มองโลกผ่าน “ชาร์ล็อตต์ แมงมุมเพื่อนรัก” Charlotte’s Web
แด่กวีผู้สร้างสรรค์วรรณกรรมอันงดงาม ”
(1 ตุลาคม 2528 32 ปีแห่งการจากไป ของ เอลวิน บรูกส์ ไวท์)
ประพันธ์โดย : เอลวิน บรูกส์ ไวท์ , แปล : คณา คชา (ฉบับสำนักพิมพ์ แพรวเยาวชน) , แสดงทรรศนะ : ธ.ปริทัศน์
เชื่อว่าหลายท่านคงเคยอ่านวรรณกรรมอมตะระดับโลก จากปลายปากกาของ อี.บี.ไวท์ มาแล้วในหลายหลายๆเรื่อง ไม่มากก็น้อย เช่น Stuart Little (สจ๊วต ลิตเติ้ล) (พ.ศ. 2488) The Trumpet of the Swan (เสียงรักจากทรัมเป็ตหงส์) (พ.ศ. 2513) และอื่นๆอีกมากมาย แต่ในโอกาสนี้ขอนำเสนอทรรศนะเกี่ยวกับ วรรณกรรมเรื่องหนึ่งที่ เอลวิน ได้ฝากไว้เป็นสมบัติของโลก นั่นคือ “ชาร์ล็อตต์ แมงมุมเพื่อนรัก” หรือ Charlotte’s Web ซึ่ง ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1952 และถึงแม้เวลาจะผ่านมามากกว่า 71 ปีในปัจจุบัน
แต่เรื่องราวชาร์ล็อตยังคงสอนใจผู้อ่านได้เสมอ ผ่านการสื่อสารจากภาพประกอบและตัวอักษรมากกว่า 23 ภาษา
Charlotte’s web นั้นเป็นวรรณกรรมสำหรับเยาชนที่ทรงคุณค่าและสะท้อนถึงพลังแห่งมิตรภาพต่างสายพันธุ์ ระหว่างเจ้าหมูน้อยวิลเบอร์ และแมงมุมสีเทาชาร์ล็อตต์ รวมทั้งผองเพื่อนสัตว์ในโรงนาของ นายโฮมเมอร์ ซัค-เกอร์แมน ซึ่งในแต่ละตัวละครนั้น พยายามที่จะมอบบทเรียนชีวิต ว่าโลกใบนี้งดงามถึงเพียงใด ซึ่งแทรกไว้ระหว่างบรรทัด
วิลเบอร์ เจ้าหมูน้อยตัวเอกของเรื่อง ซึ่งเป็นตัวแทนของความบริสุทธิ์ เป็นตัวแทนของเด็กตัวเล็กๆ ที่ต้องเติบโตขึ้นและเผชิญกับโลกภายนอกอันกว้างใหญ่ เริ่มต้นจากการอยู่ในอ้อมกอดของครอบครัว นั่นคือเมื่อแรกกำเนิดของวิลเบอร์ เขาถือว่าเกิดขึ้นใหม่ด้วยเมตตาของเฟิร์น และเฟิร์นเองก็ดูแลวิลเบอร์มาโดยตลอด
จนเขาเติบขึ้นสู่อีกช่วงอายุ ซึ่งถือเป็นการออกไปสู่สังคมใหม่ ที่วิลเบอร์ต้องปรับตัวกับสังคมใหม่ที่เขาเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ เขาต้องหาเพื่อใหม่ในโรงนาของนายซัคเกอร์แมน และต่อสู่กับแรงกดดันจากคนรอบข้าง การถูกปฏิเสธในการเข้าหา ซึ่งถือเป็นการสะท้อนสังคมโลกจริงๆ ที่เราทุกคนนั้นสามารถถูกปฏิเสธได้ แม้เราจะเข้าหาด้วยความสุจริตใจ
ทั้งนี้วิลเบอร์ยังเป็นอีกหนึ่งตัวละครสำคัญที่ถ่ายทอดความงดงามของมิตรภาพ ออกมาให้เราทั้งหลายได้เห็น วิลเบอร์ นับว่าโชคดีที่มีมิตรภาพอันแสนวิเศษ เขามีเพื่อนที่รักเขาอย่างแท้จริง เขามีมิตรแท้ที่ยากจะหาได้อย่างชาร์ล็อตต์ ที่ช่วยเหลือต่างๆนานา เพื่อให้วิลเบอร์รอดชีวิตต่อไป ซึ่งการช่วยเหลือของชาร์ล็อตต์นอกจจากจะเป็นการช่วยให้รอดตายแล้ว ยังเป็นการวางรากฐานแห่งชีวิตให้กับวิลเบอร์อีกแสนนาน
