ที่เก่าเวลาเดิม
เอ้เป็นนักเรียนที่เรียนวิทยาลัยแห่งนึงย่านสะพานควายแต่ด้วยความเป็นเด็กเกเรก็ไปเรียนบ้างโดดเรียนบ้างไปนอนตามบ้านเพื่อนบ้างอ้อลืมบอกไปเอ้ก็เป็นคนกรุงเทพนี่แหละมีบ้านมีช่องอย่างคนทั่วไปเค้า
เอ้มีเพื่อนสนิทคนนึงชื่อเอกและมักจะไปนอนบ้านเจ้าเอกนี่แหละเป็นประจำเรียกว่าไปไหนไปกันตีกันฉันป่วยอ่ะล้อเล่นน่าแม่เจ้าเอกเค้าเป็นคนใจดีไม่เคยว่าเอ้สักคำแต่จะสอนอยู่ตลอดเวลาว่าจะมานอนหรือมาเที่ยวที่บ้านแม่ไม่ว่าแต่แม่ขอให้ตั้งใจเรียนพ่อแม่อุตส่าห์หาเงินส่งลูกๆเรียนเพราะอะไรก็เพราะอยากให้ลูกๆได้มีการศึกษา
มีงานมีการทำดีๆแค่นี้พ่อแม่ก็หมดห่วงว่าส่งลูกถึงฝั่งแล้วน่ะทีแรกเอ้ก็ไม่ค่อยใส่ใจฟังเท่าไหร่หรอกแต่พอแม่พูดบ่อยๆเข้าเอ้ก็เริ่มเก็บมาคิดเออ มันจริงอย่างที่แม่พูดเนอะเราต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่แล้วจากนั้นมาเอ้ก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียนไม่วอกแวกอีกมีอยู่วันนึงเอกชวนไปนอนบ้านเอ้ก็รับปากแต่บอกเอกว่าเอ็งไปก่อนเลยเดี๋ยวตามไปขอทำรายงานส่งอาจารย์ก่อนเออๆอย่าช้าล่ะเอกบอกจากนั้นเอ้ก็นั่งทำรายงานกว่าจะเสร็จก็หกโมงเย็นแล้วเอ้ก็รีบเก็บของเตรียมตัวไปบ้านเอกกว่าจะถึงบ้านเอกปาเข้าไปจะสามทุ่มแล้ว
เออเราลืมบอกไปว่าแถวบ้านเอกจะมีรถเข็นขนมมาขายที่บ้านตลอดขนมเค้าอร่อยมากเวลาไปบ้านเอกเราจะซื้อขนมเค้ากินทุกครั้งและตรงนี้แหละทุกคนจับตาดูให้ดีน่ะแต่ตอนนี้เราขอย้อนไปที่ตอนที่เรากำลังไปบ้านเอกกว่าจะถึงก็ปาไปสามทุ่มแล้วบ้านเอกอยู่แถวแคลายสมัยก่อนสองข้างมีแต่ป่าหญ้านานๆรถจะมีวิ่งมาสักคันพอเราลงรถเมล์เราก็ข้ามสะพานลอยมาพอข้ามมาเสร็จเราก็เห็นรถเข็นขนมเจ้าประจำกำลังเข็นมากะว่าจะอุดหนุนซักหน่อยแต่พอเข้ามาใกล้ๆหน้าตาของเค้าดำทมินไม่มีรอยยิ้มเหมื่อนที่เคยเป็นดวงตาแดงแข็งกร้าวมันชวนให้ขนลุกเราจึงตัดสินใจ
ไม่ซื้อดีกว่าพยายามเดินก้มหน้าเพื่อให้ผ่านไปโดยเร็วที่สุดแต่ระหว่างที่เรากำลังจะเดินสวนกันคนขายขนมก็พูดด้วยเสียงอันเย็นเยือกว่าไปอยู่ด้วยกันไม๊เราก็สะดุ้งแล้วเราก็หันไปด่าเลยเสร็จแล้วเราก็รีบวิ่งไปบ้านเพื่อนที่อยู่ไม่ไกลนักพอถึงบ้านเราก็เล่าให้เพื่อนฟังว่ามันพูดอย่างนี้ต่อไปกูจะไม่ซื้อขนมมันอีกแล้วเพื่อนได้ยินก็รีบบอกว่าเฮ้ยรีบเข้าบ้านเร็วเดี๋ยวกูมีอะไรจะบอกมึงอย่าตกใจน่ะ
อะไรของมึงว่ะเอ้ถามสิ่งที่เอกบอกทำให้ช๊อคจริงๆมันบอกว่าคนเข็นขนมถูกรถชนตายเมื่อวันก่อน
พอพูดจบเท่านั้นแหละหมาก็พร้อมใจกันประสานเสียงหอนรับกันสนั่นลั่นซอยเรารีบเข้าห้องล๊อคประตูเอาผ้าห่มมาคลุมโปงไม่หลับกันเลยพอท้องฟ้าสว่างเรารีบกลับบ้านจากวันนั้นจนวันนี้เราไม่เคยไปแคลายอีกเลยแรกๆก็มีโทรถามน่ะว่ามันไปยังเอกบอกว่ายังมีคนเจออยู่เรื่อยๆตรงที่มันตายเราก็เลยไม่ไปแคลายอีกเลยว่าแต่ว่าตอนนี้แคลายหน้าตาเป็นไงอ่ะ
สวัสดีจ้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
