Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
ช
ช. ภูพินิจ(คิดเล่าเรื่อง)
•
ติดตาม
6 ส.ค. 2023 เวลา 05:43 • นิยาย เรื่องสั้น
นิทานเรื่อง: ปูนากล้ามใหญ่
นี่เป็นเรื่องของปูนาตัวหนึ่ง มันชื่อว่า "มนุษยะ" หรือผู้มีใจสูง ตามความหมายอันเย้อหยิ่งในภาษาของมัน มันมีกล้ามอันใหญ่โตอยู่ข้างหนึ่ง มันเรียกกล้ามอันใหญ่โตของมันข้างนั้นว่า "วิทยาศาสตร์" กับกล้ามเล็กๆ น่ารักอีกข้างหนึ่ง "ศิลปะ" คือชื่อกล้ามข้างนั้นของมัน
เดือนหก ฝนตกลงมา อาชีพที่เก่าแก่คู่กันกับโลกอาชีพหนึ่งคือชาวนา เริ่มกิจการงานของตน "มรณะ" คือชาวนาผู้นั้นที่ถากไถทำนาอยู่ใน "โลก" อันเป็นเนื้อนาที่อุดมสมบูรณ์
2
ในโลกนั้นเองที่มนุษยะได้ขุดรูของตัวเองอยู่ มันขุดรูลึกลงไปในเนื้อนาโลก อันอุดมด้วยกามราคะและกิเลสตัณหาอันหอมหวน มันหมกตัวอย่างสุขสำราญอยู่ในนั้น ตลอดฤดูร้อนฤดูหนาว แต่บัดนี้ฤดูฝนได้รินหลั่งหยาดพิรุณอันชุ่มฉ่ำชื่นเย็นลงบนอกธรณีแล้ว ธรรมชาติได้อ่อนโยนและเย้ายวนและเชื้อเชิญให้มนุษยะออกจากรูตน ขึ้นมาไต่เหนือพื้นนาอันงดงาม
ปูนามนุษยะมีกล้ามใหญ่ มันใช้กล้ามของมันข่มขี่ปรปักษ์ เดรัจฉานใหญ่น้อยใดๆ มันก็ไม่ระย่อ ทั้งกุ้งฝอยหอยปลาล้วนถูกมันพิชิตหมด มันใช้กล้ามอันทรงพลังของมันห้ำหั่นกับอริปูด้วยกันเอง แม้ข้าวกล้าของมรณะมันก็ใช้กล้ามของมันตัดจนขาดและกัดกิน กล้ามของปูนามีพลังอำนาจอย่างล้นเหลือ เมื่อกล้ามสองข้างนั้นรวมกับคุณธรรมของสัตว์โลก คือความวิริยะอุตสาหะ ปูนามนุษยะได้ขุดทะลายแม้คูคันนาอันใหญ่โตของมรณะ จนสร้างความลำบากลำบนและปวดเศียรเวียนเกล้าแก่มรณะได้ไม่เว้นแต่ละวัน
ชาวนาต้องต่อกรกับสัตว์ตัวเล็กๆ ที่น่ารำคาญและสามารถสร้างความเสียหายให้แก่กิจการของตนเหล่านี้อย่างจนปัญญาหาทางต่อต้านตลอดทั้งฤดูเพาะปลูก นอกจากการแบกจอมเสียมเที่ยวย่ำไปบนคันนาหารูรั่วของน้ำแล้ว ไม่อาจมีทางอื่นที่ดีกว่านี้ในการจัดการกับเจ้าหนูและปูเหล่านี้เลย
หอยและปูกัดกินต้นกล้า
หนูและปูกัดกินต้นข้าวและทำลายคันนา
เพราะหวังในผล ชาวนาผู้ขยัน หมั่นเพียรดูแลข้าวกล้าของตนเพียงใด
รัฐที่หวังความเจริญ พึงหมั่นเพียรดูแลประชาชนให้ยิ่งๆ ขึ้นไปกว่านั้น
แม้คำโบราณยังมีว่า
ปลูกพืชจักกินผล เลี้ยงคนจักกินแรง
มนุษยะผู้ทรนงองอาจ เผชิญโชคผจญภัยในนาโลกแห่งนั้นด้วยกล้ามอันยิ่งใหญ่ของตนตลอดฤดูฝน
และแล้วฤดูหนาวก็กลายมา ดวงทิวาร้อนแรงเลื่อนลอยหลบลมหนาวลงไปทางทิศใต้ มนุษยะชูกล้ามอันแข่งแกร่งน่าเกรงขามของตนบดบังดวงตะวัน แสงตะวันส่องลอดหว่างง่ามของกล้ามอันมหึมาของมัน มาตกกระทบยังดวงตาทั้งสองอันตอกตรึงติดกับตัว อันเป็นที่มาของคำว่า "ตาปู" ก่อนที่จะกร่อนเหลือเพียง "ตะปู" ในที่สุด มนุษยะนึกกระหยิ่มอยู่ในใจว่า หากกล้ามของมันยืดยาวไปมากกว่านี้ หากมันปรารถนา จะใช้กล้ามนี้หนีบดวงตะวันให้ขาดเป็นสองท่อนเลยยังได้