และอีกหนึ่งตัวละครที่ไม่สามารถจะละเลยได้เลย นั่นก็คือ ชาร์ล็อตต์ แมงมุมสีเทาผู้เป็นกัลยาณมิตร และมหาอาคันตุกะของวิลเบอร์ ผู้ซึ่งมอบทั้งความรักและแง่คิดแห่งชีวิตให้กับหมูน้อย และที่สำคัญที่สุดนั้น ชาร์ล็อตต์คือผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการช่วยเหลือวิลเบอร์ให้รอดจากการเป็นเมนูอาหารในคืนวันคริสต์มาส ของทั้งทางบ้านซัคเกอร์แมน และเอราเบิ้ล ด้วยการถักทอใยเป็นถ้อยคำต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น หมูพิเศษ องอาจ แจ่มใส และนอบน้อม
ซึ่งแม้จะเป็นคำสั้นๆ ก็ทำให้เกิดความมหัศจรรย์ขึ้นกับวิลเบอร์ จากเจ้าหมูน้อยของเฟิร์น บัดนี้ได้กลายเป็นสิ่งพิเศษสำหรับนายซัคเกอร์ผู้เป็นเจ้าของ และในที่สุดของงานประจำปี วิลเบอร์ก็ได้รับรางวัลพิเศษจากพิเศษของเขา อันมีชาร์ล็อตต์อยู่เบื้องหลังความสำเร็จ
ดังนั้นแล้ว ชาร์ล็อตต์ จึงเป็นตัวแทนของผู้เป็นพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ที่ผ่านโลกมาแล้วพอสมควร เห็นซึ่งความเป็นไปตามเงื่อนไขของธรรมชาติการเปลี่ยนแปลงของชีวิตในแต่ละช่วงวัย นอกจากนี้ชาร์ล็อตต์นั้นเปรียบเสมือน ครูผู้ให้และสอนมุมมองต่างๆให้แก่วิลเบอร์ และท้ายที่สุดนี้ Mr. ไวท์ และ ทาง คณา คชาเองนั้น ได้เขียนถ้อยคำที่ผู้เขียนถือว่าเป็นหนึ่งในสำนวนที่งดงาม เห็นภาพจิตนาการ และส่อความที่ลึกซึ้ง
“ อนาคตของเธอปลอดภัยแล้ว วิลเบอร์ไม่มีอะไรมาทำอันตรายเธอได้อีก ในฤดูใบไม้ร่วงนี้ ช่วงกลางวันจะสั้นลง อากาศเริ่มหนาวขึ้น ใบไม้จะร่วงหล่นจากต้นลงสู่พื้น ไม่ช้าก็ถึงวันคริสต์มาส ซึ่งมาเยือนพร้อมกับหิมะในฤดูหนาว เธอจะได้ชื่นชมความงดงามของโลกยามหนาวเย็น
ชาร์ล็อตต์แมงมุมเพื่อนรัก เอลวิน บรูกส์ ไวท์ , แปล : คณา คชา (ฉบับสำนักพิมพ์ แพรวเยาวชน) ,หน้า 178
เธอจะกลายเป็นสัตว์เลี้ยงสำคัญของซัคเกอร์แมน เขาไม่มีวันทำอันตรายเธอแน่ ฤดูหนาวผ่านไป กลางวันเริ่มยาวขึ้น หิมะเริ่มละลาย แล้วนกกระจอกนักร้องเพลงก็จะกลับมาร้องเพลงเจื้อยแจ้ว ได้เวลาที่กบจะตื่นขึ้น อากาศอันอบอุ่นพัดผ่านมาอีกครั้ง เธอจะได้อยู่ชมภาพและเสียงเหล่านี้ วิลเบอร์ โลกนี้งดงามนัก เป็นช่วงเวลาที่มีคุณค่า...”
