เมื่อผมขับมอเตอร์ไซต์ wave 110 กลับบ้าน 7 วัน ระยะทางกว่า 1,500 กิโลเมตร
เนื่องจากผมเป็นคนที่ชอบท่องเที่ยวเป็นอย่างมาก การขับมอเตอร์ไซต์ท่องเที่ยวเป็นทางเลือกหนึ่งของการเที่ยวแบบโหด มัน ฮา จึงเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่และท้าทายเป็นอย่างมาก
ภาพยนต์เรื่อง into the wild
หนึ่งในแรงบันดาลใจมาจากภาพยนต์เรื่อง Into the wild เรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงของ อเล็กซานเดอร์ ซุปเปอร์ลุย ที่ตัดสินใจออกท่องเที่ยวแบบ backpack เพื่อตามหาความบริสุทธิ์ของจิตวิญญาณ ท่ามกลางธรรมชาติสุดโต่ง หลีกหนีจากสังคมที่เจือปนไปด้วยมายา โดยในตอนสุดท้าย อเล็กได้ทิ้งโน้ตเอาไว้ว่า " happiness only real when shared (ความสุขจะเกิดขึ้นได้เมื่อเราได้แชร์มันออกไป) "
ผมขอพื้นที่เล็กๆ ตรงนี้ ขอแชร์ประสบการณ์ที่ประทับใจบ้างนะครับ
นี่เป็นทริปตอนปีใหม่ นานมากแล้วครับ แต่ไม่มีโอกาสได้แชร์มันออกไป
เหตุการณ์เริ่มตอนที่ผมตัดสินใจว่าจะขับมอเตอร์ไซต์ wave 110 กลับบ้าน ผมเรียนที่พิษณุโลกและกำลังจะกลับบ้านที่แม่สอด ถ้าวัดระยะทางแล้วประมาณ 230 กิโลเมตรเท่านั้น แต่ผมเดินทางทั้งหมดประมาณ 1,500 กิโลเมตร เพราะในใจตอนนั้นผมแค่อยากไปเที่ยวหาเพื่อนที่เชียงใหม่ ตอนนั้นผมไม่คิดอะไรเลย เปิด google map ดูแผนที่ จากมหาวิทยาลัยนเรศวร ไป มหาลัยวิทยาลัยเชียงใหม่ พระเจ้า 352 กิโลเมตร แต่ในเมื่อตัดสินใจแล้ว " ก็ลุยมันไปเลย "
ระยะทางจาก ม.นเรศวร ถึง ม.เชียงใหม่
วันรุ่งขี้นผมตื่นเต้นมาก ผมเริ่มออกเดินทางตอน 7 โมงเช้า ใช้ทางหลวงหมายเลข 11 จากพิษณุโลก --> อุตรดิตถ์ --> แพร่ เนื่องจากเป็นรถ cc ต่ำ กว่าจะเดินทางถึงแพร่ใช้เวลาเกือบ 11 โมง
พอขับไปได้สักพัก สายตาเหลือบไปเห็นพระพุทธรูปขนาดยักต์ อยู่ในท่าสีหไสยาสน์ พอเห็นปุ๊บ สะดุดตาปั๊บ ก็เลยต้องแวะกันหน่อย วัดนี้มีชื่อว่า วัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรี อ.เด่นชัย จ.แพร่
วัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรี
วัดนี้สวยงามมาก เป็นวัดที่เด่นศิลปะแบบล้านนา เมื่อมาถึงวัดแล้วก็ต้องเข้าไปกราบพระประธาน เพื่อให้ท่านคุ้มครองปลอดภัยตลอดกาลเดินทาง
พระประธาน
จากนั้นออกเดินทางกันต่อเลยครับ จากแพร่ - ลำปาง - ลำพูน - เชียงใหม่ ยิงยาวๆใช้เวลาไปทั้งสิ้น 7 ชั่วโมงบนเบาะรถ ถ้าคำนวนจากสมการฟิสิกส์แล้ว ระยะทาง 352 กิโลเมตร ถ้าเดินทางด้วยความเร็วเฉลี่ย 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมง จะใช้เวลาประมาณ 5.8 ชั่วโมง แต่การเดินทางจริงมันมักจะมี error เสมอ สรุปผมพักบ่อยครับ เพราะ ตูดชา ขาแข็งไปแล้วครับ ฮ่าๆ
เชียงใหม่
วันนี้นอนเชียงใหม่กับเพื่อน 1 คืน ระยะทางรวม 352 กิโลเมตรครับ
ตอนกลางคืน ผมกับเพื่อนนั่งคุยกัน
ผม " เพื่อน อยากไปนอนดอยอินทนนท์วะ ยังไม่เคยไปเลย อากาศกำลังหนาว ไปด้วยกันป่าววะเพื่อน ละก็ขี่ยาวกลับบ้านด้วยกันเลย"
เพื่อน " นัดกับรุ่นพี่ไว้หวะ ว่าจะกลับบ้านกับรุ่นพี่"
แต่สุดท้ายผมก็เอามันมาจนได้ โทษทีนะเพื่อน ฮ่าๆ
วันรุ่งขึ้น เราเดินทางกันตั้งแต่เช้า จุดหมายคือ ดอยอินทนนท์ ยอดเขาที่สูงที่สุดในประเทศไทย
เชียงใหม่ - ดอยอินทนนท์
เราขับมอเตอร์ไซต์กันมาคนละคัน wave ทั้งคู่ พอมาถึงบริเวณทางแยกขึ้นดอยอินทนนท์ สายตาเหลือบไปเห็นป้ายเขียนว่า " น้ำตกแม่ยะ " ไหนๆก็มาละ ขอแวะสักหน่อยก็แล้วกัน
เส้นทางสวยมากเลยครับ
เส้นทางไปน้ำตกแม่ยะ
เรารุ่นเล็ก เชิญรุ่นพี่ไปก่อนเลยครับ
มาถึงแล้วน้ำตกแม่ยะ น้ำตกที่ใหญ่ที่สุดใน เชียงใหม่ สวยงามและใหญ่มาก
เห็นแล้วอยากปีนขึ้นไปเล่นน้ำตก แต่ไม่อยากเปียกเพราะเราต้องไปกันต่อ
น้ำตกแมยะ อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่
พอดื่มด่ำกับความงามของน้ำตกได้สักระยะ เราก็ออกเดินทางกันต่อเลยครับ
แต่ประเด็นคือ การที่จะไปดอยอินทนนน์มันต้องเดินทางย้อนกลับทางเดิม แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าถนนหลัก แต่ความขี้เกียจและไม่อยากกลับทางเดิม เราต้องหาเส้นทางลัดจากน้ำตกแม่ยะ ไปดอยอินทนนท์ ให้ได้
เราเดินกันมาถึงที่จอดรถ ก็เจอป้าแม่ค้าขายส้มตำ เราก็ไม่รอช้า เดินเข้าไปหาป้าแล้วถามว่า
" ป้า ผมอยากไปดอยอินทนนท์อะครับ มันมีทางลัดจากน้ำตกไปดอยหรือเปล่า ผมขี้เกียจขับย้อนลงไปครับ "
ป้าบอก " มีๆ ลงไปข้างล่างเนี้ย ใกล้ๆสะพาน จะมีทางแยก แล้วเราก็ขี่ไปเลย ป้าเคยไปแล้วครั้งหนึ่ง วิวงามขนาด "
ผมคิดในใจ " ป้าไปแค่ครั้งเดียว แปลกๆ แต่คำว่าวิวงามขนาด ทำให้ผม เอาวะ เพื่อทางลัดและประหยัดเวลาด้วย"
เอาละครับ เมื่อได้ทราบเส้นทางแล้ว ลุยต่อ!!!
