EP : 315 Solanine .... repost
ก่อนหน้านี้ผมเคยเขียนรีวิวแนะนำการ์ตูนเรื่อง “โลกแสนวิเศษ” หนึ่งในผลงานของนักเขียนที่ผมชื่อชอบอย่าง Inio Asano กันมาแล้วและหากใครได้อ่านรีวิวเรื่องนั้นไปจะรู้ว่าแนวการนำเสนอที่เป็นเอกลักษณ์ของ อ. เขาก็คือการนำเสนอเรื่องราวการเปลี่ยนผ่านของวัยต่างๆ ที่เจอคำถามมากมายในหลายๆเรื่อง และในครั้งนี้ผมขอนำเสนอเรื่องราวอีกหนึ่งเรื่องที่ อ. ได้เขียนและนำเสนอออกมาครับกับเรื่อง Solanine ครับ
ต้องออกตัวไว้ก่อนครับว่าเรื่องนี้นั้นไม่ได้มี LC ในเมืองไทยนะครับ ผมไม่แน่ใจว่ามีใครเคยแปลให้อ่านกันหรือเปล่า แต่ผมไม่เคยเจอเรื่องนี้เป็นภาษาไทยครับ เล่มที่ผมมีอยู่นี้เป็นการ์ตูนภาษาญี่ปุ่นล้วนครับ เปล่านะครับผมไม่ได้อ่านญี่ปุ่นออกแล้วก็มารีวิวให้อ่านกัน ผมดูรูปกับดูภาพยนต์เรื่อง Sonlanin มาครับแล้วก็มาสรุปให้ฟัง เพราะเรื่องนี้ถูกนำไปดัดแปลงและสร้างเป็นภาพยนต์ให้ดูกันตอนปี 2010 ได้ครับ
แต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้ดังอะไรในบ้านเรา ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามีฉายในบ้านเราหรือเปล่า หรือจริงๆแล้ว แต่ผมหาเรื่องนี้ดูจากเวปที่ทำซับให้คนชอบหนังญี่ปุ่นดูกันโดยเฉพาะครับ สารภาพอีกเรื่องว่าตอนที่ดูเรื่องนี้นั้นคุ้นว่าเรื่องนี้ดัดแปลงมาจากมังงะนะ แต่ไม่รู้ว่ามังงะจากที่ไหน ใครเป็นคนเขียน ซึ่งดูหนังแล้วก็รู้สึกว่าเป็นหนังที่เล่าถึงความฝันและช่วงเวลาที่สำคัญของชีวิตของใครบางคนได้เดินผ่านมาถึงและเลยไปแล้วด้วยซ้ำ เรื่องนี้สร้างความจดจำให้ผมระดับนึง
อาจด้วยเนื้อเรื่องที่เป็นแนวญี่ปุ่นมากๆ คือจังหวะหนังไปเรื่อยๆ ไม่เร่งเร้าเราเลยไม่ได้สร้างอิมแพคอะไรมากมาย
จนกระทั่งวันนึงไปที่ร้านหนังสือการ์ตูนเพื่อไปตามหาผลงานของ อ.เขา จึงได้พบว่าเฮ้ยไอ้เรื่องนั้นที่เราดูมันมาจากผลงานของ อ. เขานี่หว๋า ก็เลยไม่พลาดหยิบและจ่ายเงินนำข้ามน้ำข้ามทะเลกลับมาที่บ้านครับ มานั่งดูภาพเรื่องนี้แล้วความรู้สึกมันกลับเพิ่มพูนขึ้นมาเป็นอย่างมากแตกต่างอย่างมากกับตอนดูหนังครับ คือรู้สึกว่าเวลาสื่อสารผ่านทางภาพมันมีพลังออกมาเยอะมาก แสงสีเงาที่วาดออกมามันสะกดใจได้เป็นที่สุดเลยครับ
