สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม พระราชทานคำขวัญวันแม่แห่งชาติ ประจำปี 2566 ความว่า
"รักของแม่หนักแน่นกว่าหินผา
และอ่อนนุ่มเกินกว่าผืนผ้าไหม
อบอุ่นอ่อนโยนกว่าสิ่งใด
ลูกทำดีด้วยใจประกาศรัก"
ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน💙
ถ้าวันนี้ได้รับมรดกเป็นเกาะส่วนตัวมูลค่าหลาย 100 ล้าน พวกเราจะเอาไปทำอะไรดี ?
บางคนนึกถึงการลงทุนทำรีสอร์ทสุดหรูให้คนต่างชาติเข้ามาพัก หรือเลือกขายแล้วเอาเงินหลายร้อยล้านไปใช้เลยทันทีก็ได้
แต่เคยมีผู้หญิงคนนึงเลือกที่จะมอบให้กรมประมง เพื่อให้ใช้ในการอนุรักษ์ดูแลเต่าทะเล โดยไม่หวังอะไรตอบแทน เพราะ ในตอนนั้นเกิดวิกฤติที่มีคนยกพวกกันไปขุดไข่เต่ามาขาย จนเต่าทะเลเกือบสูญพันธ์
ในปัจจุบันเกาะนี้เป็นที่วางไข่ ฟักไข่ ของเต่าทะเลหลายหมื่นตัวมาเป็นเวลา 47 ปีแล้วนะ ยกตัวอย่างเช่น เป็นพื้นที่ของเต่าตัวจิ๋วที่เพิ่งฟักออกมาจากไข่แล้วเดินลงน้ำทะเล และเป็นบ้านหลังสุดท้ายของผู้เฒ่าเต่าที่เกษียณตัวเอง เพราะ ได้รับบาดเจ็บจากใบพัดเรือ ติดอวน จนขาขาดหรือพิการ เป็นต้น
แถมยังเป็นที่ฝึกงานของนักศึกษา คณะวิทยาศาสตร์ทางทะเลของหลายมหาวิทยาลัยในไทย และรองรับนักท่องเที่ยวชมรมคนรักเต่าที่ใส่ใจในวิทยาศาสตร์จำนวนหลายหมื่นคนต่อปีอีกด้วย
เกาะนี้ก็เลยกลายเป็นสมบัติของชาติ ที่มีไว้เพื่ออนุรักษ์พันธ์เต่าทะเลซึ่งมีความสำคัญต่อระบบนิเวศน์ทางทะเลสุดๆ อ่ะ
นี่ก็เป็นเรื่องราวของเกาะมันใน จากเกาะของคนที่กลายเป็นเกาะของน้องเต่า
และผู้หญิงคนนั้น ก็คือ พระพันปีหลวง พระราชินีในรัชกาลที9
นิติพงษ์ ห่อนาค
เมื่อสี่สิบกว่าปีที่แล้ว...วัดทุกวัดที่ต้องมีการยกช่อฟ้าอุโบสถใหม่ในประเทศไทยเรานี้ ผู้ที่จะเป็นผู้กดปุ่มยกช่อฟ้าไปติดบนยอดอุโบสถ มีพระองค์เดียวเท่านั้น คือ พระเจ้าอยู่หัว..และตามเสด็จด้วยพระราชินี และพระเจ้าลูกยาเธอ พระเจ้าลูกเธอ...
...ตอนนั้นฉันอายุประมาณสิบสองขวบ ได้ยินข่าวว่า ในหลวงจะเสด็จมาพร้อมพระราชินี ที่วัดแถว ๆ อำเภอบ้านหมี่ มายกช่อฟ้า ฉันก็ชวนเพื่อนนั่งรถไปเลย จากอำเภอเมือง ไปถึงบ้านหมี่นี่ก็ไกลมากสำหรับเด็กสิบสองขวบ หลายสิบกิโลอยู่....
...มีที่นั่งกับพื้นตามรายทางที่จะเสด็จ มีเชือกกั้น ฉันก็ได้ไปอยู่แถวหน้าเชือกกั้นกับเพื่อน...
ถึงเวลาเสด็จ..ในหลวงก็เสด็จมาตามลาดพระบาท มีพระราชปฏิสันถารกับชาวบ้านสองข้างทางเดิน...
ในเวลานั้น ฉันเป็นเด็กพิการนิดหน่อย ตาซ้ายเสีย ใส่ตาปลอมพลาสติก แต่ยังดูไม่เรียบร้อย ตาโปนออกมาผิดปกติ ดูผิดสังเกตมาก...
ในหลวงเสด็จพระราชดำเนินผ่านไปปฏิสันถารกับราษฏรอีกฝั่งของทางเดิน...ส่วนสมเด็จพระราชินีนาถ สังเกตเห็นฉัน ว่าฉันไม่ปกติ..
จึงทรงหยุด...แล้วทรุดพระวรกายลงนั่ง ทอดพระเนตรมาที่ฉัน...
"ตาเป็นอะไรจ๊ะ...."
"ตาเสียครับ..."......ในเวลานั้นฉันตอบฉลาดกว่านี้ไม่ได้เลย
ในเวลาเดียวกันนั้น พระธิดา เจ้าฟ้าสิรินธร กับเจ้าฟ้าจุฬาภรณ์ ก็ทรงย่อพระองค์ลงขนาบซ้ายขวาพระมารดา แล้วทอดพระเนตรมาที่ฉันคนเดียว
"ชอบเรียนหนังสือไหม"....พระราชินีทรงถามเด็กชายอายุสิบสอง
"ชอบครับ"....
"ดีละ...ตั้งใจเรียนให้เหมือนลูกสาวฉันสองคนนี้นะ จะได้เรียนให้เก่งๆ "
แล้วทั้งสามพระองค์ก็ทรงลุกขึ้น ตามเสด็จพระราชดำเนินในหลวงต่อไป...
จำพระเนตรแห่งเมตตาได้...ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้...
จนผ่านไปสี่สิบปีกว่า...จากเด็กบ้านนอก มาถึงวันที่เติบโตเป็นที่ยอมรับ ก็ได้รับเชิญไปดูโขนพระราชทาน เมื่อหลายปีมานี่เอง...
บัตรเชิญที่ได้รับอยู่ตรงแถวติดกับทางเสด็จพระราชดำเนิน...ก็จะได้เข้าเฝ้าใกล้ชิด เวลาทรงเสด็จผ่านที่นั่งของฉัน ซึ่งอยู่สูงกว่าทางเดิน ก็คือ ที่นั่งของฉันต้องสูงกว่า เวลาท่านเสด็จผ่านที่นั่งของฉัน...ท่านจะอยู่ต่ำกว่า...
แล้วพระราชินีท่านก็เสด็จพระราชดำเนินผ่านที่นั่งของฉันที่สูงกว่า แล้วเงยพระพักตร์มาแย้มพระสรวลให้ ในระยะไม่เกินสองเมตร...
ฉันตัวลีบ....ที่สุดเท่าที่จะลีบได้แล้ว...
แต่จำได้เลยว่า นี่คือ รอยแย้มพระสรวลแห่งเมตตา ภาพเดียวกันกับที่ฉันเคยได้รับตอนเมื่อสี่สิบปีก่อนนั้น ไม่ต่างกันเลย....
อีกเรื่องคือเรื่องเล่าจากปากของท่านผู้หญิงที่เป็นนางสนองพระโอษฐ์... คนไทยกี่คนจะรู้...ว่า พระราชินี ทรงต้องกระโดดจากเฮลิคอปเตอร์ ที่สูงเกือบสองเมตรเหนือพื้นดิน เพราะหญ้าในป่ามันสูง จนเฮลิคอปเตอร์ลงไม่ได้...
เพื่อจะไปช่วยพวกผู้อพยพ ในฐานะองค์สภานายิกาสภากาชาดไทย...
เห็นที่ทรงต้องดูดีงาม เพื่อรักษาภาพราชินีของคนไทย ด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์ไทย....
แต่มีคนไทยไม่มากหรอก ที่จะรู้ว่า พระแม่ราชินีของเรานี่ ทรงถึก ทรงลำบากอะไรที่เราไม่เคยรู้เลย...
อยากให้คนไทยได้รู้เสียจริง
ให้รู้ว่า เรามีพระราชินีที่เมื่อถึงเวลาสง่างามก็สง่างาม เมื่อถึงเวลาที่ต้องกระโดดลงจากเครื่องบินก็ทรงทำ ถึงเวลาที่ทำงานหนักก็ต้องทำ
คนไทยเอย...บอกเลยนะ ถ้าวันนี้ในหลวงกับพระราชินี ไม่ต้องทรงต้องแบกภาระหน้าที่ขนาดนี้...ท่านคงจะทรงพระสำราญมากนักแล้ว
ในโลกนี้ไม่มีพระราชาองค์ใด สมบุกสมบันขนาดนี้
และ ไม่มีพระราชินีองค์ใด ที่ต้องทรงพลอยสมบุกสมบันขนาดนี้ด้วย
คำว่าทรงพระเจริญ...พูดได้ตามความเหมาะสม...
แต่วันนี้...ฉันอยากพูดคำว่า....
นอกจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เราจะขอร้องให้ช่วยดูแลพระพ่อพระแม่ของเรา
ฉันอยากให้...คนไทย หันกลับไปดูแลองค์พ่อองค์แม่ของเราให้มากที่สุด...
คนดี ๆ เรายังอยากเอาใจช่วยเลย...
แต่นี่คือ พ่อแม่ของเราและคนทั้งเมือง...ซึ่งมีแต่ให้...
ช่วยกันดูแลพ่อแม่หลวงเรากันนะ
ที่มา นิติพงษ์ ห่อนาค
ขอบคุณเจ้าของเครดิตคะ🙏
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
