ความคิดถึง ดิวด้วยยากที่สุดครับ
อย่างที่ หมอปุริม เคยพูดไว้ (ตอนไหนผมจำไม่ได้แล้ว ไปย้อนดูนะครับ)
บาดแผลจากการสูญเสีย ไม่มีทางรักษาหายครับ
ทางเดียวที่พอทำได้คือ เรียนรู้ที่จะอยู่กับร่องรอยนั้น
และมองมันอย่างเป็นธรรมชาติ อย่างเข้าใจว่า เรื่องบางเรื่อง
มันเกินกำลังที่เรา จะเข้าไปจัดการ และ ค่อยๆใช้ชีวิตไปทีล่ะวัน ๆ
ผมเสียแม่ไป 12 ปีแล้ว จนถึงตอนนี้ เพลงบางเพลงก็ยังฟังไม่ได้เลยครับ
ผมยังใชัชีวิตอยู่ในบ้าน ที่เต็มไปด้วยความทรงจำของแม่ แม้จะมีซึมๆ
ไปบ้างบางวัน คิดถึงบ้าง แต่นั่น ก็ตามมาด้วยรอยยิ้ม จากความทรงจำที่
จำไว้แต่เรื่องดีๆ
"ใครจะรู้ว่ากระแสธารของเวลา จะพัดพาอะไรมา"
ใช้ชีวิตต่อไปนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
