“อินทรี ไม่ต้องปรบมือให้ ก็ยังผาดโผน
ต้นหญ้า ไม่มีใครรัก ก็ยังงอกงาม
ดอกไม้ป่าในภูลึก ไม่มีคนชม ก็ยังอวลกลิ่นหอม
ทำการ ไม่จำต้องให้ทุกคนเข้าใจ เพียงต้องทุ่มเทแรงกายใจ
เป็นคน ไม่จำต้องให้ทุกคนชมชอบ เพียงต้องโปร่งใสสง่างาม
ชั่วชีวิตหนึ่งไม่ยาว เมื่อมาแล้ว ก็ต้องอยู่ให้งดงาม”