แต่ก่อนที่จะลอยไปไกลมากกว่านั้นสัญญาณแห่งฤดูหนาว ก็ได้ชักใจของมันให้กลับมาอยู่กับตัวอีกครั้งหนึ่ง ธรรมชาติบอกมันว่าได้เวลาที่จะต้องขุดรูลงไปให้ลึกที่สุด ในขณะที่ดินยังอ่อนนุ่มอยู่ เพื่อที่จะได้ใช้เป็นรังนอนในการจำศีลตลอดทั้งฤดูหนาวและร้อนที่กำลังจะมาเยือนในอีกไม่ช้านี้แล้ว
ปูนาจึงขุดรูลงไปให้ลึกอย่างยิ่ง และขณะที่ดวงตะวันยังเอื้ออำนวย มันจัดการกับทุกสิ่งอย่างที่ขวางหน้าและกินได้ เพื่อสะสมสารอาหารทุกหมู่เหล่าเอาไว้ในกระดอง เกิดเป็นมันปูสีเหลืองทองรสมันแสนอร่อย ข้าวในนาโลกก็สุกสีเหลืองทองดุจกัน เมื่อมรณะเก็บเกี่ยวข้าวในนาจนเสร็จสรรพทุกรวงแร่ง นวดให้เป็นข้าวเปลือกแล้วขนขึ้นยุ้งฉาง ผืนดินที่เคยนุ่มนิ่มกลับกระด้างแข็งแกร่งดุจกระดานหิน มนุษยะก็เนาในกระดานดินอันแข็งหินนี้โดยสวัสดี
ครั้นแล้วโลกของมันก็ถูกเขย่า มันชูตาสองก้านออกมาจากตัวอย่างงุนงง "อะไรเกิดขึ้นกันนะ!?" มันสงสัย "แต่ช่างเถอะถึงยังไงฉันก็มีศิลปะอันงดงาม และวิทยาศาสตร์อันแข็งแกร่งอยู่กับตัว" มันปลอบตัวให้เบาใจแล้วหลับต่อ ไม่นานนักฟ้าก็เปิดออก รูของมันถูกทะลายเหี้ยนด้วยเสียมของชาวนา
เจ้ามนุษยะตกใจแกมฉงน อะไรหนอบังอาจรบกวนการหลับไหลของเราถึงเพียงนี้ มันชูตาขึ้นมาข้างหนึ่ง ก็เห็นเสียมเหล็กมหึมาของมรณะอยู่ตรงหน้า รูปร่างอัปลักษณ์ น่าเกลียด น่าขยะแขยง "เฮอะ!" เจ้าปูคิดในใจ "ฉันจะหนีบแกให้แหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเหมือนข้าวต้นอ่อนๆ เลยเทียวล่ะ" แล้วมันก็ยื่นวิทยาศาสตร์เข้าไปหนีบยังเสียมของมรณะอย่างเต็มแรง
แล้วชาวนาก็ชักเสียมของตนขึ้น ปูสามารถยื้อยุดเอาไว้ได้อยู่ชั่วเสี้ยวเวลาหนึ่งตามเรี่ยวแรงกระจ้อยร่อยของมัน ก่อนที่จะลอยเคว้งคว้างอยู่ในอากาศ สบตากับเจ้าของเสียมอย่างทรนงตามวิสัยของสิ่งมีชีวิตที่กล้าหาญ มันมิอาจทันปล่อยกล้ามให้คลายจากเสียมที่หนีบอยู่ มืออันทรงพลังของมรณะก็ตะปบเข้าที่กระดองของมันทางด้านหลัง เจ้าปูได้แต่ดิ้นกระแด่วๆ อย่างน่าสงสาร ชาวนาไม่รอช้า เด็ดกล้ามและขาที่น่ารำคาญของมันออกเสีย ก่อนที่จะหย่อนลงในข้อง ไม้ไผ่รวมกับเพื่อนปูตัวอื่นๆ ของมัน
อีกครู่ต่อมา มรณะก็ได้ลิ้มรสอาหารอันโอชะอย่างหนึ่งในฤดูเก็บเกี่ยวของชาวนา คือ มันปู
นิทานเรื่องนี้จบแต่เพียงเท่านี้ 😝
ช. ภูพินิจ
ภาพปกเอามาจากเว็บไซต์: <a href='
https://th.pngtree.com/freepng/ปูทะเล_5394227.html
'>ภาพจาก
th.pngtree.com/
</a>
เรื่องเล่า
ศิลปะ
วรรณกรรม
บันทึก
1
2
1
2
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2025 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย