นวนิยายเรื่อง จางอี้เถียรนักสืบแห่งเมืองหลวงตอนที่3
เจิ้งหลี่ถ้าข้าอยากพบองค์หญิงอี้จีจะพบได้ที่ไหน
เรียนหมอจางพบได้ที่บึงบัวหลวงหลังตำหนักขององค์หญิงอี้จีครับเพราะองค์หญิงอี้จีชอบไปแต่งกลอนวาดภาพที่นั่น
ขอบใจเจ้ามากเจิ้งหลี่
แล้วท่านจะไปไหนข้าจะไปวาดภาพที่บึงบัวหลวง
เจิ้งหลี่พูดแต่...เสี่ยวเฟยคนรับใช้องค์หญิงอี้จีคงไม่ยอม
เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องห่วงไปหรอกเจิ้งหลี่และอีกอย่างข้าลืมถามเจ้าตอนนี้เจ้าเป็นทหารขั้นไหน
เอ่อ...ข้าน้อยเจิ้งหลี่เป็นทหารขั้น2ครับหมอจาง
จางอี้เถียรหันหน้ากลับมาพร้อมรอยยิ้มอันเฉียบคมก่อนจะพูด
เสร็จงานนี้เจ้ารอรับตำแหน่งทหารขั้น5ได้เลยเจ้ามีพรสวรรค์เรื่องสืบสวนพอสมควร
เจิ้งหลี่ทำหน้าดีใจก่อนที่จางอี้เถียรจะเดินออกห้องไปพร้อมกับเครื่องวาดภาพ
ณ บึงบัวหลวง เสียงเสี่ยวเฟยองค์หญิงพิคะภาพนี้สวยจังองค์หญิงอี้จีถ้าสวยงั้นข้าให้เจ้า เสี่ยวเฟยทำหน้ายิ้มอย่างดีใจก่อนจะพูดจริงเหรอพิคะขอบพระทัยองค์หญิง
วันคืนไม่หวนกลับ คนที่จากไปไม่ได้เศร้า
ถึงนั่งเศร้า รอเช้าเย็น ก็ไม่กลับ เหมือนพระอาทิตย์ลาลับฟ้า จนมืดมิด
เสี่ยวเฟยเจ้าเป็นใครกล้าเข้ามาแต่งกลอนในวังศ์บึงบัวหลวงรู้ไหมที่นี่คือที่ขององค์หญิงอี้จีหรือเจ้าอยากโดนตัดคอ
ข้าก็แค่เห็นภาพวาดที่องค์หญิงของเจ้ากำลังวาดตอนนี้มันดูหน้าเศร้า ถึงภายนอกจะดูสดใสแต่ภายในยังโศกเศร้าซ่อนความงาม
จางอี้เถียรพูดจบก่อนจะกระโดดลงมา
หม่อมฉันมีนามว่า จางอี้เถียร ขอประทานอภัยองค์หญิงอี้จีด้วยที่หม่อมฉันเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาติและอีกอย่างการวาดภาพบนที่สูงมันได้ภาพที่สวยงามกว่า
ได้โปรดองค์หญิงอี้จีเชิญชมภาพวาดของหม่อมฉันด้วย
องค์หญิงอี้จีพูดเสี่ยวเฟยเมื่อคุณชายจางมีน้ำใจเจ้าจงไปเอาภาพวาดมาให้ข้าดูหน่อย เสี่ยวเฟยทำหน้าตาไม่พอใจเล็กน้อย
แต่...องค์หญิงพิคะ เสียงองค์หญิงอี้จีข้าบอกว่าข้าอยากชมภาพวาดของคุณชายจาง เสี่ยวเฟยเอ่ยขึ้นก็ได้พิค่ะองค์หญิง
