เด็กชายในตัว กุหลาบกับจิ้งจอก และเสียงหัวเราะของดวงดาว
การผจญภัยฉบับเด็กน้อยขี้สงสัยแห่งดาว B612 ดาวที่เห็นพระอาทิตย์ตกได้ตั้ง43ครั้ง (ควรอิจฉาดีไหมนะ) มีภูเขาไฟสามลูก และมีวันพีชอยู่จำนวนหนึ่ง เด็กชายผู้ออกเดินทางไปตามดาวต่างๆ ด้วยเหตุที่ สุดแล้วเเต่ผู้คนจะเชื่อและคาดเดา
การหนีบางอย่างหรือตามหาบางอย่าง ออกไปหลงทางหรือหาหนทาง ผจญภัยหรือกำลังกลับบ้าน
---เด็กชายในตัว--- ( เจ้าจินตนาการ )
คุณเห็นช้างในท้องงูไหม?
ตัวเปิดเรื่อง เด็ก6ขวบคนหนึ่งเรียนวิชาศิลปะ และได้ถูกบอกให้ละทิ้งอาชีพอันสูงค่า เด็กน้อยคนหนึ่งได้วาดรูปให้ผู้ใหญ่ดู และถามผู้ใหญ่ว่า คุณกลัวไหม? , ทำไมต้องกลัวหมวกด้วยล่ะ ผู้ใหญ่ตอบ , เด็กจึงวาดอีกรูปให้ผู้ใหญ่ได้ดู "ช้างในท้องงู" , เอาเวลาไปเรียน ภูมิศาสตร์ คณิต ไวยากรณ์ ดีกว่าซะอีก ทำไมต้องยุ่งกับภาพงูเหลือมด้วย ทำไมต้องคอยอธิบายให้พวกเขาเข้าใจตลอดเวลาด้วยนะ :เด็กชายกล่าว
แกะในกล่องหรอ...
นักบินคนหนึ่งเครื่องบินตกกลางทะเลทราย เขานอนหลับไปกับความเวิ้งว้าง และแล้วเมื่อตื่นขึ้น ก็ต้องพบกับความประหลาดใจ! , "ได้โปรดวาดแกะให้ผมสักตัว" เด็กชายคนหนึ่งพูดขึ้น ผมวาดให้เขาตัวเเล้วตัวเรา จนหมดความอดทนกเลยวาดกล่องใบหนึ่งให้เขา แล้วกล่าวว่า "นี่คือกล่องแกะที่เธอต้องการอยู่ในนี้" ตาของเขาเป็นประกายและตอบกลับว่า "พอดีเลย นี่แหละที่ฉันต้องการ คุณว่าต้องเตรียมหญ้าให้มันเยอะไหม" ผมไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไง ต่อการที่เขาเห็นแกะจริงๆข้างในนั้น
ดวงดาวของผู้ใหญ่แปลกๆ
1)พระราชา "ผู้มีเหตุมีผล" ไม่มีคนให้ตัดสิน งั้นเจ้าจงลองตัดสินตนเองดู การตัดสินตนนั้นทำได้ยากกว่าตัดสินผู้อื่น , คำสั่งที่ดีต้องไม่เกินความสามารถผู้ถูกสั่ง (คห.)
