#เรื่องผีมีอยู่ว่า #TheGhostRadio
เรื่อง: ด.ญ.จันทร์เพ็ญ / เล่าโดย: คุณตั้ว
ย้อนกลับไปเมื่อ 6 ปีที่แล้ว เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนที่ผมบวชทดแทนบุญคุณพ่อแม่ ตอนนั้นผมก็อายุประมาณ 22 ปีพอดี ตอนแรกตั้งใจจะบวชในกรุงเทพฯ แต่ตากับยายก็แก่มากแล้ว แม่เลยจะให้ไปบวชที่วัดใกล้ ๆ กับตายายอยู่ ซึ่งก็เป็นอำเภอเล็ก ๆ อำเภอหนึ่งในจังหวัดนครนายก
.
ตอนแรกผมตั้งใจว่าจะบวชพร้อมกับพี่ชาย แต่ทั้งพระและชาวบ้านก็ไม่แนะนำให้บวชพร้อมกัน ตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าที่นั่นเขาถือหรือเปล่า แต่เขาก็แนะนำว่า ถ้าจะบวชพร้อมกัน ให้นำลูกฟัก 1 ลูกมาคั่นตรงกลาง หรือไม่ก็หาใครก็ได้สักคนที่ไม่ใช่ญาติมาบวชเพิ่ม ผมก็ยิ่งไม่เข้าใจไปใหญ่ สุดท้ายเราก็ได้คนมาบวชเพิ่ม คือน้องชายของแฟนพี่ชายผม
.
เนื่องจากวัดนี้เป็นวัดเล็ก มีพระแค่ 2 รูป พื้นที่น้อย ทำให้กุฏิเหลือเพียงหลังเดียว พวกผมทั้ง 3 คนเลยต้องอยู่รวมกัน ซึ่งพอผมเห็นกุฏิ เป็นแบบกึ่งไม้กึ่งปูน ด้านบนเป็นไม้ ด้านล่างเป็นปูน สภาพมันดูไม่ค่อยได้เท่าไหร่ เข้าไปดูรกร้าง หยากไย่เต็มไปหมด ยังดีที่ชาวบ้านมาช่วยกันทำความสะอาด ซึ่งพวกผมต้องอยู่ที่นี่กัน 1 อาทิตย์ เป็นการเก็บตัวก่อนจะบวช
พอเข้าไปขวามือมันจะเป็นห้องนึงที่ปิดล็อคไว้อยู่ แบบปิดตาย แล้วจะมีตู้เหมือนตู้เก็บพระไตรปิฎกตั้งอยู่หน้าประตู เดินตรงไปอีกจะเป็นห้องน้ำ ขวามือจะเป็นบันไดทางขึ้นด้านบน ขึ้นมาข้างบันไดจะเป็นโถงโล่ง ๆ เดินตรงไปจะเป็นห้องนอน 1 ห้อง ในห้องจะมีเตียงไม้เก่า ๆ 1 เตียง ที่ปูด้วยเสื่อเก่า ๆ ก็ตกลงกันว่าให้พี่ใหญ่นอนบนเตียง พื้นที่กุฏิก็จะมีประมาณนี้ ตอนที่ทำความสะอาดก็เจอสัตว์มีพิษอยู่หลายประเภท ก็ผ่านไปจนวันที่พวกผมเข้าไปบวช
.
ผมก็เป็นคนที่ชอบสวดมนต์ แล้วก็เชื่อเรื่องสิ่งลี้ลับพอสมควร ผมก็จะตั้งใจปฏิบัติให้ดีที่สุด แต่จะต่างกับพี่ชายอีก 2 คนที่เป็นคนไม่ชอบสวดมนต์เท่าไหร่ ซึ่งผมก็พยายามพาทั้งคู่สวดมนต์ ทำวัตรด้วยกัน วันแรก ๆ พี่เขาจะยังไม่ทำ จนมาวันที่ 3 ผมก็ทำความสะอาดกุฏิตามปกติ ก็ไปเลื่อนตู้ เลื่อนเตียง เสร็จแล้วผมก็กะว่าจะหาหนังสือมาอ่าน
ผมเลยไปหยิบหนังสือเล่มนึงจากตู้พระไตรปิฎกที่ปิดอยู่หน้าห้องที่ปิดตาย แต่ยังไม่ทันจะได้อ่าน ก็มีกุญแจตกลงมาจากหนังสือ ผมเลยลองเอากุญแจไปไขตรงห้องที่ปิดตาย ปรากฏว่าไขออก เปิดไปดูเป็นห้องพระ ซ้ายมือมีพระพุทธรูปอยู่เยอะพอสมควร ส่วนขวามือเป็นเหมือนตู้โชว์ ที่ผมเห็นในตู้ ผมก็คิดว่าน่าจะเป็นพวกแจกันเก่า ๆ ซึ่งฝุ่นเยอะมาก ก็ถือว่าเป็นอีกห้องที่ผมค้นพบ
.