เหมือนอย่างที่คุณชายจางพูดการวาดภาพบนที่สูงมันมีความสวยงามที่ชัดเจนมากแต่ข้าไม่มีวรยุทธเลยขึ้นไปวาดบนที่สูงไม่ได้และกลอนที่ท่านแต่งมันก็มีความหมายอันลึกซึ้ง
ขอบคุณองค์หญิงอี้จีที่ชม
หม่อมฉันเสียใจด้วยกับเรื่ององค์หญิงใหญ่
องค์หญิงอี้จีไม่ทราบว่าคุณชายจางมาทำอะไรในวังศ์ช่วยบอกข้าด้วยทำไมถึงรู้เรื่องเสด็จพี่ใหญ่
หม่อมฉันได้รับหน้าที่จากฮ่องเต้และไทเฮาสืบหาสาเหตุการสิ้นพระชนม์ขององค์หญิงใหญ่เลยอยากจะรู้ข้อมูลจากองค์หญิงอี้จีพอจะได้ไหมขอรับ
และอีกอย่าง
หม่อมฉันอยากคุยเรื่องนี้กับองค์หญิงอี้จี2คนจะได้ไหมขอรับ
เสี่ยวเฟยตะโกนขึ้นไม่ได้องค์หญิงอยู่ไหนข้าก็ต้องอยู่ด้วยองค์หญิงอี้จีพูดแทรกขึ้นเสี่ยวเฟยเจ้าออกไปก่อน
แต่ว่า...องค์หญิงพิคะจะไว้ใจชายคนนี้จริงๆหรือชายคนนี้อาจจะเป็นโจรปลอมตัวมาก็เป็นได้
เจ้าไม่ต้องห่วงหรอกคุณชายจางไม่ทำอะไรข้าหรอกเชื่อข้าเถอะออกไปได้แล้ว
เสี่ยวเฟยพูดก็ได้พิคะก่อนจะเดินหายไปเหลือแต่องค์หญิงอี้จีกับจางอี้เถียร
จางอี้เถียรเริ่มถามข้าน้อยอยากจะรู้ว่าองค์หญิงลองโตมายังไง
องค์หญิงอี้จีรีบถามด้วยความสงสัยหรือว่าคุณชายจางคิดว่าเสด็จพี่ลองมีความเกี่ยวข้องกับคดี
หม่อมฉันมิบังอาจหม่อมฉันแค่อยากรู้เฉยๆ
เสด็จพี่ลองท่านเป็นคนจางเต่าจริงๆแล้วท่านพี่ลองไม่ได้เป็นพี่แท้ๆของข้าเสด็จพี่ลองเป็นลูกบุญธรรมตั้งแต่เล็กจนโตเสด็จพี่ลองจะปกป้องข้าเสมอและอีกอย่างเสด็จพี่ลองเป็นคนที่ทำอะไรเก่งทุกอย่างบางครั้งข้าก็อิจฉาเสด็จพี่ลองเพราะข้าอยากเก่งให้ได้เหมือนกับเสด็จพี่ลองทุกเรื่อง
หม่อมฉันอยากทราบว่าองค์หญิงลองกับองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงอี้จี
องค์หญิงลองสนิทกับใครมากกว่ากัน
องค์หญิงอี้จีตอบเสด็จพี่ลองก็สนิทกับทุกคนนะแต่เสด็จพี่ลองมักจะไปหาเสด็จพี่ใหญ่บ่อยกว่าข้า
เพราะข้ามักจะวาดภาพและแต่งกลอนกับเสี่ยวเฟยที่นานนานทีเสด็จพี่ลองจะแวะมาหาข้าแต่ส่วนมากข้าจะแวะไปหาเสด็จพี่ลองบ่อยกว่า