สะพานที่ป้าบอก
สภาพทางขึ้น
ทางแค่นี้สบายๆ ชิวๆ พอขับไปได้สักพักแหละครับ
เอิ่ม...โดนป้าหลอกเข้าให้แล้ว TT ดินแดงแบบนี้ตลอดทาง งานเข้าสิครับ กลัวยางแตก wave นะครับ ไม่ใช่ Honda CRF แต่ในเมื่อมาแล้ว สิ่งที่ต้องทำคือ ต้องไปต่อข้างหน้าอย่างเดียวครับ
สภาพเส้นทางป้า
ขี่มากลางป่าแบบนี้นอกจากยางแตกแล้ว สิ่งที่น่ากลัวคือ หลงทาง เล่นมีทางแยกทางน้อยหลายทางแบบนั้น ถ้าหลงทางแล้วงานจะเข้าเอานะ ดังนั้นสิ่งที่ต้องทำคือหาบ้านคนในพื้นที่แล้วถามไปเลยครับ อย่าไปอายเพื่อประโยชน์ของเราเอง
บ้านคนในพื้นที่
" พี่ครับ ดอยอินทนนท์ ไปทางไหนครับ แล้วอีกไกลมั๊ยครับ "
" ตรงไปเลยน้อง ไปทางใหญ่ๆ ถ้าเห็นทางน้อย อย่าไป ยึดเอาทางหลักไว้ "
" อ่อครับ แล้วอีกไกล มั๊ย ครับ "
" ไม่ไกล สัก 20 กิโล ได้ "
ผมคิดในใจ งานเข้าละตรู ยางจะแบนกลางทางมั๊ยเนี่ย ไม่มีทางเลือก ต้องไปต่อครับ แต่ธรรมชาติรอบตัวสวยจริงๆครับ บางครั้งถ้าเราหลงบ้าง มันก็เป็นส่วนหนึ่งของการผจญภัย ช่วยกระตุ้นอะดีนนาลีนได้ดีเลยครับ
วิวข้างทาง
20 กิโลเมตรบนทางลัด ใช้เวลา 3 ชั่วโมง เล่นเอาหมดแรง ตูดชา ขาแข็ง นี่ถ้าเราย้อนกลับจากน้ำตกไปทางหลักนะ ถึงดอยอินทนนท์นานละ แต่ในที่สุดก็ออกมาได้แล้ว เย้!! อย่างเหนื่อย พักแปบ แล้วเดินทางกันต่อ
ออกมาได้แล้ว
ยังไม่ถึงจุดหมายนะครับ ยังต้องเดินทางไปอีกไกล ทุกครั้งที่รู้สึกว่าเมื่อไหร่จะถึงวะเนี่ย ผมมักจะหลอกตัวเองว่า ข้างทางก็สวยงาม นานๆทีจะได้ออกมาทำอะไรบ้าๆแบบนี้ ให้มองออกไปรอบๆตัว อากาศเย็นๆ ขี่ไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็ถึงเอง ก่อนจะถึงจุดสุงสุดในสยาม แวะพัก ชมวิว ใจเย็นๆ อย่ารีบร้อน สัมผัสกับธรรมชาติให้เต็มที่ แล้วไปต่อ
ในที่สุดเราก็บรรลุจุดหมายวันนี้ จุดที่สูงที่สุดในประเทศไทย
สุงสุดแดนสยาม
เราสัมผัส บรรยากาศความหนาวบนนั้นอยู่ครู่ใหญ่ ( วันที่เราไปอุณหภูมิต่ำสุด 1 องศาครับ )
ผมก็เริ่มปรึกษาเพื่อน " จะนอนไหนกันดีวะคืนนี้ ไม่ได้เตรียมอะไรมาสักอย่าง "
"เอางี้ ไปที่ทำการอุทยานก่อน น่าจะเหลือเต้นท์ให้เช่าอยู่"
เราก็ขับมอเตอร์ไซต์ลงมา ที่ทำการอุทยาน โชคดี ที่เต้นท์ยังเหลือ เราก็จัดเลยหนึ่งหลัง ได้ที่พักแล้ว วันนี้สบาย แต่พอเริ่มเย็นลง อากาศก็เริ่มหนาวครับ
เป็นเพราะความโชคดี หรือเปล่าไม่ทราบ วันนั้นมีกิจกรรม " ปีใหม่ม้ง " เราก็ไม่รอช้า ออกสำรวจพื้นที่กันครับ