; คือเกือบดีล่ะ อุตส่าห์มีคำคมกริบๆ ถ้าไม่ติดว่าอยากให้อยู่คอยรับคำสั่ง ไม่ไหวๆ
2)คนหลงตน เธอนิยมชมชอบฉันมากไหม? , จช: ชมชอบแล้วมันเกิดประโยชน์ใดแก่คุณ? ; (คห.) การต้องการถูกยอมรับ เป็นน้ำหล่อเลี่ยงความอยากในมนุษย์ ทำให้ตัวใหญ่ขึ้น ถึงหอมหวานแต่ไม่ได้ยืนยง ขมมากเมื่อไร้มัน กระนั้นแม้ได้รับน้อย ก็ใช่จะตาย
3)ชายนักดื่ม ทำไมเธอจึงดื่มล่ะ? ฉันดื่มเพื่อลืมความอับอายที่ว่าตนนั้นได้ดื่ม
; วงจรแห่งการรู้สึกผิด มันไม่ง่ายที่จะหลุดออก คุณแค่หาเมล็ดบางอย่างมาหว่านและเพาะมัน (ในตัวคุณ)
4)นักธุรกิจ "ฉันเอาจริงเอาจัง" คุณเป็นเจ้าของดวงดาวไปเพื่ออะไร คุณจะร่ำรวยไปเพื่ออะไร คุณสร้างประโยชน์อันใดให้กับดวงดาวเหล่านั้นบ้าง? ; ผู้ใหญ่ที่สนใจใน ตัวเลขและการครอบครอง ถูกพูดไว้ในอีกส่วนว่า เวลาผู้ใหญ่ถามถึงคนรู้จัก เขาถามถึง อายุ การทำงาน ราคาบ้าน บลาๆ ไม่ได้ถามถึง รอยยิ้ม นิสัย สัตว์เลี้ยง หรือเสียงของเขาหรือเธอ
5)คนจุดไฟ "ซื่อตรงต่อคำสั่งตามหน้าที่"
; ดาวคนจุดไฟ ส่วนตัวผม แม้จะน่าเคารพ แต่ก็ดูยึดติดกับหน้าที่มากไป ในความเป็นจริงเมื่อโตขึ้น เราจะเจอคนประเภทนี้ ในมุมที่ว่า มีคำสั่งอะไรก็ทำ ไม่ได้ตั้งคำถาม ซึ่งจริงๆอาจแค่ขัดกับอคติ "ความเป็นวัยฝัน" วัยเริ่มทำงานของผม ว่าคนเราควรมีอิสระในการเลือกก็อาจเป็นได้ , อย่างงั้นแล้ว ถ้าให้มองทางข้อดีใน"คนจุดไฟ"บ้าง คงจะเป็นทีมงานที่น่าเชื่อถือ ไว้ใจได้คนหนึ่ง ไม่โตเเย้ง คุณจะอยากให้มีคนแบบนี้อยู่ในองค์กรหรือทีม แต่คงต้องคอยดูว่าเขาจะไม่โดนเอาเปรียบมากไป
6)ดาวนักภูมิศาสตร์ "การสำรวจนั้นยุ่งยาก" (เขาว่างั้นน่ะ)
มองเหตุมองผล ต้องการหลักฐาน อยู่กับหลักความจริง ;(คห) อาจเป็นสัญลักษณ์ของความเป็นผู้ใหญ่ที่ผู้เขียนใช้ล่ะมั้ง เอาไว้เหน็บเรื่อง"งูเหลือมกลืนช้าง" ในตอนต้นก็เป็นได้ นักภูมิศาสตร์ตัวแทนถึงสิ่ง ซึ่งขัดกับความเป็นเด็ก ที่จินตนาการโลดแล่น กระโดดไปได้ไกลถึงหมู่ดาวต่างๆ ไม่ต้องจดบันทึก ไม่ต้องการหลักการใดๆ ลงมือเล่นไปเลยไรงี้
7) ดาวโลก พนักงานสับราง และเสียงก้องบนภูเขาสูง
พนง: คนเราไม่เคยพอใจในที่ที่ตนอยู่ จช: มีแต่พวกเด็กเท่านั้นแหละที่จะรู้ว่าตนนั้นต้องการอะไร พวกเขายอมเสียเวลาไปกับตุ๊กตา และเมื่อใครเอามันไป เขาก็จะร้องไห้ พน: พวกเขาช่างโชคดี
เสียงก้อง: ดวงดาวอะไรประหลาดเช่นนี้ มนุษย์นั้นก็ดูขาดจินตนาการ เขาคอยแต่พูดตาม สิ่งที่คนอื่นพูดให้เขาฟัง :เจ้าชายน้อยกล่าว
message"จินตนาการ" มีอยู่เต็มเรื่องไปหมด ซึ่งอาจถูกแฝงไว้ในการเหน็บเเหนม เหล่าผู้ใหญ่ และ คำที่ชื่นชมถึงพวกเด็กๆ (ในหนังสื่อถึงด้านนี้ชัดมาก)
เมื่อเธอโตขึ้น ขอจงอย่าหลงลืมเด็กน้อยในตัว เด็กขี้สงสัย ช่างทดลอง(การผจญภัย) ผู้มองเห็นสิ่งต่างๆได้มากมาย มีดาวเป็นของตนเอง ได้ใช้เวลาเดินไปสู่ธารน้ำ ไม่ใช่เป็นผู้ใหญ่ที่มองแค่ตัวเลข ติดกับหน้าที่ รอคอยการชื่นชม หวังจะมีอำนาจ หรือกระทั่งการครอบครองอะไรต่อมิอะไร แต่ไม่สร้างประโยชน์ใดให้แก่สิ่งนั้นเลย
-ถ้าคุณพบเด็กคนนั้น โปรดบอกฉัน ฉันพร้อมจะยินดีกับคุณ-
---กุหลาบและจิ้งจอก---(ความสัมพันธ์)
กุหลาบ:
ดอกไม้มีหนาม คุณว่ามันใจร้ายไหม หรือมันแค่ป้องกันตัวเองเพราะอ่อนแอเท่านั้น?
