"โป้วอั้งเสาะ" หิมะแดงแซ่โป้ว
ตัวละครจากบทประพันธ์ของมังกรโบราณผู้ล่วงลับ "โกวเล้ง" ในเรื่องดาบจอมภพ (จอมเสเพลชายแดน ฉบับท่าน น.นพ)
โป้วอั้งเสาะ เป็นตัวอย่างของตัวละครที่ถูกปลูกฝังความแค้นที่บิดานาม แป๊ะเทียนอู้และญาติในตระกูลแป๊ะ ถูกฆ่าล้างสิ้น...มารดาจึงสั่งให้ฝึกเพลงดาบตระกูลแป๊ะ ที่เป็นดาบไวที่หนึ่งแห่งแผ่นดิน พร้อมพกพาดาบสีดำเล่มหนึ่ง พบเห็นดาบเหมือนเห็นความตาย ออกไล่ล่าหา "กลุ่มฆาตรกรคลุมหน้า" ในอดีตที่กลุ้มรุมสังหารบิดา
ตามหาคนผู้หนึ่งที่กล่าวคำว่า "ผู้คนมาพร้อมแล้ว" จนโยงใยมาถึงดินแดนของตึกหมื่นอาชาที่ชายแดน และสาวมาถึงตัวร้ายนาม เบ๊คงคุ้ง ที่ตนเองก็คอยตั้งรับและค้นหาว่า ผู้ใดเป็นทายาทของตระกูลแป๊ะที่จะมาล้างแค้นตน
ในเรื่องนี้ พลังชีวิตและพลังใจทั้งหมดของโป้วอั้งเสาะ ใช้ไปกับการแก้แค้น "หากฆ่าพวกมันไม่สำเร็จ ไม่ต้องกลับมาพบหน้าเรา" นี่คือคำสั่งของมารดาที่สั่งตนเอาไว้
ในบทยังมีพระเอกอีกคนนามว่า "เอี๊ยบไค" เอี๊ยบ ที่แปลว่าใบไม้ ไค ที่แปลว่าเบิกบานใจ (ชวนให้นึกถึงร้านใบไม้ร่าเริง) ที่เป็นผู้สืบทอด "เซี่ยวลี้ปวยตอ" มีดบินไม่พลาดเป้าอันเลิศภพจบแดนของ "ลี้คิมฮวง"
เรื่องนี้ เอี๊ยบไค จะคอยติดตาม พัวพัน ยุ่งเกี่ยว และแก้ปัญหาเรื่องต่างๆ ของโป้วอั้งเสาะตลอดเวลา จนน่าติดตามว่าศักดิ์ศรีที่แท้จริงของเอี๊ยบใค คืออะไร
หัวใจของเรื่องนี้อยู่ที่พฤติการณ์ ทัศนคติ และผลของพฤติการณ์ ของพระเอกทั้งสองคน ที่โกวเล้งน่าจะจงใจสื่อให้เห็นสองด้านของคน และสองด้านของความรู้สึก "แค้น" และ "รัก"
ภายใต้ดาบอสูรของโป้วอั้งเสาะ ที่ฟันออกไปด้วยความแค้น มีแต่การสูญเสีย การพลัดพราก และความตาย
ภายใต้มีดบินของเอี๊ยบไค ที่ซัดออกไปด้วยความรัก มีแต่การช่วยเหลือ และยับยั้งการฆ่าฟัน
บทสรุปของเรื่องหักมุมแบบจุกอก
แท้จริงโป้วอั้งเสาะไม่ใช่ทายาทตระกูลแป๊ะ ไม่ใช่ลูกชายของแป๊ะเทียนอู้ แต่เป็นลูกคนอื่นที่ถูกสลับตัวตั้งแต่เป็นทารก แต่กลับต้องมาใช้ชีวิตเพื่อการล้างแค้นให้บิดาผู้อื่น
เอี๊ยบไค จึงเป็นบุตรของแป๊ะเทียนอู้ที่แท้จริง โดยที่ตนเองก็รู้ความจริง แต่ทว่าทั้งเรื่อง เอี๊ยบไค ไม่เคยแก้แค้น และไม่แค้นผู้ใดมาก่อน เพราะเอี๊ยบไคเป็นศิษย์ของลี้คิมฮวง
มีแต่ผู้ที่เข้าใจว่า จะรักผู้อื่นอย่างไร มีความรักในชีวิตอย่างไร ใช้วิชาฝีมือเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นอย่างไร จึงมีคุณสมบัติฝึกวิชาเซี่ยวลี้ปวยตอ มีดบินของลี้คิมฮวง
โกวเล้งบรรยายทำนองที่ว่า "ความแค้นคล้ายหญ้าพิษ ขณะที่ท่านแค้น หญ้าพิษก็จะงอกรากหยั่งลึกเข้าไปในจิตใจท่าน และสิ่งที่ความแค้นนำมาให้ผู้คนมีแต่คราเคราะห์ ความโศกเศร้าและความตาย มีแต่ความรักจึงเป็นนิรันดร์"
ปัจจุบันในหัวใจพวกเราหลายคนมีหญ้าพิษงอกเงยอยู่ บ้างฝังรากลึกลงไป บ้างเพิ่งงอกเงย บ้างแห้งเหี่ยวตายไปทิ้งไว้แต่ร่องรอยความเสียหายในหัวใจ
ทั้งหมดคือนิยาย...นิยายที่สะท้อนความอนิจจังของจิตใจผู้คน รัก โลภ โกรธ หลง ที่มีมาแต่อดีตจนปัจจุบัน อ่านกี่ครั้งก็ยังรู้สึกทันสมัยเสมอ.
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