ออกหากิน
และด้วยความที่พอเวลาค่ำ อากาศมันหนาวมาก พอดีเห็นลุงเอาเตาถ่านมาจุดไฟ ผมก็เดินเข้าไปหาแล้วถามว่า
" ลุงขอพิงไฟด้วยคนนะครับ อากาศหนาวแต้ๆ "
ลุงก็พยักหน้า " อือ "
ในการออกเดินทาง เราได้เจอกับคนแปลกหน้ามากมาย แต่ความงามของมันคือ การที่เราเอาชนะความกลัว กล้าเข้าไปทักทาย หรือพูดคุย กับคนแปลกหน้า วันนั้นผมก็ชวนลุงแกคุย
ผม " ลุงๆ บ้านลุงอยู่ไหนอะครับ "
ลุง " บ้านลุงอยู่นี่ " แล้วแกก็ชี้ไป
ผม " แล้วลุงมาดู ละอ่อนเขามาเต้นเหรอครับ แล้วเขาเริ่มเต้นกันกี่โมงครับ "
ลุง " อ๋อ เดี๋ยว สองทุ่มก็เต้นกันละ "
พอสองทุ่มการแสดงเริ่ม เราก็ไม่รีรอ เดินเข้าไปในงานเลยครับ ไม่เกรงใจเจ้าของพื้นที่ละ ไหนๆ ก็มาถึงนี้ละ ขอจองพื้นที่หน้าสุดเลยละกัน นั่งบนหญ้าเปียกๆนี้แหละ อากาศก็หนาว สักแปบก็มีมือจากสวรรค์มาสะกิด
" นั่งบนเสื่อนี้ก็ได้ "
" ขอบคุณนะครับ "
ขอสักแชะแล้วกัน กับเจ้าของพื้นที่ผู้ใจดี
เจ้าของพื้นที่ผู้ใจดี
การแสดงสนุกดีนะครับ สาวม้งน่ารักๆ มีนักแสดงจากต่างประเทศด้วย วันนั้น รู้สึกจะมาจากจีน เราก็เพลิดเลิน ไปกับการแสดง แล้วเสียงเพลงที่เพราะๆ
การแสดงของน้องๆชาวม้ง
พอถึงเวลา 5 ทุ่ม ง่วงแล้ว เจอกันพรุ่งนี้นะครับ หนทางกลับบ้าน ยังอีกยาวไกล วันนี้เป็นวันที่ 2 ของการเดินทาง ระยะทางรวมทั้งหมด 461 กิโลเมตร
รุ่งเช้า พวกเราตื่นกันตั้งแต่ ตี 4 เพื่อที่จะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่กิ่วแม่ปาน (มันหนาวนอนไม่หลับ)
เป็นการดูพระอาทิตย์ขึ้นครั้งแรกที่สวยงามมากครับ ผมดื่มด่ำกับอารมณ์ในเวลานั้น เวลาที่ท้องฟ้ากลายเป็นสีส้ม พระอาทิตย์ค่อยๆโพล่จากขอบฟ้า ไอ่อุ่นค่อยๆคืบคลานเข้ามา แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็พลันกลายเป็นสีส้ม แสบตา แต่สวยงามมากครับ
พระอาทิตย์ขึ้นที่กิ่วแม่ปาน
เราดื่มด่ำกับความอบอุ่นของพระอาทิตย์ขึ้นสักแปบ เราก็ออกเดินทางกันต่อ วันนี้เราต้องเดินทางจาก ดอยอินทนนท์ ผ่าน อ.ฮอด ใช้เส้นทาง 108 เพื่อจะไป อ.แม่สะเรียง จ.แม่ฮ่องสอน เพราะผมนัดกับเพื่อนอีกคน(คนที่ 3) ว่าเราจะไปเจอกันที่แม่สะเรียง
108 ดอยอินทนนท์ - แม่สะเรียง
ขับไปเรื่อยๆ ชิวๆ จนมาถึง อ.ฮอด ตาก็ไปสะดุดกับบางสิ่งบางอย่างข้างทางอีกแล้ว ผมบอกให้เพื่อนจอดๆๆๆ มันคือป่าสน ที่ผมเคยเห็นในอินเตอร์เน็ตและในหนังสือ เราหยุดพักกันสักแปบ ก็ออกเดินทางกันต่อครับ
ป่าสน อ.ฮอด