ชาร์ล็อตต์แมงมุมเพื่อนรัก เอลวิน บรูกส์ ไวท์ , แปล : คณา คชา (ฉบับสำนักพิมพ์ แพรวเยาวชน) ,หน้า 178
ตามทรรศนะของผู้เขียนเอง ถือว่า ส่วนนี้คัดลอกมาให้ท่านทั้งหลายอ่านนี้ เป็นบทที่แสดงถึงมรณะกรรมอันงดงาม การสอนถึงโลกในวาระสุดท้ายของชาร์ล็อตต์ ต่อจากนี้ไม่มีชาร์ล็อตต์ที่จะคอยร้องเพลงหรือเล่านิทานให้วิลเบอร์ฟังอีกต่อไป ไม่มีอีกแล้วซึ่งถ้อยคำมหัศจรรย์บนใยแมงมุม หมดสิ้นแล้วซึ่งเพื่อนที่แสนวิเศษสุดของวิลเบอร์
โดยในจุดนี้ สิ่งที่สะท้อนให้เราทั้งหลายได้มองเห็นและนำกลับไปพิจารณานั่นคือ “เราไม่สามารถจะปกป้องหรือคอยช่วยเหลือดูแลลูกโดยตลอดไปได้ เราไม่สามารถที่จะสอนเขาได้ตลอดไป เพราะสักวันหนึ่งลูกจะต้องเติบโตและมีชีวิตอยู่ต่อไปโดยปราศจากเรา ดังนั้น คนเป็นพ่อเป็นแม่จึงควรสอนให้ลูกเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่ง เพราะไม่ช้านาน ผู้เป็นพ่อและแม่ก็จจะเลือนหายไปตามกลไกของกาลเวลา”
“...เราเกิดมาต่างมีชีวิตอยู่ในระยะเวลาอันสั้น ไม่ช้าก็ตายไป แมงมุมอย่างพวกฉันแทบไม่ได้สร้างประโยชน์อะไรเลย นอกจากทำให้โลกรกรุงรัง ดักแมลง กินแมลง เท่านั้น การที่ฉันได้ช่วยเธอ ทำให้ชีวิตของฉันมีค่าขึ้น ชีวิตสัตว์อย่างพวกเราจะมีค่าถ้าได้ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์บ้าง”
ชาร์ล็อตต์แมงมุมเพื่อนรัก เอลวิน บรูกส์ ไวท์ , แปล : คณา คชา (ฉบับสำนักพิมพ์ แพรวเยาวชน), หน้า 178-179
การจากไปของชาร์ล็อตต์นั้น นอกจากที่ยังไว้แต่ความโศกเศร้าของวิลเบอร์แล้วยังเป็นประดุจสัญญาณแห่งการเติบโตขึ้น และยังเป็นคติเตือนใจให้เห็นว่า ความทุกข์นั้นเป็นสิ่งไม่จีรังยั่งยืน เข้ามาและผ่านไป จงอย่าทุกข์ใจและฝังจิตให้ดำดิ่งจนเกินสมควร เพราะจะก่อให้เกิดความเศร้าระทมที่ไม่เกิดประโยชน์
ทั้งนี้ยังสอนใจในเรื่องของ มิตรภาพนั้นเป็นสิ่งล้ำค่าและงดงาม ซึ่งควรแก่การธำรงรักษาไว้ให้อยู่ในจุดที่สมควรแก่ค่าอันมากนั้น เราทั้งหลายจึงไม่ควรมองข้ามมิตรภาพ เพราะคุณค่าของมิตรภาพนั้น เกิดจากพลังอันทรงมหิทธานุภาพ ที่อาจจะทำให้เราทั้งหลายอาจจะเกินความคาดหมาย
และท้ายที่สุดนี้ ผู้เขียนอยากจะขอเชิญชวนให้ท่านทั้งหลายลองหันกลับไปอ่านนวนิยายทรงคุณค่าสมัยเก่า อย่าง ชาร์ล็อตต์ แมงมุมเพื่อนรัก ซึ่งเป็นวรรณกรรมที่สอนใจและให้ข้อคิดได้อย่างดี แม้ว่าคนวัยใดก็สามารถสัมผัสถึง ความงดงามแห่งมิตรภาพระหว่างเจ้าหมูวิลเบอร์ และชาร์ล็อตต์ แมงมุมเพื่อนรัก
8/10/66
ธ.ปริทัศน์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