องค์หญิงลองพูดกับสนมข้าไม่สวยตรงไหนทำไมองค์ชายหลายเมืองต่างหมายปองแต่องค์หญิงใหญ่กับองค์หญิงอี้จีหรือว่าข้าไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขเป็นแค่บุตรบุญธรรมที่เสด็จพ่อและเสด็จแม่ชุปเลี้ยงมาองค์ชายทุกคนเลยรังเกลียดข้าทั้งที่ข้าทำอะไรก็ชนะองค์หญิงใหญ่กับองค์หญิงอี้จีได้หมดทุกเรื่อง
เสียงสนมองค์หญิงลองไม่ต้องเคลียดไปพิคะยังไงองค์หญิงลองก็ได้ตัดเสี้ยมหนามออกไป1คนแล้ว
องค์หญิงลองพูดข้าลืมไปว่าองค์หญิงใหญ่ได้เสียชีวิตแล้วเหลือแต่องค์หญิงอี้จีถึงวันนั้นข้าก็จะเป็นหนึ่งในวังศ์ผู้เดียวว่าแต่หนอนหิมะที่ข้าสั่งจะมาถึงวันไหน
เสียงสนมพูดอีก3วันพิคะ
ขอบใจคุณชายจางมากที่พาข้าขึ้นมาวาดภาพบนนี้ทำให้ข้ารู้สึกมีความสุขที่ได้เห็นวิวอันสวยงาม
หม่อมฉันว่านี่ ก็จวนจะค่ำแล้วองค์หญิงควรลงไปข้างล่างเถอะขอรับ
ข้าก็ลืมไปป่านนี้เสี่ยวเฟยคงรอข้านานแล้ว
จางอี้เถียรงั้นหม่อมฉันขอประทานอภัยด้วยนะพะยะค่ะ
แล้วจางอี้เถียรก็พาองค์หญิงอี้จีเหาะลงมาบนพื้นราชวังศ์
องค์หญิงอี้จีข้าขอขอบใจคุณชายจางอีกครั้งที่ชวนข้าวาดภาพและได้ฟังการแต่งกลอนของคุณชายจางที่ไพเราะ
เสี่ยวเฟย...นี่องค์หญิงพิค่ะหายไปไหนมาหม่อมฉันเดินหาตั้งนานข้าไปวาดภาพกับคุณชายจางมาข้าอยากกลับห้องแล้ว
องค์หญิงอี้จีส่งยิ้มให้จางอี้เถียรเล็กน้อยก่อนจะเดินจากไป
จางอี้เถียรมาถึงห้องเขาก็เริ่มลำดับคดีเขาอุทานในใจองค์หญิงลองเป็นลูกบุญธรรมอย่างงั้นเหรอแสดงว่าสิ่งที่ข้าคาดคิดอาจจะเป็นเรื่องจริง
จางอี้เถียรหยิบเศษผ้าที่เคยห่อชิ้นส่วนร่างขององค์หญิงใหญ่ที่เป็นก้อนคล้ายน้ำแข็งหิมะออกมา
ก่อนจะเอ่ยขึ้นนี่มันต้องเป็นผ้าเช็ดหน้าที่องค์หญิงลองเย็บปักเป็นแน่ หรือว่าองค์หญิงลองจะไม่พอพระทัยที่มีชายต่างเมืองมาชอบองค์หญิงใหญ่กับองค์หญิงอี้จีทั้งที่ตัวเองทั้งสวยทั้งเก่ง
เลยลอบปวงพระชนม์องค์หญิงใหญ่ด้วยหนอนหิมะเพราะความอิจฉาถ้าข้าเดาไม่ผิดคนต่อไปหน้าจะเป็นองค์หญิงอี้จี