สุดท้ายผมก็เดินทางมาถึง อ.แม่สะเรียง นัดเจอเพื่อนอีกคน ขับ wave มาเหมือนกัน ฮ่าๆ เรากินข้าว ทำธุระ สำรองน้ำมัน แล้วก็เดินทางกันต่อเพราะ เส้นทางคือ 105 แม่สอด - แม่สะเรียง โดยที่ตลอดเส้นทางแทบไม่มี ปั้มน้ำมันเลย ถ้าจะเดินทางเส้นนี้ เตรียมตัวให้พร้อมนะครับ เป็นเส้นทางที่สวย โดยเราจะเลาะไปตามตะเข็บชายแดนไทย-พม่า แต่อย่าใช้กลางคืนนะครับ เปลี่ยวมากและอันตราย
105 แม่สะเรียง - แม่สอด
เราออกเดินทางจากแม่สะเรียงประมาณเที่ยงๆ เราก็ต้องทำเวลากลับบ้านที่แม่สอด ก่อนมืด
พอเราขับไปใกล้จะถึงแม่สอดแล้ว สิ่งที่ผม กลัว ก็ได้เกิดขึ้น..... รถเสีย ครับ
ผมได้ยินเสียงท่อรถผมมันดังแปลกๆ เสียงเหมือนรถ Harley Davidson คันใหญ่ๆ ดัง ป๊าบ ป๊าบ ป๊าบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
งานเข้าแล้วสิครับ ท่อไอเสียขาด ผมขับมอเตอร์ไซต์จนท่อไอเสียขาด ขอโทษนะเจ้า wave 110 จะถึงบ้านอยู่แล้ว สุดท้ายผมตัดสินใจ เอาท่อไอเสียออกแล้ว ขี่ดังๆ อย่างนั้นแหละครับ สงสารรถมาก
สังเกตุที่ท่อรถผม คันขวาสุด มีลักษณะผิดรูป
ในที่สุดผมก็ถึงบ้านจนได้ เฮ้อ..ใจหายใจคว่ำ เป็นประสบการณ์ที่สุดยอดมาก วันนี้วันที่ 3 ระยะทางรวม 876 กิโลเมตร
ผมอยู่บ้าน 2 วัน เพื่อรอเพื่อนอีกคน(คนที่ 4)กลับมา เพราะเรานัดกันว่าจะออกทริปปีใหม่กันครับ ผมเอารถไปซ่อมๆ เช็คความเรียบร้อยทุกอย่างและแล้วถึงเวลาออกทริปจริงๆ ของเราสักที
เรา 4 คน จะออกทริปกับครับ จุดหมายปลายทางคือ " ทีลอซู " ที่สุดของน้ำตกแห่งประเทศไทย ที่ อ.อุ้มผาง จ.ตาก
เรานัดเจอกันที่บ้านเพื่อน ประมาณ 7 โมง กับแก๊ง wave ทั้ง 4 คัน..อีกแล้ว เมื่อทุกคนพร้อมก็ลุยกันต่อครับ
แก๊ง wave
ขอบอกว่าเส้นทาง แม่สอด - อุ้มผาง คือทางหลวงหมายเลข 1090 จะต้องเจอกับโค้งทั้งหมด 1219 โค้งและเป็นเส้นทางที่สวยงามมากๆ และอันตรายมากเช่นกัน เพราะเป็นทาง 2 เลนแบบแคบๆ ตลอดเส้นทาง ด้านขวาเป็นสันเขา ด้านซ้ายเป็นเหว
และแล้วเหตุการณ์ก็เกิดขึ้น เมื่อผมพยายามเร่งเครื่องตามเพื่อนที่ขับกันอย่าง เชี่ยวชาญ ผมเข้าโค้งด้วยความเร็วที่เกินกว่าจะควบคุมรถได้ ประกอบกับความเสียดทานบนพื้นถนนมีน้อยเพราะทราย ผมได้นำเจ้า wave 110 คันนี้ เข้าข้างทางเป็นครั้งแรกแต่ไม่ได้รับอันตรายมากนะครับ เพราะโชคดีมากที่ไม่มีรถสวนทางมา ไม่งั้นบ๊าย บาย ครับ ขับขี่ยานพาหนะด้วยความปลอดภัยกันด้วยนะครับ
1090 แม่สอด - ทีลอซู
