีเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มและยารักษาโรคให้มีจงเป็นสุขเป็นสุขเถิดอย่าได้เบียดเบียนกันและกันเลยเพราะทุกคนมีกรรมของตัวเราเอง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