เจิ้งหลี่เจ้ามาพอดี ข้าต้องการความช่วยเหลือ
หมอจางมีอะไรให้ข้ารับใช้ ข้าอยากให้เจ้าไปเมืองจางเต่าสอบถามคนที่นั้นเคยมีคนเลี้ยงหนอนหิมะไหม
ข้าน้อยทราบแล้วเดี๋ยวข้าน้อยจะออกเดินทางตอนนี้เลย
ฝากเจ้าด้วยนะเจิ้งหลี่
ไม่ต้องเป็นห่วงขอรับข้าน้อยไปแล้วจะรีบกลับ
หมอจาง หมอจาง เจิ้งหลี่วิ่งมาพร้อมบอกข่าว
หมอจางรีบรินน้ำชาให้เจิ้งหลี่ เจ้านั่งพักก่อน
ขอบคุณคุณชายจาง เรื่องที่ท่านให้ข้าไปสืบที่เมืองจางเต่าเมื่อหลายปีก่อนมีคนเล่าว่าเคยมีคนเลี้ยงหนอนหิมะจริงๆ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วเพราะถูกชาวเมืองขับไล่เห็นชาวบ้านบอกว่าเป็นสัตว์อัปมงคล
หมอจางกับเจิ้งหลี่สนทนากันได้ครู่หนึ่งก็มีเสียงคนเรียก
ท่านหมอจาง ท่านหมอจาง ท่านอยู่หรือไม่
หมอจางพูดใครมาเรียกตอนดึก เจิ้งหลี่เอ่ยขึ้นเดี๋ยวข้าน้อยไปดูเอง จางอี้เถียรรีบเอ่ยแย้งไม่ต้องหรอกเดี๋ยวข้าไปดูเองเจ้านั่งพักเถอะ จางอี้เถียรเดินออกไปเปิดประตูดูก็เห็นเสี่ยวเฟย หมอจางเอ่ยถามอ้าวแม่นางเสี่ยวเฟยมีอะไรถึงมาหาข้า
เสี่ยวเฟยพูดแบบกังวลเหมือนคนที่เป็นห่วง ก็ ก็องค์หญิงอี้จีไม่สบาย
หมอจางเรื่องมันเป็นมายังไง
เสี่ยวเฟยตอบก็เมื่อวานองค์หญิงพลัดตกน้ำเลยไม่สบายตอนนี้อาการตัวร้อนมากอยากให้หมอจางไปช่วยดูหน่อย
หมอจางพูดเดี๋ยวข้าเตรียมของแป๊บนึงเจ้ารอข้าเดี๋ยว
เจิ้งหลี่เจ้าไปพักผ่อนก่อนก็ได้ข้าจะไปดูองค์หญิงอี้จีเจิ้งหลี่เอ่ยถามองค์หญิงเป็นอะไรท่านหมอจาง
หมอจางตอบเห็นแม่นางเสี่ยวเฟยบอกว่าไม่สบายหน้าจะเป็นไข้ถ้าเจ้าไม่อยากกลับห้องเจ้านอนเตียงข้าได้เลยเจี้งหลี่ไม่ต้องเกรงใจ
ข้าเตรียมของเสร็จแล้วเชิญแม่นางเสี่ยวเฟยนำทาง
เชิญด้านในค่ะคุณชายจาง
องค์หญิงของเจ้าไม่เป็นอะไรมากแค่เป็นไข้จับสั่นยาที่ข้าให้องค์หญิงดื่มจะช่วยขับพิษไข้เจ้าต้องให้องค์หญิงห่มผ้าหนาๆ
เสี่ยวเฟยรับทราบค่ะคุณชาย เออไม่ใช่สิ ท่านหมอจาง
จู่ๆก็มีเสียงพูดขึ้น องค์หญิงลองเสด็จ....
