เส้นสมมุติของกาลเวลา
มีเพียงฉันเท่านั้น ที่หยุดนิ่งอยู่ที่เดิม
ตรงมุมหนึ่งของช่วงเวลากลางวัน
ณ ขอบเส้นสมมุติของกาลเวลา
แดดเช้าขีดเส้นแบ่งเวลาออกเป็นสอง กำหนดกลางคืนให้กลายเป็นอดีต
ต้นอ่อนของกลางวันค่อยๆเผยตัวเมื่อแสงส่องกระทบสิ่งรอบกายในระยะสายตา
คนงานคนหนึ่งหอบเสียมอันเล็ก ถากถางผืนดินเพื่อหย่อนต้นกล้ากำใหญ่สู่บ้านใหม่ของมัน ต้นไม้ในกระถางดินเผา ใบสีแดงอมม่วงคล้ายปีกผีเสื้อ ดอกไม้ขยายกลีบออกสู้แสงสว่าง การเดินทางจากผงเกสรสีเหลือง สู่การเป็นกลีบดอกสีม่วงอ่อนเจือจางบนโคนดอกสีขาว
ไม่อาจรู้ได้ห้วงเวลาดำเนินไปตามเสียงน้ำที่ไหลผ่านเป็นสาย เคลื่อนไหวเดินทางอยู่ภายในกรอบของดวงตาที่นิ่งเฉย
คนงานปลูกต้นไม่ไปสี่ต้น ดอกไม้บานเท่าที่มันจะทำได้ สายน้ำยังคงไหลเรื่อยต่อไป แบ่งน้ำส่วนหนึ่งจากกระแสน้ำทั้งหมด ราดรดลงบนโคนต้นกล้า แทรกซึมลงสู่ผิวดินเบื้องล่างอย่างเชื่องช้า
ทั้งหมดดำเนินไปตามเงื่อนไขของมัน
มีเพียงฉันเท่านั้น ที่หยุดนิ่งอยู่ที่เดิม
ตรงมุมหนึ่งของช่วงเวลากลางวัน
ณ ขอบเส้นสมมุติของกาลเวลา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
