คุยเรื่องความเชื่อ กันพอผอมปากผอมหอ
หลายปีก่อน หลังจากในหลวงรัชกาลที่9 พระองค์ท่านเสด็จกลับสู่ฟ้า แต่พระองค์ท่านยังเฝ้ามองประชาชนของพระองค์อยู่บนฟ้า ช่วงนั้นมีปรากฏการณ์ แปลกๆมากมาย ทั้งบนท้องฟ้า และก้อนเมฆที่มองคล้ายกับพระองค์ท่าน ฝนและหมอกทมเกตุที่มีปรากฏการณ์ แปลกๆอย่างที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน .
.
ปั่นจักรยานจากอุทัยธานีไปกราบ วันที่15 ตุลาคม หลังพระองค์ท่านจากไปสามวัน
ตัวผมนั้นมีความศรัทธาและนับถือในหลวงอย่างมาก เพราะรับรู้ถึงช่วงชีวิตที่ได้อยู่และได้รับประโยชน์หลายอย่างที่ในหลวงท่านสร้างและทำไว้ เเละเมืองที่ผมอยู่ ที่อุทัยธานี สมเด็จพระเทพท่านก็มีบ้านอยู่ใกล้ๆกับบ้านผม ท่านมาบ่อย และมาสร้างประโยชน์ให้กับชาวจังหวัดอุทัยธานี หลายอย่าง ก็ได้เห็นได้รับรู้จากตาตัวเอง (เอาใว้จะมาเล่าให้ฟังในคราวต่อไป).
หลังจากในหลวงเสด็จสวรรคตไม่นาน ผมไปแข่งจักรยานที่ ดอยภูคา แต่ก่อนจะไป ผมก็ฝัน ฝันว่า พี่ชายมาหาที่บ้าน พี่ชายผมแกชอบเรื่องพระเครื่อง ผมก็เลยเอ่ยปากในฝันว่า มีพระสมเด็จจิตรดา บ้างมั้ย อยากได้ ..
แล้วก็ตื่น . แต่ก็มีเรื่องแปลก วันนั้นผมก็ได้เจอพี่ชาย และไปเห็นพระสมเด็จจิตรลดา ในรถแก ผมก็ถามเอามาจากไหน แกบอกเช่ามา แต่เป็นของ แก๊ คือปลอม แกก็ใส่กล่องแดงใว้ในรถอย่างนั้น ผมก็เลยเอ่ยปากขอ แกก็ให้ ก็ไปเลี่ยมใส่กรอบขึ้นคอ เป็นตัวแทนพระองค์ คิดแต่ว่าทำอะไรก็ขอให้คิดถึงพระองค์ท่าน
หลังจากนั้น ผมก็ไปแข่งจักรยานที่ จังหวัดน่าน แข่งขึ้นเขาที่ดอยภูคา ระหว่างที่แข่งขันข่วงสุดท้าย เป็นเขาสูงชัน ก่อนถึงเส้นชัย มีสำนักงานของ ป่าไม้ เป็นทางลงเขายาวก่อนจะขึ้นเขาลูกสุดท้าย ผมลงด้วยความเร็ว แล้วเบรคไม่อยู่ รถจักรยานหลุดโค้ง ความเร็ว ที่ภาพจำสุดท้ายก่อนจะมองไปที่จุดจะตกข้างทาง คือ 77 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ตาผมมองไปที่ หลักลายตรงทางโค้ง รถมันก็เข้าชนหลักลายอย่างแรง ตัวลอยแขว้งขว้าง เห็นฟ้า เห็นต้นไม้ แล้วก็เห็นดิน กลิ้ง ทั้งคนทั้งรถ
ชายโครงข้างซ้ายร้าวนิดหน่อยไม่หัก หายใจสะดวก
ความตกใจและสัญชาตญาณนักแข่ง รีบลุกและจับรถจักรยาน เอาออกมาที่ถนน น่าแปลก รถไม่เป็นอะไรเลย จับโซ่ยัดแล้วก็ขึ้นปั่น ตอนนั้นนำเค้ามาก็เลยถูกคนข้างหลังแซงไปหมด แต่ก็พยายามขี่ ตอนนั้นยังไม่เจ็บมาก แต่ก็เสียวที่ซี่โครงด้านซ้าย พยายามฝืนไปจนจบ ก็เข้ามาอันดับ 5 หลังจากนั้นก็ตรวจสภาพร่างกาย หมอมาดูแล้วบอกหายใจสะดวก ก็ไม่มีอะไรหัก หมวกนิรภัยแตกด้านหน้า
ขากลับ เราลงทางเดิมโดยรถยนต์ผมจอดดูจุดที่ล้ม พบว่าโชคดีที่มีกองดินมากันไว้ รถคงชนกองดิน ถ้าไม่มีคงตกไปด้านล่าง ตรงนั้นเป็นลำธารแต่ไม่มีน้ำมีแต่หิน
ผมมาลองคิดดูจะด้วยอะไรก็แล้วแต่ที่ช่วยผมใว้ไม่ให้ เป็นอะไรไปมากกว่านี้ ก่อนหน้าหนึ่งวันผมไปดูทางก็แวะไหว้ศาลเจ้าพ่อภูคา เพราะเป็นคนเชื่อด้านนี้ ยกมือไหว้เจ้าที่เจ้าทาง นึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่เคารพนับถือ เป็นประจำที่ไปแจ่งขันและเดินทาง แต่ที่รู้คือ มันไม่มีเรื่องบังเอิญเกิดขึ้น ทุกอย่างเกิดขึ้นคงมีเหตุผลของมัน ความเชื่อในเรื่องวัตถุนั้นก็เรื่องนึง ด้านจิตใจนั้นก็อีกเรื่องนึง แต่ทุกๆความเชื่อ สิ่งสำคัญคือศรัทธา ศรัทธาจากการได้เห็นจริงจากตา แล้วย้ายไปอยู่ที่ใจ วัตถุนั้นจะทำจากอะไร ไม่สำคัญ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
