พระคุณครู
เป็นสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยลืมเลือนจากหัวใจของเป้ไม่ว่าจะทำงานยุ่งขนาดไหนสุดท้ายเป้จะนึกถึงคุณครูทุกครั้งสมัยเมื่อตอนเป้เป็นเด็กครอบครัวค่อนข้างยากจนพ่อส่งเป้เข้าโรงเรียนแห่งนึงเป้ได้เข้าไปเรียนชั้นประถม.1ครูประจำชั้นชื่อครูสมนึกท่านเป็นครูประจำชั้นที่ไม่เคยละเลยต่อหน้าที่เลยยามพักเที่ยงท่านจะรีบทานข้าวให้เสร็จเพื่อจะมาดูลูกๆของท่านรวมทั้งเป้ด้วยซึ่งเวลาพักเที่ยงเค้าก็ไม่ค่อยได้กินข้าวเป้มักจะแอบไปนั่งคนเดียวเป็นประจำคุณครูสมนึกสังเกตุเห็นว่าเป้ไม่ค่อยจะทานข้าวเที่ยงจึงเรียกเป้มาถามว่า
ทำไมไม่ทานข้าวเที่ยงตามประสาเด็กเล็กที่ยังไร้เดียงสาเป้จึงตอบคุณครูไปว่าหนูไม่มีเงินค่ะตั้งแต่นั้นมาถึงเวลาพักเที่ยงคุณครูก็จะให้เงินไปกินข้าวทุกวันจนขึ้นป.2คุณครูก็ไม่เคยละเลยจะแวะเวียนมาดูลูกศิษย์ให้เงินกินข้าวเป็นประจำท่านเหมื่อนแม่ของเราไปแล้วเพราะท่านจะมาคอยสอบถามคุณครูประจำชั้นตลอดว่าเรียนเป็นไงบ้างเกเรหรือไม่คุณครูประจำชั้นก็จะบอกคุณครูสมนึกตลอดอย่างเช่นถ้าวันไหนไม่ทำการบ้านคุณครูประจำชั้นก็จะไปบอกคุณครูสมนึกท่านก็จะเรียกเป้ไปถามถ้าไม่มีใครสอนให้ไปหาท่านๆจะสอนเองจากนั้นทุกเย็น
เป้ก็จะไปหาท่านเพื่อให้ท่านสอนดูซิแทนที่เสร็จากงานของท่านแล้วยังจะต้องมาสอนเราให้เป็นภาระอีกแทนที่จะได้กลับบ้านไปพักผ่อนท่านเป็นอย่างนี้ทุกวันไม่ว่าเราจะอยู่ชั้นไหนก็ตามท่านจะตามดูแลเป้ตลอดจนจบชั้นม.3ก็เป็นอันว่าเราจบการศึกษาแล้วเป้เข้าไปกราบคุณครูสมนึกก่อนจะจากโรงเรียนนี้ไปเพื่อไปดำเนินชีวิตต่อท่านบอกว่าขอให้เป้โชคดีน่ะมีปัญหาอะไรก็มาหาครูได้ทุกเมื่อน่ะเป้ออกมาใช้ชีวิตพอมีงานมีการทำเริ่มพอจะมีเงินเก็บก็นึกถึงคุณครูเป็นอันดับแรกเลยจึงกลับไปหาคุณครูที่โรงเรียนเพราะอยากให้คุณครูภาคภูมิใจ
ในความสำเร็จของลูกศิษย์คนนี้แต่เป้ก็ต้องผิดหวังเพราะท่านไม่อยู่แล้วท่านจากไปอย่างไม่มีวันกลับเป้น้ำตาไหลทำไมท่านไม่อยู่รอจนเห็นความสำเร็จของเป้ก่อนความภาคภูมิใจของเป้หายไปกับการจากไปของคุณครูสมนึกผู้มีแต่ความเมตตาผู้มีบุญคุณกับเป้อย่างหาที่เปรียบมิได้หนูรักคุณครูสมนึกที่สุดในโลกลาก่อนค่ะ
สวัสดีจ้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
