๐เซ็ดน้ำตาเถอะคนดีที่รักจ๋า
คุณผู้หญิงอย่าเสียน้ำตามาให้เห็น
เพราะฉันจำได้ว่าเราเคยนั่งเล่น
ที่สนามกัฟเวินเม้นต์เมืองเทร็นชทาวน์
๐ตอนจิออจี้ได้ก่อกองไฟขึ้น
ขอนไม้ลุกเป็นไฟทั้งคืน,ฉันร้องป่าว
ทุกทุกสิ่งจักต้องดีมิปวดร้าว
จักถึงคราวทุกทุกอย่างจะดีโดยพลัน
๐ฉันพูดว่ายังจำ,จำ,จำได้มั่น
คุณกับฉันและคุณกับฉันและคุณกับฉัน
แล้วจำได้เราเคยนั่งเล่น ณ ที่นั้น
ในสนามกัฟเวินเม้นต์กันไม่เคยลืม.