สิ่งที่เกื้อหนุนการปฏิบัติธรรม
สิ่งที่เกื้อหนุนการปฏิบัติธรรม ให้ใจเราหยุดนิ่งได้เร็วขึ้น
ประการแรก ต้องหัดเป็นคนมองโลกไปตามความเป็นจริง ไม่ใช่หมายความว่า ให้มองโลกในแง่ดี หรือแง่ร้าย แต่ให้มองโลกไปตามโลกธรรม ๘ คือมีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีคนสรรเสริญ มีคนนินทา มีสุขมีทุกข์ธรรม ๘ ประการนี้ จะวนเวียนในชีวิตประจำวันของเราอยู่ตลอดเวลา เมื่อมันมากระทบ เราจะต้องไม่หวั่นไหว ทำใจให้เป็นกลาง ๆ
ประการที่ ๒ ทำใจให้เบิกบานแช่มชื่นอยู่เสมอ ใครที่เป็นคนขี้หงุดหงิด ฉุนเฉียว เจ้าอารมณ์ ใจร้อน เจ้าแง่แสนงอน ต้องทิ้งไปให้หมด แล้วทำใจของเราให้ผ่องใส ให้เยือกเย็น สบาย ๆ
ประการที่ ๓ มองทุกคนเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม จะเป็นสามีภรรยาพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย บุตรธิดา หรือเป็นเพื่อนร่วมงานมองทุกคนเสมอเหมือนกันหมดและมีความปรารถนาดีให้กับเพื่อนเราทุกๆ คนเมื่อเรามองอย่างนี้ ใจเราจะสบาย ไม่หงุดหงิดง่ายจะนั่งนอนยืนเดิน มีความรู้สึกเหมือนมีเพื่อนอยู่รอบตัวเราเมื่อทำบ่อยๆ ความรู้สึกนี้จะเกิดขึ้นมาเอง
ประการสุดท้าย มองโลกให้ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเป็นแก่นสารจะทำมาหากินหรือทำภารกิจอันใดเราก็ทำอย่างเต็มที่ แต่ไม่ติดใจอะไร มีความรู้สึกเฉยๆ
ให้นำสิ่งแวดล้อมต่างๆ ในชีวิตประจำวันตั้งแต่ตื่นนอนกระทั่งเข้านอนมาเป็นอุปกรณ์ในการฝึกใจเวลาเรานั่งสมาธิจะง่าย เพราะใจมันสบายเนื่องจากเราไม่ติดเรื่องจุกจิก เรื่องปลีกย่อยมุ่งแต่เรื่องหลักใหญ่ คือ เราจะทำพระธรรมกายให้เกิดขึ้น
เรื่องย่อยๆ ที่ทำให้ใจเราขุ่นมัวก็หมดไป เมื่อใจสบาย ใจเราก็เบิกบาน พอถึงเวลานั่งสมาธิ ยังไม่ทันนั่งสมาธิยังไม่ทันปิดเปลือกตา ใจก็หยุดนิ่งลงไปเลย
จำไว้ว่า... ธรรมกายคือเป้าหมายของชีวิต นอกนั้นเป็นเครื่องประกอบกันมา จับหลักตรงนี้ให้ได้ แล้วจะมีความสุข และจะเข้าถึงธรรมะภายในกันทุกคน
โอวาทคุณครูไม่ใหญ่
๓ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๕
เมื่อไม่รู้จะอ่านอะไร ๒ (หน้า ๘๕-๘๗)
ภาพดีๆ ๐๗๒
- 41
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