ดอกกุหลาบ รักสวยรักงาม เแต่ก็มี ความไม่เสงี่ยม ฟุ้งเฟอ หลงตน "ฉันเอาจริงเอาจังกับคำพูดเธอเกินไป ฉันน่าจะแค่ชมเชยและดมมัน" , "ฉันนี่ช่างไม่รู้อะไรเสียเลย ฉันน่าจะตัดสินเธอจากการกระทำไม่ใช่คำพูดของเธอ" , "ฉันอ่อนหัดเกินกว่าจะรู้จักรัก" เจ้าชายน้อยกล่าวกับนักบิน ; "ฉันขอโทษด้วยนะ พยายามทำตนให้มีความสุขเถิด ฉันรักเธอจริงๆนะ" :เจ้าดอกไม้กล่าวเพื่ออำลาเจ้าชาย ที่กำลังจะออกเดินทาง
"ถ้าใครคนหนึ่ง รักเจ้าดอกไม้ดอกหนึ่ง ซึ่งมีเพียงดอกเดียวในดวงดาวนับพัน เพียงแต่เขาได้มองดูมัน ก็สุขใจพอแล้ว ถ้าแกะกินดอกไม้นั้นเสีย ดวงดาวทุกดวงก็เสมือนดับพรึบไป (ครสส่วนตัว) เพลงเศร้าและเพลงรัก ต่างผุดขึ้นมา"ใจความสำคัญ พริบตา กลิ่นดอกไม้ " บลาๆ ที่แทนความรู้สึกว่า "กี่ครั้งที่คุณผ่านวัยเยาว์ที่ยังไม่รู้จักที่การรัก ขัดเเย้งกันเพียงเพราะการไม่ได้พูด หรือพูดอะไร การไม่ได้มองการกระทำให้ดี ทำให้ความห่างเหินหรืออึดอัดเกิดขึ้น
จิ้งจอก:
จจ: เธอต้องฝึกฉันให้เชื่องก่อน จช:ฝึกให้เชื่องคืออะไร? จจ:มันคือสิ่งที่มักถูกลืม การสร้างสัมพันธ์ เมื่อใดที่เธอเเละฉันสร้างสัมพันธ์กัน ฝีเท้าของเธอจะทำให้ฉันออกจากหลุม , มนุษย์นั้นไม่มีเวลาจะรู้จักสิ่งใดหรอก พวกเขาซื้อสิ่งสำเร็จจากพ่อค้า แต่ยังไม่มีพ่อค้าขายเพื่อน มนุษย์จึงยังไม่มีเพื่อน จช: แล้วต้องทำอย่างไร? จจ: เธอจะต้องอดทน เริ่มจากนั่งห่างๆ(มีระยะ)ในตอนแรก พิธีรีตองเองก็สำคัญ เวลาที่สม่ำเสมอทำให้ฉันรู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอเธอ และมันทำให้ฉันรู้คุณค่าของความสุขเมื่อได้รอเวลานั้น
-ไม่มีอะไรดีพร้อมเลย บนดาวเธอไม่มีนายพราน แต่ก็ไม่มีไก่
-เมื่อต้อง จากลา เป็นธรรมดาที่จะร้องไห้ "เธอจงกลับไปหาดอกกุหลาบของเธอ"
เวลาที่เธอใช้ไปกับกุหลาบ การดูแล รดน้ำ เอาใจใส่ ทำให้กุหลาบดอกนั้นเป็นกุหลาบดอกเดียวของเธอ เวลาที่เธอกับฉัน(จิ้งจอก)ใช้ไปด้วยกัน ทำให้เธอไม่ใช่เด็กชายหนึ่งในเด็กพันคนสำหรับฉัน และฉันไม่ใช่จิ้งจอกหนึ่งในพันตัวสำหรับเธอ
(คห.) ในความสัมพันธ์ไม่มีความสมบูรณ์พร้อม มีไอ้นั่น ไม่มีไอ้นี่ ต่างคนต่างต้องปรับตัว ทำความเข้าใจ ต่างต้องระวังหนามของกันและกัน ต่างต้องฝึกกันให้เชื่อง
