การเสียเวลาที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของมนุษย์
คือ การมีความสุขบนความเห็นแก่ตัว การประสบความสำเร็จบนความโลภ การส่งเสริมความโกง และความอยุติธรรม ทั้งทางตรงและทางอ้อม นี่เป็นอีกหนึ่งนิยามของคนที่เรียกว่าเป็นโมฆะบุรุษ คือคนที่เกิดมาแล้วสูญเปล่า เสียเวลา
บางคนอาจจะมีชีวิตที่สุขสบาย นั่งในห้องแอร์เย็นฉ่ำ คิดว่าตัวเองดีเลิศประเสริฐศรี ทั้งที่ได้มาบนคราบน้ำตาของผู้อื่น และในบางมุมมองของความโลภ มันแผ่ขยายเป็นวงกว้างและผลกระทบต่อกันเป็นโดมิโน ต่อชีวิตผู้อื่นอีกมากมาย
การเสียเวลาที่เลวร้ายอย่างที่สุดในชีวิตของมนุษย์ คือการคิดว่าตัวเองกำลังทำในสิ่งที่ถูกต้อง และไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังกระทำเป็นสิ่งที่เลวร้าย และกลบเกลื่อนด้วยเสียงสนับสนุนจากกลุ่มคนที่คิดแบบเดียวกัน เช่น การสนับสนุนให้ทำสิ่งที่เลวร้ายในนามของความดี หรือการถูกปลูกฝังให้คิดไปในทำนองนี้ จนฝังรากลึกในสมองมาอย่างยาวนาน ถึงแม้ว่าจิตสำนึกของตัวเองมันจะฟ้อง และรู้สึกแย่ในความรู้สึกที่มืดมน แต่ก็ยังฝืนทำเพราะตัวเองได้ประโยชน์ ได้มีชีวิตที่สุขสบาย
ถ้าเรามองแบบผิวเผิน อาจจะดูว่าเรื่องแบบนี้ไม่ได้เสียเวลาแต่อย่างใด
แต่ถ้าเรามองแบบลึกซึ้ง เราจะได้คำตอบว่านี่แหละคือการเสียเวลาที่เลวร้ายที่สุด เราอาจจะมีชีวิตที่สุขสบาย แต่ก็ขึ้นชื่อว่าเป็นโมฆะบุรุษ เป็นผู้ที่เกิดมาแล้วเป็นโมฆะ และเสียเวลา เสียชาติเกิด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