เสี่ยวเฟยทำไมเจ้าถึงไม่ไปเรียนข้าว่าน้องอี้จีไม่สบาย
หม่อมฉันลืมไปพิคะ คือหม่อมฉันมัวแต่เช็ดตัวให้องค์หญิงอยู่พิคะ
องค์หญิงลองรีบถามต่อ แล้วเจ้าเรียกหมอหลวงมาดูหรือยัง
เสี่ยวเฟยมาแล้วพิคะ ท่านหมอบอกว่าแค่เป็นไข้จับสั่นดื่มยาไปก็คงจะดีขึ้น
แล้วชายคนนี้เป็นใคร เรียนองค์หญิงลองนี่คือคุณชายจางหรือท่านหมอจางพิคะ
จางอี้เถียรคุกเข่าลงก่อนเอ่ยขึ้น ข้าน้อยมีนามว่า จางอี้เถียรเป็นหมอที่มาตรวจเรื่องการเสียชีวิตขององค์หญิงใหญ่ขอรับและหม่อมฉันต้องขอประทานอภัยที่ต้องใช้คำพูดง่ายๆเพราะหม่อมฉันไม่เคยเข้าวัง
องค์หญิงลอง เจ้าเองเหรอที่เสด็จพ่อเสด็จแม่แต่งตั้งให้สืบหาพิษที่ทำให้เสด็จพี่ข้าเสียชีวิต
ขอรับองค์หญิงลอง
เสี่ยวเฟยน้องอี้จีไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะกลับมาเยี่ยมใหม่ นางสนมพาข้ากลับตำหนัก
เสียงสนมพิคะองค์หญิงลอง
จางอี้เถียรอุทานในใจ นี่หรือองค์หญิงลองดูสีหน้าแล้วเหมือนไม่พอใจข้าและอีกอย่างเหมือนคนมาเพื่อดูไม่ได้มาเพื่อเยี่ยม
ทันใดนั้นเองเสี่ยวเฟยก็เอ่ยขึ้น เอะองค์หญิงลองลืมผ้าเช็ดหน้าเสี่ยวเฟยกำลังเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดหน้า
จางอี้เถียรเห็นเข้าพอดีจึงรีบห้ามปราม
เสี่ยวเฟยอย่าพึ่งไปแตะจางอี้เถียรรีบคว้ามือเสี่ยวเฟยไว้ได้ทันท่วงทีแต่เสี่ยวเฟยก็เกือบจะหกล้มแต่ยังดีที่จางอี้เถียรมีวรยุทธจึงคว้าตัวเสี่ยวเฟยเอาไว้ได้ทันทำให้ร่างกายทั้ง2คนแนบชิดติดกันต่างคนต่างจ้องหน้ากัน
เล่นเอาเสี่ยวเฟยถึงกับหน้าแดง ก่อนจะเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้มคุณชายจางปล่อยข้าได้แล้ว
จางอี้เถียรเจ้าไม่เป็นไรนะเสี่ยวเฟย
ไม่เป็นไรค่ะคุณชายว่าแต่ทำไมคุณชายถึงไม่ให้ข้าหยิบผ้าเช็ดหน้า
จางอี้เถียรรีบใส่ถุงมือก่อนหยิบผ้าเช็ดหน้ามาวางที่พื้นแล้วค่อยๆหยิบผ้าเช็ดหน้าที่พับออก
เสี่ยวเฟยถามคุณชายนั่นคือผงอะไร
เขาเรียกว่าผงหนอนหิมะ จางอี้เถียรรีบหยิบเกลือออกมาแล้วโรยไปที่ผ้าเช็ดหน้าก่อนจะเรียกเสี่ยวเฟย
เสี่ยวเฟยเจ้ามาดูนี่
เสี่ยวเฟยทำหน้าตกใจแล้วอุทานออกมา
นั่นมันคือตัวหนอนใช่หรือเปล่าค่ะคุณชายทำไมมันตัวเล็กจังแทบมองไม่เห็นถ้าคุณชายไม่เอาเกลือมาโรยจนพวกมันตายข้าก็คงไม่เห็น
แสดงว่าที่คุณชายห้ามข้าไว้ก็เพราะกลัวข้าจะถูกหนอนมีพิษใช่ไหมค่ะคุณชายหรือว่าจะเป็น
หนอนหิมะ....