ด้วยความที่วัดนี้พระน้อย เขาเลยไม่ได้รวมตัวทำวัตรเย็นกัน ผมเลยคิดว่าเย็นวันต่อมาจะให้พวกพี่ ๆ มาทำวัตรเย็นกันในห้องนี้ แต่ในกลางวันของวันนั้น ผมช่วยงานที่วัดจนเหนื่อยมาก ๆ ก็ตั้งใจว่าทำอะไรเสร็จจะขึ้นไปชั้น 2 เพื่อไปจำวัดแล้ว ผมก็ขึ้นไปข้างบนโดยไม่สนใจพี่ ๆ เลยว่าเขากำลังทำอะไรกันอยู่
ตอนนั้นผมรู้สึกว่าง่วงมาก ๆ ง่วงผิดปกติ หลังจากทำอะไรเสร็จเห็นว่าพี่ชายนอนอยู่บนเตียง ผมก็ตกใจเลยถามว่า “หลวงพี่ ขึ้นมาแล้วหรอ?” แต่เขาก็เงียบ ไม่ได้ตอบอะไร ผมก็เลยไม่ได้สนใจ เพราะผมง่วงมาก ๆ ผมก็เลยจำวัด แล้วก็หลับไป ระหว่างนั้นก็สวดมนต์ในใจ เพื่อให้เราหลับง่ายขึ้น
.
สักพักผมว่าผมฝัน แบบกึ่งหลับกึ่งตื่น เห็นน้องผู้หญิงคนนึง น้องเขาผิวขาว ผมยาวประมาณบ่า ใส่เสื้อสีแดง ลายจุดสีขาว เธอยิ้ม และนั่งคุกเข่าอยู่ปลายเท้าผม ตอนนั้นผมก็ตกใจ เป็นเด็กผู้หญิง ขึ้นมาอยู่บนนี้ได้ยังไง แต่ตอนนั้นเขาก็นั่งยิ้มให้ผม ผมเลยถามไปว่า “โยม มาทำไม?” ตอนนั้นเหมือนเขาจะเล่นกับผม เอื้อมมาจะตะปบขา ผมก็ชักขาหลบ
ตอนนั้นผมก็ตกใจมากเลยพูดว่า “โยม อย่าทำแบบนี้ เดี๋ยวจะบาปนะ” แต่น้องเขาก็หัวเราะ เหมือนเด็กเล่น ๆ น้องเขาก็นั่งนิ่ง ๆ สักพักนึงก็เอาใหม่ ตะปบขาผม ผมก็ชักขาหนีอีก ผมก็ดุไปว่า “โยม อย่าทำแบบนี้” ครั้งนี้น้องไม่ได้หัวเราะ แต่น้องเงียบ แล้วน้องก็กระโจนใส่ผมเลยครับ ผมตกใจมาก เลยสะดุ้งตื่น ผมก็กำลังจะหันไปทางพี่ชายผม แต่พอหันไป ไม่มีใครนอนอยู่เลย
ผมก็เลยรีบวิ่งลงไปข้างล่าง อยู่กันข้างล่าง กำลังนั่งคุยเล่นกันอยู่เลย ผมเลยถามว่า “หลวงพี่ยังไม่ได้ขึ้นไปข้างบนเลยหรอ?” เขาก็ตอบกันมาว่า “ตั้งแต่ช่วยงานของวัดเสร็จก็ยังไม่ได้ขึ้นกันไปเลย น้ำก็ยังไม่ได้สรงเลย” ตอนนั้นผมก็คิดในใจว่า แล้วที่ผมเห็นบนเตียงคือใคร หรืออะไร?
.
จนวันที่ 4 - 6 เราก็ลงมาสวดมนต์ที่ห้องนี้กันเป็นกิจวัตร เขาก็สวดกันไม่ค่อยเป็น ผมก็นำสวด ให้เขาสวดตาม แต่ทุกครั้งที่สวดมนต์มันรู้สึกแปลก ๆ ห้องนี้มันจะร้อนมาก มันรู้สึกเหมือนเราอัดกันอยู่หลาย ๆ คน แย่งอากาศหายใจกัน แต่ก็ยังทนกันได้ ก็สวดมนต์กันไปแบบนี้ทุกวัน ๆ
.
พอเข้าสู่วันที่ 7 เหตุการณ์แปลก ๆ มันเกิดขึ้นอีก คือเช้าในวันนั้นผมก็ทำความสะอาดห้อง เก็บกวาดกุฏิเป็นปกติ แล้วผมก็เอาผ้าเป็นเช็ดตู้ที่อยู่ขวามือในห้องที่สวดมนต์ ทีนี้กระจกมันก็ใสขึ้น พอมันใสจนเห็นข้างในชัด ผ้าในมือผมนี่ตกเลย ที่ผมเห็นคือมันเป็นตู้เก็บโกศ เก็บอัฐิเต็มเลยในนี้เป็นหลักสิบอัน มันทำให้ผมคิดว่า ตอนสวดมนต์ที่เราอึดอัดเนี่ย เป็นเพราะสิ่งนี้หรือเปล่า
.
