เมื่อความสัมพันธ์ค่อย ๆ เติบโต
เมื่อฉันเลยวัยเลข 3 ฉันมีความรู้สึกว่า ความสัมพันธ์กับผู้คนรอบข้างนั้น มันเติบโตช้าลงมาก การทำความรู้จักกับคนใหม่ ๆ การที่เราจะสนิทกับใครสักคน การขยับความสัมพันธ์ให้ใกล้ชิดกันมากขึ้นนั้น มันมีปัจจัยในการพิจารณามากขึ้น ความไว้ใจ ความเชื่อใจ ความระแวดระวัง ความคิดของตัวเองกับความสัมพันธ์นั้นๆ ว่าเรารู้จักกันแบบไหน รู้จักกันยังไง
เราวางให้คน ๆ นั้นอยู่ในตำแหน่งไหนในชีวิตของเรา แล้วเค้าให้คุณค่าเรามากแค่ไหน แล้วในอนาคตเราอยากให้ความสัมพันธ์นี้เป็นยังไง น่าแปลกเหลือเกินที่มีเรื่องให้คิดเยอะเต็มไปหมด
นึกถึงเมื่อสมัยยังเด็กที่เราเพียงแค่รู้จักชื่อกัน เราก็สามารถที่จะวางใจและให้คน ๆ นึงเป็นเพื่อนเรา และสนิทใจที่จะบอกเล่าหลาย ๆ เรื่องให้ฟังได้อย่างไม่ต้องกังวลใจกับอะไรทั้งนั้น เราไม่ได้สนใจเรื่องราวในชีวิตอะไรของเขาเลย เรามีความรู้สึกคือความเป็นอิสระ สบายใจ และสนิทใจอย่างง่ายดาย เพียงแค่เปิดใจยอมรับการเป็นเพื่อนกันง่าย ๆ แค่นี้ เราก็สามารถผูกสัมพันธ์ได้อย่างง่ายดาย
ฉันย้อนนึกถึงความเรียบง่ายในสมัยเด็กแล้วก็รู้สึกตลกดี ว่าความสัมพันธ์มันช่างง่ายดายเหลือเกิน แต่พอมาตอนนี้ อะไร ๆ มันก็ไม่ได้ง่ายดายแบบนั้นอีกแล้ว ความสัมพันธ์ของมนุษย์ยิ่งโตยิ่งล้ำลึก ยิ่งโตยิ่งคิดเยอะไปหมด ทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าการเป็นเพื่อนกับใครสักคนในวัน 30 มันไม่ง่ายจริงๆ เราจริงใจ เรารู้ แต่คนอื่นไม่ได้มองแบบนั้นเสมอไป เพราะความจริงใจมันต้องใช้เวลาในการพิสูจน์
แล้วยื่งใช้เวลา มันก็ยิ่งไม่ง่ายที่เราจะสนิทกันได้อย่างรวดเร็ว มันจึงต้องค่อยๆใช้เวลาในการรู้จัก เข้าใจ และเติบโต เสมือนกับการปลูกต้นไม้ ที่ต้องค่อยๆ บ่มเพาะ รดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย เพื่อให้มิตรภาพค่อยๆ งอกงาม ด้วยการเอาใจใส่ หมั่นเติมพลังบวก เป็นแรงสนับสนุน เป็นเพื่อนคู่คิด เข้าใจกัน เป็นที่พึ่งพิงกันยามท้อแท้ ให้อภัยกัน พูดคุยกันในวันที่ไม่เข้าใจกัน ปรับจูนความคิด ทัศนคติ ความเชื่อ ความรู้สึก ต่าง ๆ เพื่อให้ประคองความสัมพันธ์นี้ให้ยาวนานยิ่งขึ้น
แต่ถ้าระหว่างทางเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ความสัมพันธ์หยุดชะงักลง มันก็เป็นเรื่อง ที่พอเข้าใจได้ เพราะความสัมพันธ์เราอาจจะไม่แข็งแรงพอ หรือต่างฝ่ายต่างต้องแยกย้ายกันไปเติบโต หรืออาจจะมีเหตุอะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้มันสิ้นสุดลง เพราะชีวิตคือความไม่แน่นอน และเราก็ไม่มีแรงจูงใจมากพอที่จะยื้อความสัมพันธ์นี้อีกต่อไปแล้ว แต่ก็ไม่แน่ในอนาคตเราอาจจะกลับมาพบกันอีกครั้ง ในการเดินทางของชีวิตคนเรานั้นอะไรก็เกิดขึ้นได้
สิ่งที่น่ายินดีก็คือในวันนี้ความสัมพันธ์ที่ค่อย ๆ เติบโตอย่างช้านั้น ทำให้ฉันรู้สึกว่าในทุก ๆ วินาที ที่มันค่อย ๆ เติบโตนั้น มันช่างมีคุณค่าเหลือเกิน ขอบคุณทุก ๆ ความสัมพันธ์ที่ค่อย ๆ งอกงาม และอาจจะมีบางความสัมพันธ์ที่ต้องหยุดชะงักไป ก็ถือซะว่ามันมาได้แค่นี้จริง ๆ ฉันยอมรับ ในทุกๆ อย่างที่เกิดขึ้น เพราะฉันเป็นคนเลือกและตัดสินใจเอง
ในวันนี้เราได้เต็มที่กับทุก ๆ ความสัมพันธ์แล้วหรือยัง แล้วมีจุดไหนที่เราต้องปรับปรุงไหม แล้วเราจะทำให้ดีกว่านี้ได้อีกหรือเปล่า หรือเราควรจะยุติความสัมพันธ์กับใครไหม ความสัมพันธ์ที่ผ่านมามันดีหรือไม่ดี เราควรจะทำยังไงกับความสัมพันธ์แย่ ๆ ดีนะ นั่นคือคำถามที่ฉันเฝ้าถาม เพื่อตัดสินใจว่าความสัมพันธ์นั้นมีคุณภาพไหม
แล้วเราควรจะลงทุนมันต่อไปหรือเปล่า มันคุ้มค่ากับการสานสัมพันธ์ไหม ???
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