ใช่แล้วเสี่ยวเฟยมันคือหนอนหิมะถ้าเจ้าโดนผงของมันเข้าทางผิวหนังหรือโดนตัวมันกัดเข้าเจ้าจะกลายเป็นน้ำแข็งถ้าเกิน10นาที
ข้าเป็นหนี้ชีวิตคุณชายจางแล้ว
ขอบคุณคุณชายจางมากหนี้ชีวิตครั้งนี้ข้าจะไม่มีวันลืมและข้าจะต้องตอบแทนท่านเป็นแน่
จางอี้เถียรยิ้มก่อนจะเอ่ยพูด
เจ้าสัญญากับข้าแล้วนะว่าเจ้าจะตอบแทนข้าก่อนจางอี้เถียรจะยิ้มให้กับเสี่ยวเฟยอีกครั้ง
เสี่ยวเฟยพูดหนอนพวกนี้
แสดงว่าการเสียชีวิตขององค์หญิงใหญ่ก็คือฝีมือองค์หญิงลองนี่เอง ที่แท้องค์หญิงลองจงใจจะปลงพระชนม์องค์หญิงอี้จีอีกคน
จางอี้เถียร ตั้งแต่ข้าเข้าวังมาได้สี่ห้าวันและได้ข้อมูลจากเจิ้งหลี่ข้าก็พอจะเดาออกว่าองค์หญิงลองเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังแต่ข้ายังไม่มีหลักฐานพอ
จนวันที่เจิ้งหลี่ได้บอกกับข้าว่าองค์หญิงลองชอบเย็บปักผ้าข้าจึงแน่ใจได้ว่าองค์หญิงลองคือคนที่ใช้หนอนหิมะฆ่าองค์หญิงใหญ่เพราะวันที่ทหารทำห่อผ้าที่มีชิ้นส่วนร่างกายขององค์หญิงใหญ่มานั้นผ้าที่ห่อมาคือผ้าเช็ดหน้าขององค์หญิงลอง
เพราะผ้าเช็ดหน้าที่องค์หญิงลองทำให้องค์หญิงใหญ่และองค์หญิงอี้จีลวดลายความสวยงามต่างกันมาก
เสี่ยวเฟยไปนำผ้าเช็ดหน้าที่องค์หญิงลองทำให้องค์หญิงอี้จีมาเปรียบเทียบกันแล้วลวดลายความสวยต่างกันจริงๆทั้งที่คนเย็บปักผ้าก็เป็นองค์หญิงลองที่ทำ แต่เหมือนคนที่ทำให้ไม่เต็มใจที่จะทำให้สวยเท่ากับของตนเองเหมือนคิดว่าตัวเองเด่นกว่าใคร
เสียงเสี่ยวเฟยพูดแล้วคุณชายจางจะทำเช่นใดต่อ
ต้องรอให้ถึงเช้าก่อนแล้วเจ้าจะต้องไปบอกทุกคนว่าองค์หญิงอี้จีเสียชีวิตแล้ว
เสี่ยวเฟยมันจะดีเหรอคุณชายให้ข้าไปประกาศว่าองค์หญิงอี้จีเสียชีวิตถ้าฮ่องเต้กับไทเฮารู้ว่าข้าโกหกต้องโดนประหารแน่ๆ
องค์หญิงอี้จีที่รู้สึกตัวได้ซักพักก็เอ่ยขึ้นเจ้าไปทำตามที่ท่านหมอจางบอกเถอะเสี่ยวเฟย
เสี่ยวเฟยทำหน้าดีใจพร้อมรอยยิ้มองค์หญิงฟื้นแล้วเหรอพิคะ
ข้าไม่เป็นไรแล้วยาที่ท่านหมอจางให้ข้ากินดีมากและยังทำให้ข้าฟื้นจากอาการป่วยได้ไวต้องขอบคุณท่านหมอจางมาก
แสดงว่าองค์หญิงอี้จีพอจะรู้เรื่องแล้วใช่ไหมขอรับ
ข้าไม่คิดเลยว่าเสด็จพี่ลองจะกล้าทำเรื่องเช่นนี้ลงมือฆ่าแม้กระทั่งผู้เป็นเสด็จพี่
องค์หญิงอี้จีเสี่ยวเฟยเจ้าจงไปบอกตามที่ท่านหมอจางพูด