ต่างต้องอดทน วางระยะ ค่อยๆเขยิบ รู้จักฟัง และ รู้จักพูด รู้จักดูแล รู้จักขอบเขต
; คนเราน่ะ จะรู้จักแต่สิ่งที่เราสร้างความสัมพันธ์ด้วยเท่านั้น ยิ่งสร้างสัมพันธ์มากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งมีดวงดวงให้นึกถึงได้มากเท่านั้น (ขอแค่ไม่มากเกิน จนเหนื่อยน่ะนะ อิอิ)
--เสียงหัวเราะของดวงดาว--- ดวงตาที่หัวใจ
'' เราจะมองเห็นได้อย่างแจ่มชัดด้วยหัวใจเท่านั้น สิ่งสำคัญไม่อาจเห็นได้ด้วยตา ''
ดวงดาวทุกดวงสว่างไสวเพราะดอกไม้ดอกเดียวนั้น ที่ฉันรู้ว่าอยู่ที่ไหนสักแห่งบนท้องฟ้า ทุ่งข้าวสาลีจะมีความหมายขึ้น เพราะผมสีทองของเธอ จิ้กจอกหนึ่งเดียว ดอกไม้ดอกเดียว เด็กชายคนเดียว , เสียงหัวเราะของเจ้าชายจะอยู่บนนั้น เมื่อฉันเห็นดวงดาง มันจะกลายเป็นกระพรวนติดเสียงหัวเราะ บ้านที่ซ่อนสมบัติเอาไว้ ทะเลทราย ที่อาจซ่อนบ่อน้ำเอาไว้ ทั้งหมดล้วนมองไม่เห็นด้วยตา
ในความสัมพันธ์ก็เช่นกัน มีสิ่งที่ต้องใช้หัวใจมองถึงจะเห็น บางสิ่งซึ่งถูกทำให้มีคุณค่าและมีความหมายขึ้น ถ้วยจาน กาแฟ เสียงดนตรี เสียงน้ำไหล สีบางสี สถานที่บางแห่ง ป้ายโฆษณา ร้านข้าวร้านหนึ่ง ต่างหู ต้นไม้ ปากกา ขนม รร. เกมบางเกม กล่องจดหมาย สำหรับผมคือ รถสีแดง โต๊ะกินข้าว ไวน์ และไพ่ นั้นคือชุดที่หนึ่งล่ะ คนเราที่สานสัมพันธ์กันเป็นไม่รู้กี่คนต่อกี่คน ถ้าสำคัญต่อกันมากพอ ก็จะถูกนึกถึง ด้วยของเเทนตัวบางอย่าง เธอจะยินดีที่ได้มารู้จักฉัน คนจะประหลาดใจที่เห็นเธอหัวเราะพลางมองฟ้า (จช:กล่าว)
แม้ว่านั้นจะเป็นสัมพันธ์ที่จบไปแล้วหรือสัมพันธ์เจ็บปวดก็ตาม
ถึงอย่างนั้น... มันก็ช่างงดงามจริงๆนะ ยินดีและขอบคุณที่ผ่านเข้ามา
ขอบคุณดวงดาวทุกดวงที่ฉันผ่านมา ขอบคุณทุกโมงยามที่เคยได้ใช้ร่วม ลาก่อน
ส่วนเสริมล่ะ
---จงรับผิดชอบต่อทุกสิ่งที่เธอสร้างความสัมพันธ์ด้วย---
(EXP) ชายหนุ่มผู้ไม่เคย รดน้ำให้กับต้นไม้ความสัมพันธ์ไหนอย่างจริงจังเลย ขอยอมรับในวัยเยาว์ที่ไม่รู้ความ เติบโตผ่านเวลามาถึงวันนี้ เคยได้มีโอกาสปลูกโดยไม่ได้ตั้งใจ และแห้งเหี่ยวไป มีต้นที่สำคัญไม่มากนักที่ผลิบาน ถึงแม้เจ็บปวดแต่ก็ได้ถูกสอนให้รู้มาหลายอย่าง คงยากที่จะรับผิดชอบได้ทั้งหมด แต่ปัจจุบันก็เลือกปลุกและเฝ้าถนอมไว้บ้างแล้ว ;)
