#3 อำเภอแรก
. เมื่อถึงวันสุดท้าย ของการปฐมนิเทศปลัดอำเภอและผู้ช่วยนายทะเบียนอำเภอใหม่ พี่ๆ จากฝ่ายบรรจุและแต่งตั้ง กองอัตรากำลังและส่งเสริมสมรรถภาพ หรือ “อต.” ได้นำคำสั่งและหนังสือส่งตัวมาแจ้งให้ปลัดอำเภอใหม่ที่เข้ารับการปฐมนิเทศได้ทราบว่าแต่ละคนจะต้องเดินทางไปรับตำแหน่งที่อำเภอไหน
. กรรมวิธีในการแจ้งรายชื่ออำเภอคือ พี่ๆ จาก อต. จะอ่านรายชื่อไล่ไปทีละคน เมื่อจะอ่านแจ้งคำสั่งว่าใครได้ไปลงที่ไหน เพื่อนๆ ก็จะคอยช่วยลุ้น บางคนที่ได้ไปลงอำเภอใหญ่ๆ เจริญๆ หน่อย ก็จะมีเสียงฮือฮา แต่ถ้าเสียงบอกว่าไปลงที่อำเภอที่ชื่อไม่ค่อยคุ้นหู หน้าตาทุกคนก็จะแบบงงๆ ว่า อำเภออยู่ตรงไหนในแผนที่
. สิ้นเสียง “…อำเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม…”
ความรู้สึกแรกคือ ดีใจที่ได้ไปลงตามรายชื่อจังหวัดที่ได้เลือกไว้ จังหวัดมหาสารคามเป็นหนึ่งในจังหวัดที่เลือกไว้ เพราะตอนนั้นมีชื่อเสียงในการทำงานพัฒนาชนบท ภายใต้ชื่อโมเดล “สารคามพัฒนา”
แต่ที่นึกไม่ออกก็คือ อำเภอนี้อยู่ตรงไหนของจังหวัด
. ในทุกวันนี้ เมื่อจะเดินทางไปที่ใดในทุกหนแห่งในโลก หรือเมื่ออยากจะรู้ที่ตั้งของสถานที่ที่เรามีเพียงแค่ชื่อสถานที่ เราสามารถใช้แผนที่ในมือถือ เช่น Google map ค้นหาดูได้อย่างสะดวกสบาย ขอเพียงมีสัญญานอินเตอร์เน็ต
แต่ในยุคสมัยเมื่อ ๓๕ ปีที่แล้ว แผนที่คือเครื่องมือสำคัญที่จะบอกสถานที่และทิศทางของการเดินทาง และแผนที่ที่นิยมใช้ในทางราชการคือ แผนที่ทหารแผ่นใหญ่ๆ ของกรมแผนที่ทหาร
. ถ้าเป็นยุคสมัยนี้ เพียงแค่พิมพ์ชื่อหรือไม่ต้องพิมพ์เพียงพูดชื่ออำเภอลงไปใน google ก็จะมีแผนที่และข้อมูลเกี่ยวกับอำเภอขึ้นเรียงมามากมาย
. แต่ในสมัยนั้น อินเตอร์เน็ตยังไม่มี การจะค้นหาว่าอำเภอที่จะไปเริ่มต้นทำงานอยู่ตรงไหน จึงทำได้แค่ไปยืนดูแผนที่ทหารที่มีตั้งไว้ให้ดูในห้องอบรม
. สายตามองหาบริเวณจังหวัดก่อน เมื่อเจอแล้วก็ค่อยๆ มองหาแบบละเอียด ไล่หาสัญญลักษณ์อำเภอซึ่งจะเป็นจุดวงกลมหนาๆ พร้อมกับจะมีคำบอกชื่ออำเภอไว้
. ความพยายามมองชื่ออำเภอในครั้งแรก ไม่ประสบผลสำเร็จ ไม่เจอชื่ออำเภอในแผนที่ เมื่อลองใหม่อีกรอบก็ไม่เจออีก ใจเริ่มหงอยลงไป เพราะถึงขนาดไม่มีชื่ออำเภอในแผนที่ ไม่ต้องไปคิดเป็นอย่างอื่นสะท้อนได้เลยว่าคงเป็นอำเภอเล็กๆ หรืออำเภอตั้งใหม่
. ในสมัยนั้นมีการแบ่งอำเภอออกเป็นชั้นๆ เรียก “ชั้นอำเภอ” ตามความเจริญของอำเภอ โดยมีการแบ่งออกเป็น ๕ ชั้น ซึ่งชั้นที่ ๑ ก็คืออำเภอที่มีความเจริญมากที่สุดได้แก่ บรรดาอำเภอเมือง และอำเภอใหญ่ๆ ของจังหวัด ไล่เรียงลดหลั่นลงมาจนถึงอำเภอที่กันดารและยากลำบากที่สุด คือ อำเภอชั้น ๕
. อำเภอนาดูน ในตอนนั้นถูกจัดให้เป็นอำเภอชั้น ๕ ซึ่งในจังหวัดมหาสารคามมีอยู่ ๒ แห่ง อีกแห่งหนึ่งคือ อำเภอแกดำ
เมื่อทุกคนได้รับทราบคำสั่งบรรจุและแต่งตั้งแล้ว การปฐมนิเทศก็เป็นอันจบสิ้น ได้เวลาร่ำลากัน เพื่อเตรียมตัวออกเดินทางไปรับตำแหน่ง สำหรับคนที่ได้ลงจังหวัดเดียวกันก็นัดแนะกันว่าจะเดินทางไปอย่าวไรอไปถึงเมื่อไรให้พร้อมกัน
ปลีดอำเภอบรรจุใหม่มาอบรมหลักสูตรปลัดอำเภอ รุ่น 91
. ตอนบอกว่าใครจะไปลงที่ไหน ไม่รู้ว่าพี่ๆ จาก อต.หรือวิทยากรท่านใดเคยให้ข้อคิดไว้ว่า อย่าไปให้ความสำคัญกับความเจริญของอำเภอให้มากนัก ให้ความสำคัญที่ตัวนายอำเภอดีกว่าเพราะจะเป็นต้นแบบให้กับการทำงานของพวกเราต่อไป
. มีคำพูดที่สอนเตือนใจกันมาคือ ให้เลือกเจ้าอาวาสอย่าเลือกวัด นายอำเภอเปรียบเสมือนเจ้าอาวาส ส่วนอำเภอก็เปรียบเสมือนวัด ถ้าเจ้าอาวาสดีถึงวัดจะไม่เจริญ ไม่สะดวกสบาย แต่ก็น่าอยู่น่าทำงาน แบบอยู่ทำงานแล้วสบายใจ
เล่าเรื่อง โดยนาย Bt
ตุลาคม ๒๕๖๖
- 8
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