เรื่องที่เจ้ากลัวว่าเสด็จพ่อเสด็จแม่จะลงโทษเจ้านั่นไม่ต้องห่วงเดี๋ยวข้าจะบอกเหตุผลท่านเอง
จางอี้เถียรพูดเดี๋ยวก่อนเสี่ยวเฟยถ้าเราอยากจะจับหนูเราก็ต้องแสดงให้เหมือนจริง
นั้นก็คือการทำชิ้นส่วนร่างกายที่แตกสลายให้เหมือนก้อนน้ำแข็ง
เสร็จพอดี
เสี่ยวเฟยสมจริงมากเลยคุณชายจาง
ได้เวลาที่เจ้าต้องไปบอกทุกคนแล้วส่วนข้าจะพาองค์หญิงไปหลบที่อื่นก่อนหลังจากนั้นค่อยให้องค์หญิงอี้จีปรากฏตัวตอนฮ่องเต้เรียกทุกคนเข้าเฝ้า
ถึงตอนนั้นข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าองค์หญิงลองจะทำหน้ายังไงเมื่อรู้ตัวว่าโดนพวกเราหลอก
เสี่ยวเฟยวิ่งทำหน้าตกใจร้องตะโกนไปทั่ววัง
องค์หญิงอี้จีสิ้นพระชนม์แล้ว องค์หญิงอี้จีสิ้นพระชนม์แล้ว
นางสนมขององค์หญิงลองที่กำลังเก็บดอกไม้ได้ยินเข้าก็รีบไปกราบทูลองค์หญิงลอง
องค์หญิงพิค่ะ องค์หญิงลองพิคะ เจ้ามีอะไรว่ามาทำท่าตกใจเหมือนมีใครตาย
คือหม่อมฉันได้ยินเสี่ยวเฟยร้องตะโกนว่าองค์หญิงอี้จีเสียชีวิตแล้ว
องค์หญิงลองงั้นเจ้าพาข้าไปดูที่ตำหนักองค์หญิงอี้จีหน่อยข้าอยากเห็นกับตาว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่
ได้พิค่ะองค์หญิงลอง
พอองค์หญิงลองมาถึงตำหนักองค์หญิงอี้จีก็พูดขึ้นด้วยความโมโหพวกเจ้าดูแลเสด็จน้องข้ายังไงถึงได้เป็นแบบนี้
เสี่ยวเฟย
จางอี้เถียรอยู่ไหน
เอ่อ เอ่อ ตอบข้าสิเสี่ยวเฟย
ข้าน้อยอยู่นี่ขอรับองค์หญิงลอง
เสด็จน้องข้าทำไมถึงโดนพิษหนอนหิมะได้
องค์หญิงลองช่างสังเกตุดีจังนะขอรับถึงได้รู้ว่าองค์หญิงอี้จีโดนหนอนหิมะกัด
ข้าก็แค่เคยเห็นชิ้นส่วนร่างกายขององค์หญิงใหญ่ตอนโดนพิษนี้
จู่ๆเจิ้งหลี่ทหารที่เป็นผู้ช่วยสืบร่วมกับจางอี้เถียรกล่าวขึ้นพร้อมคุกเข่าถวายบังคมองค์หญิงลอง
เจี้งหลี่พูดต่อท่านหมอจางฮ่องเต้และไทเฮามีรับสั่งให้นำเสี่ยวเฟยและท่านหมอจางไปสอบสวน
ทำไมฮ่องเต้ถึงรับสั่งแบบนั้นเหมือนข้ากับเสี่ยวเฟยเป็นคนทำให้องค์หญิงอี้จีเสียชีวิตเลย
อันนี้ข้าน้อยก็มิทราบขอรับหมอจาง
เชิญท่านหมอจาง
ส่วนพวกเจ้าที่เหลือช่วยนำชิ้นส่วนหลักฐานไปด้วย
รับทราบครับท่านเจี้งหลี่
ข้าน้อยจางอี้เถียร....ถวายบังคมฮ่องเต้และไทเฮา
ส่วนข้าน้อยเสี่ยวเฟย....ถวายบังคมพิคะ