เมะอิซัง หญิงสาวที่ทำงานเป็นพนักงานออฟฟิศทั่วไป เธอมีแฟนชื่อ ทะเนดะ ซึ่งจบจาก มหาลัยที่เดียวกันและทั้งคู่พักอาศัยอยู่ด้วยกัน แต่ตัวทะเนดะนั้นปัจจุบันทำงานพาสไทมส์รายได้ไม่ดีนักอยู่ ตัวเมะอิซังจึงเป็นเสมือนแกนหลักซะมากกว่า ตัวทะเนดะซังแม้จะจบมาซักพักแล้วแต่เขาก็มีการซ้อมดนตรีกับเพื่อนของเขาเสมือนตอนที่ยังคงเล่นเป็นวงอยู่ในชมรมดนตรีในมหาลัย กับเพื่อนที่สนิทกันอย่าง ทันมะ มือกลองซึ่งปัจจุบันรับกิจการดูแลร้านขายยาจากพ่อแม่ของเขาจึงไม่มีปัญหาเรื่องการหางาน
และ คะโต หนุ่มอวบอ้วนซึ่งปัจจุบันยังไม่จบแม้จะเรียนมา 6 ปีแล้วก็ตามซึ่งตัวคะโตเล่นเบสและทำงานพาสไทมในร้านดนตรีอยู่ เมื่อรวมกับ ทะเนดะ ซึ่งร้องนำและเล่นกีตาร์พวกเขาก็ยังคงนัดเจอกันเดือนละครั้งสองครั้งเพื่อซ้อมดนตรีกัน แม้โอกาสในการจะเล่นสดจะน้อยลงเรื่อยๆก็ตาม
ด้วยความรู้สึกว่าความฝันมันยังไม่เติมเต็ม ทุกคนยังคงมีความรู้สึกอยู่เสมอว่าที่ตัวเองอยู่และทำอยู่ตรงนี้นั้นยังคงไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการทำ แต่ด้วยการทำงานและการหาเงิน ดนตรีที่เขามียังขายไม่ได้ วงที่ฟอร์มมายังไม่มีอะไรที่จะเด็ดดวงให้ค่ายต่างๆ หันมาหาพวกเขา พวกเขาก็ยังคงใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปแม้ในใจจะเรียกร้องหาสิ่งที่ต้องการเพียงใดก็ตาม
ตัวทะเนดะเองนั้นอาจจะหนักกว่าใครเพราะด้วยความรู้สึกที่ตัวเองยังก้าวไม่ไปถึงไหน ไม่อาจจะเอาดีทางด้านใดเป็นพิเศษแม้จะมีเมะอิอยู่เคียงข้างก็ไม่อาจทำให้ความรู้สึกตรงนี้หายไปเลยแม้จะเรียนจบมากว่า 2 ปีแล้วก็ตาม จนมาถึงจุดนึง จุดที่เขาบอกว่าเขาจะไม่ทนจะเริ่มทำตามฝันที่ตัวเองต้องการ การรวมพลังของเพื่อนๆทำให้เขาหันมุ่งหน้าไปสู่สิ่งที่เขาฝัน แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่หยุดทุกอย่างที่เขาเริ่มตั้งใจทำนั่นก็คือ อุบัติเหตุของเขาที่ทำให้ตัวทะเคดะนั้นเสียชีวิตลง
ความตายของทะเคดะ สร้างความตกใจให้กับเพื่อนๆ รวมถึง เมะอิ ด้วย ที่อยู่ๆ คนรักของเธอต้องมาเสียชีวิตลง จบทุกสิ่งและทุกความฝันที่เธอมีกับเขา เพียงแต่ตัวเธอต้องตัดสินใจไม่ใช่แค่เรื่องของเธอเท่านั้น สิ่งที่เธอคิดมีเรื่องความฝันของทะเคดะและเพื่อนๆของเธอด้วยในเรื่องดนตรีและเธอจะทำอย่างไรกับเรื่องราวเหล่านี้....