ยินดีที่คุณผู้อ่านเองก็ได้ผ่านการลองปลูก แม้จะเเห้งเหี่ยวไปแล้ว เช่นกัน นั้นเป็นก้าวที่ควรภูมิใจนะ
---เมล็ดวัชพืชเบาบับหรือต้นไทร---
ทุกวันเจ้าชายน้อยต้องคอยดู คอยถอนวันพืชเล็กๆออก เพราะถ้าเราปล่อยไว้ไม่ทำอะไรมัน เมื่อมันใหญ่โตขึ้นมา ก็ทำลายดวงดาวหรือกินพื้นที่จนรกได้ อาจเปรียบกับนิสัยไม่ดีหรือไม่น่ารัก สำหรับทั้งตัวเองหรือภายนอก บางส่วนที่ต้องคอยดูแลมัน ในดวงดาวที่สิ่งมีชีวิตอยู่อาศัยได้ ย่อมมีเมล็ดที่ดีและไม่ดีเติบโต เราเพียงแต่ต้องคอยดูทั้งสองให้ดี
--- จุดที่เสียของเครื่องบิน กับ บ้านที่แท้จริง ---
เจอจุดที่เสียแล้วสินะ จะได้กลับบ้านแล้วสิ ; สารภาพว่าได้ส่วนนี้มาจากพี่นิ้วกลม ตอนที่ผมอ่านของผมเองไม่ได้ทัชหรือเอ๋!อะไรกับส่วนนี้ เข้าใจแค่ว่านักบินนั้นได้จุดเจอที่ต้องซ่อมในตัวเองแล้ว ,เจ้าชายน้อยที่หายตัวไปหลังถูกงูกัด อาจไม่ได้ตาย หรือหายไปไหน เขาแค่อาจกลับบ้านอันเเท้จริง ดวงดาวของเขา ภายในตัวเรา หรือที่ไหนสักแห่ง ที่ที่เขาได้อยู่กับกุหลาบของเขา หัวเราะ ดูพระอาทิตย์ตก
"ดวงดาวต่างๆมีแสงสว่างก็เพื่อให้ ผู้คนคนพบดวงดาวของตนในวันหนึ่ง''
การออกเดินทาง การพบเจอสัมพันธ์ ต้นไม้ที่ได้ปลูกและถอนก่อนมา ต้นไม้ที่ได้ปลูกระหว่างทาง สุดท้ายแล้ว ทั้งหมดอาจล้วนนำไปสู่การกลับบ้านหรือไหม?
ตอนนี้ ไม่ว่าคุณ(ผู้อ่าน) จะอยู่ระหว่างการตัดสินออกเดิน กำลังปลูกดอกไม้หรือดูแลดวงดาว อยู่ระหว่างทางตามดวงดาวทั้งหลาย กระทั่งหลงทาง หรือ อยู่ที่จุดปลายทางเส้นหนึ่งเส้นใด กับหนังสือเล่มใหญ่ที่ชื่อ"ชีวิต"เล่มนี้ หวังให้คุณได้สร้างซึ่งความสัมพันธ์ ที่มันอาจทั้งดีและไม่ดี อยากน้อยภายภาคหน้าที่อายุล่วง คุณจะได้เห็นดวงดาวเหล่านั้นหัวเราะ และ ส่องสว่าง ให้กับคุณ
ปล. มีความคิดสนับสนุนหรือแตกต่างอย่างไร ส่งข้อความบอกกันมาได้
ก่อนจากกัน ยินดีที่การเขียนของผมได้มอบอะไรบางอย่างให้คุณ
ยินดีที่เรื่องราวที่ถูกหยิบยกมานี่ช่วยคุณได้บางอย่างตั้งแต่น้อยถึงมาก
หนังสือ: เจ้าชายน้อย จากผู้เขียน: อ็องตวน เดอ แซ็งแตกซูว์เปรี
มีหนังด้วยนะ)
----- ยินดีที่ได้ร่วมทาง ยินดีที่ได้ร่วมเรียนรู้ ทดลอง ล้มเหลว เติบโต -----
ขอบคุณที่ติดตามครับ # Little books Little foots
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