จางอี้เถียรทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้ข้าให้เจ้ามาสืบหาคนร้ายที่ลอบปวงพระชนม์องค์หญิงใหญ่แต่เจ้ากับทำไม่ได้เรื่องแถมยังทำให้องค์หญิงอี้จีลูกข้าต้องมาโดนพิษจนเสียชีวิตนี่หรือที่เจ้าว่าเจ้าเป็นศิษย์เต็งเฮงสหายรักข้า
ได้โปรดยกโทษให้ข้าน้อยด้วยขอรับฝ่าบาทข้าน้อยจะรีบเร่งตามหาว่าใครเป็นคนบงการ
ฮ่องเต้ทำสีหน้าใส่จางอี้เถียรด้วยความโกรธ....แต่จู่ๆองค์หญิงลองก็เดินเข้ามา
หม่อมฉันขอเข้าเฝ้าพิคะเสด็จพ่อเสด็จแม่หม่อมฉันเสียใจอย่างมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นองค์หญิงลองทำหน้าโศกเศร้าพร้อมวิ่งไปหาไทเฮาน้องหญิงอี้จีไม่หน้าเลยพิค่ะเสด็จแม่
ดวงใจของลูกจะแตกสลายอยู่แล้วเสด็จพี่ใหญ่กับเสด็จน้องอี้จีไม่อยู่แล้วหม่อมฉันจะอยู่ยังไงเราเคยเล่นด้วยกันตั้งแต่เด็กถึงหม่อมฉันจะไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขเป็นแค่ลูกบุญธรรมที่เสด็จพ่อเก็บมาเลี้ยง
ฮ่องเต้...องค์หญิงลองอย่าพูดอย่างนั้นถึงเจ้าจะเป็นแค่บุตรบุญธรรมพ่อก็รักเจ้าเหมือนลูกแท้ๆและจะไม่ให้ใครหรืออะไรมาทำร้ายลูกได้
องค์หญิงลองทำหน้าตาเสแสร้งได้สมบทบาทมาก
ข้าซักจะหมั่นไส้แล้วนะคุณชายจางเมื่อไหร่องค์หญิงอี้จีจะปรากฏตัว
จางอี้เถียรใจเย็นเย็นแม่นางเสี่ยวเฟยดูท่าทีนางก่อน
เสี่ยวเฟยเจ้าอยู่ในห้องกับองค์หญิงอี้จีใช่หรือไม่
ใช่พิคะ...ไทเฮาพอดีตอนนั้นองค์หญิงไม่สบายมากหม่อมฉันก็เลยไปตามท่านหมอจางมาดูอาการ
ฮ่องเต้ตรัสถามตอนนั้นองค์หญิงไปทำอะไรมาถึงได้เป็นไข้ไม่สบาย
คือ คือ....พอดีองค์หญิงพลัดตกน้ำพิคะพอตกดึกก็มีอาการไข้จนตัวสั่นหม่อมฉันก็เลยไปตามหมอจางตอนห้าทุ่มพอหมอจางมาดูอาการแล้วให้ดื่มยา
องค์หญิงลองก็มาดูองค์หญิงอี้จีตอนเที่ยงคืน
ฮ่องเต้ทำไมเจ้าถึงรู้ว่าอี้จีไม่สบายล่ะหญิงลอง
คือ...มีนางสนมของเสด็จน้องอี้จีไปพูดให้สนมของหม่อมฉันฟังพิคะหม่อนฉันก็เลยรู้
คุณชายจางองค์หญิงลองกำลังโกหก
จางอี้เถียรเอ่ยถามเสี่ยวเฟยตอนนั้นที่เจ้าไปเรียกข้ามาดูอาการองค์หญิงอี้จีมีแค่เจ้าคนเดียวใช่หรือไม่
ใช่ค่ะคุณชายจาง
งั้นข้าก็เข้าใจแล้วในสิ่งที่เจ้ากับองค์หญิงเล่าให้ฟัง
แสดงว่างูตัวนั้นคือแผนขององค์หญิงลองและนางก็ได้ส่งคนมาดูว่าองค์หญิงอี้จีว่าเป็นอะไรมากไหมตอนที่พลัดตกน้ำ
โปรดรอตอนที่4เป็นตอนจบนะครับ😊😊😊
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