หากมองถึงแก่นและแกนเรื่อง เรื่องนี้ไม่มีอะไรมากไปกว่าการก้าวข้ามช่วงเวลาที่ต้องตัดสินใจ เรื่องนี้เราจะเห็นความลำบากใจของคนที่เพิ่งผ่านช่วงเวลาของการเรียนที่เต็มไปด้วยความหวังอย่างมากมาย มาสู่โลกของการทำงาน โลกที่แตกต่างจากสิ่งที่เขาคิด ไม่ใช่ทุกคนที่จะทำตามความฝันที่ตัวเองต้องการได้
มีคนเพียงน้อยนิดที่ไปถึงปลายทางของความฝันได้ เหล่าเมะอิ ทะเคดะและเพื่อนๆ ของเธอเป็นตัวแทนของคนทั่วไปที่มีความฝันแต่ยังติดหนทางและความสามารถในการไปถึงจุดนั้นได้ หลายๆคนเลือกที่จะเดินไปสู่โลกความจริงเมื่อรู้ความจริงที่ว่าพวกเขาไม่มีความสามารถหรือไม่มีโอกาสหรือหนทางไปถึงจุดนั้นได้
ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ผิดครับ มีแค่น้อยมากที่ทำได้อย่างนั้น และก็ไม่ผิดหากพวกเขาจะย้อมแพ้หรือเล่นดนตรีแก้ความคิดถึงเท่านั้นพอ แต่เรื่องราวมันก้าวเดินไปอีกขั้นเมื่อพวกเขาเลือกที่จะเดิมพันและเดินทางกันต่อไป และทุกอย่างก็จบลงอย่างรวดเร็วด้วยความตายของ ทะเคดะ
เท่าที่ผมดูรูปภาพในเล่มภาษาญี่ปุ่นที่ผมมีอยู่นั้นผมคาดว่ามีรายละเอียดอะไรหลายๆอย่างที่ไม่เหมือนกับในหนังซะทีเดียวอยู่เยอะพอสมควรนะครับ แต่ผมก็ยังรู้สึกมีความสุขเมื่อได้เห็นภาพวาดที่พยายามสื่อสารเรื่องราวต่างๆ ในเล่มนี้ออกมาให้ผู้อ่านอย่างผมเข้าใจ แม้ผมจะเข้าใจได้น้อยกว่าที่ต้องการสื่อสารก็ตาม แต่ต้องบอกเลยว่า ภาพทุกภาพในเรื่องนี้มันช่างโดนใจคนอย่างผมเป็นอย่างยิ่งครับ
เรื่องนี้อย่างที่บอกไม่มีพิมพ์ออกมาในไทยครับ ในญี่ปุ่นมีทั้งเวอร์ชั่น 2 เล่มจบ และ bigbook เล่มเดียวจบครับ เรื่องนี้ถือว่ากินใจผมมากพอควรเลยนะครับ แม้จะน่าเสียดายที่ผมไม่อาจเข้าใจในเนื้อหาที่ต้องการสื่อสารได้ด้วยข้อจำกัดเรื่องภาษาครับ แต่บอกว่าเรื่องนี้ห้ามพลาดหากคุณเป็นคนชอบเรื่องที่มีลายเส้นสวยๆนะ และถึงแม้เล่มนี้จะพูดถึงเรื่องราวความฝันของคนธรรมดาคนนึง แต่ไม่อาจจะบอกว่าเราควรมองข้ามหรือไม่สนใจสิ่งนั้น ครับ .... ยังไงผมก็ชอบเรื่องนี้นะครับ
ภาพ 9/10 (หักที่วาดคนไม่สวยดังใจ)
เรื่อง 8/10 (วัดจากหนังนะครับ)
ความประทับใจ 9.5/10 (ดูรูปภาพแล้วโครตประทับใจเลย)
#Manga #รีวิวการ์ตูน #จบ #การ์ตูนแนวดราม่า #การ์ตูนแนวชีวิต #MangaAnimeReviews #9คะแนน #Solanine #หนังสือการ์ตูน #Rate15 #เธอๆอ่านเรื่องนี้หรือยัง
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