แต่ผมก็ใจดีสู้เสือไป เพราะทุกครั้งที่สวดมนต์นี่พวกผมก็แผ่เมตตาทุกครั้งเลย ก็ถือว่าเป็นการที่เราก็สวดให้พวกเขาด้วย ตอนนั้นพวกพี่ ๆ ทุกคนที่เห็นก็กลัวมากแล้วครับ พอตกดึกคืนนั้น ผมฝันอีกแล้ว ในฝันผมเดินตามน้องคนนึง ผมยาวประมาณบ่า ผิวขาว ใส่เสื้อสีแดงลายจุดสีขาว พาผมไปสถานที่นึง
มันดูเหมือนจะเป็นงานศพ พอเข้าไปในงาน น้องเขาเรียกให้ผมนั่ง ผมก็ไปนั่ง แล้วเราก็หันไปเห็นรูปหน้าศพ โดยในรูปมีชื่อว่า ด.ญ.จันทร์เพ็ญ และเป็นหน้าน้องผู้หญิงที่พาเรามา ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่นั่งปลายเท้าเราด้วย ธูปในงาน จากตอนแรกที่ปักอยู่ 3 ดอก อยู่ดี ๆ มันก็ดับ มีติดอยู่แค่ดอกเดียว
.
หลังจากนั้นผมก็ตื่น พอตื่นมามันเป็นช่วงที่เราต้องตื่นไปบิณฑบาตอยู่แล้ว ตอนนั้นก็ลุกมาตั้งสติ แล้วก็ทำกิจของสงฆ์ตามปกติ หลังจากนั้นผมก็กลับมานั่งตรงม้านั่งหน้ากุฏิ ก็นั่งลง เอาหลังพิง แล้วเงยหน้าเหมือนแบบจะพักผ่อน แล้วผมไปเห็นเหมือนรังต่อที่ติดอยู่ตามบ้านต่างจังหวัด แล้วผมเห็นป้ายครับ เขียนว่า กุฏินี้ อุทิศแด่ นาย… นาง… นี้ ๆ ๆ และ ด.ญ.จันทร์เพ็ญ
ตอนนั้นผมตกใจมาก เหงื่อตกเลย เพราะมันเหลือเวลาอีกหลายวันกว่าที่จะลาสิกขา พวกพี่ ๆ มาถามผมก็ไปกล้าตอบ กลัวเขาจะกลัว เลยไปปรึกษาหลวงพ่อ เล่าทุกอย่างที่เจอให้ฟัง แล้วอยากจะทำบุญให้เขา ผมไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไงบ้าง
หลวงพ่อก็ถามว่า “อ้าว หรอ เจอด้วยหรอ?” ตอนนั้นหลวงพ่อก็แนะนำให้ผมเทศน์โปรดญาติโยมก่อนที่จะลาสิกขาไป โดยให้ผมไปเลือกเรื่องมา ลักษณะมันจะคล้าย ๆ คัมภีร์ใบลานที่จะเขียนคำสอนต่าง ๆ ไว้ ผมก็เลือกไป 1 เรื่อง ผมเลือกเรื่องเกี่ยวกับความกตัญญู
.
ซึ่งก่อนจะลาสิกขา ผมก็ไปเทศน์ในบ้านคุณตาคุณยายของผมเอง ก็ไปนั่งเทศน์ให้ทุกคนฟัง ซึ่งวันนั้นผมก็ได้เห็นคนในหมู่บ้านมากหน้าหลายตามาก ๆ เลย ผมก็เทศน์ไปสักพัก ก็มีพี่ท่านหนึ่งร้องไห้ ผมก็คิดว่าเขาคงฟังเนื้อหาแล้วอิน แล้วพ่อผมก็ถามว่า “พระ มาบวชตั้ง 10 กว่าวัน พระเจออะไรบ้างมั้ย?” ผมก็บอกให้พ่อฟังไปตรง ๆ เลยว่า “เจอน้องคนนึงชื่อน้องจันทร์เพ็ญมาหาตลอดเลย” ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
.
อยู่ดี ๆ ก็มีพี่คนนึง ก็คือพี่คนที่ร้องไห้นี่แหละ เขาได้ยินแล้วร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก ก็ถามจนได้ความว่า ด.ญ.จันทร์เพ็ญ ก็คือญาติพี่น้องของเขา มีตัวตนอยู่จริง ๆ แล้วกุฏินั้นเขาสร้างเพื่อเก็บกระดูกญาติพี่น้องของเขาทั้งหมดเลย และในกุฏินั้นก็มีโกศของ ด.ญ.จันทร์เพ็ญจริง ๆ คือผมมาบ้านคุณยายตั้งแต่เด็กจนโต ไม่เคยเจอพี่คนนี้ จนหลวงพ่อแนะนำให้มาเทศน์ ถึงได้เจอกันครับ
.
เล่าไว้วันที่ 6 เมษายน 2562
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