แต่ในที่สุดถึงแล้วครับ เขตรักษาพันธ์ุสัตว์ป่าอุ้มผาง หลังจากที่นำมอเตอร์ไซต์หลุดโค้งเข้าข้างทางไปหนึ่งครั้ง ฮ่าๆ แต่ตัวน้ำตกทีลอซูต้องเดินทางเข้าไปอีก 25 กิโลเมตรนะครับ แต่เหมือนว่าจะเกิดอุปสรรคเข้าแล้ว เพราะเจ้าหน้าที่บอกว่าไม่อนุญาติให้นำรถมอเตอร์ไซต์เข้าไป ถ้าต้องการที่จะเข้าไปต้องเช่าเหมารถยนต์เข้าไปประมาณ 1,500 บาท งานเข้าละตรู ตังมีไม่พอ ไม่งั้นไม่ขับ wave หรอกเพราะน้ำมัน 1 ลิตร ขับได้เกือบ 50 กิโลเมตร ที่ความเร็วเฉลี่ย 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
ก็เลยปรึกษากับเพื่อนๆว่า " โบกรถมั้ย " เพื่อนๆบอก " โอเค" ก็เลยบอกกับเจ้าหน้าที่ว่า " จะขอโบกรถคนอื่นเข้าไปนะครับ " ไม่ทราบว่าโชคดีหรือบังเอิญ เจอรถกำลังจะเข้าไปพอดี วิ่งสิครับ
พวกผม " พี่ๆ ผมขอติดรถเข้าไปด้วยได้หรือเปล่าครับ พอดีพวกผมขับมอเตอร์ไซต์มาครับ"
พี่ใจดี " อ๋อ แก๊ง wave 4 คนที่เจอที่ถนนใช่ป่าว "
พวกผม " ใช่ครับ"
พี่ใจดี " ขึ้นมาเลยน้อง "
พวกผม " ขอบคุณมากนะครับพี่ "
และแล้วเราก็ถึงจุดหมายของเราครับ คุ้มค่าสุดๆ กับน้ำตกทีลอซู ยิ่งใหญ่ อลังการ สมคำล่ำลือมากๆ ทั้งๆที่ตอนไปเป็นฤดูหนาว น้ำน้อยลงมากแล้ว แต่ความสวยงามไม่น้อยลงไปเลยครับ
น้ำตกทีลอซู
ทีลอซูชั้นบนสุด
ถึงปลายทางแล้วนะครับ สำหรับการเดินทางของผม ตั้งแต่เริ่มต้น จนมาถึงน้ำตกที่สวยงามมากๆ และยิ่งใหญ่มากๆ แห่งหนึ่งในประเทศไทย วันนี้วันที่ 5 ระยะทางรวม 1057 กิโลเมตร
ทุกๆการเดินทางย่อมจะมีทางสิ้นสุดเสมอ สุดท้ายผมก็ต้องเดินทางกลับบ้าน และเดินทางกลับพิษณุโลก ผมใช้เวลาออกเดินทางทั้งหมด 7 วัน ระยะทางรวม 1,495 กิโลเมตร
ภาพเส้นทางทั้งหมด
ขอบคุณ ป้าขายส้มตำที่บอกทางให้, ขอบคุณลุงที่ให้ผิงไฟ, ขอบคุณน้องที่เอาเสื่อมาให้นั่ง, ขอบคุณพี่ใจดีที่ให้พวกผมติดรถเข้าทีลอซู
และที่สำคัญคือ เพื่อนๆ
อย่ากลัวที่จะก้าวเดินออกมาครับ ปล่อยใจให้ชิวๆ แล้วปลดปล่อยความรู้สึกออกไป มองโลกที่แสนสวยงามใบนี้ด้วยตาของเรา กับประสบการณ์ที่หาไม่ได้ ถ้าเราไม่ออกเดินทางครับ
ทริปนี้ผมอิ่มและประทับใจมาก แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา สุดท้ายผมต้องกลับมาทำหน้าที่ตนเอง แต่ถ้ามีโอกาสดีๆ ค่อยมาพบปะสังสรรค์กันอีกครั้งนะเพื่อน
ขอขอบคุณทุกคนที่รับฟังนะครับ
บ๊าย บาย
- 58
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
