เมื่อฉันหายไป
ถ้าวันหนึ่งเราหายวับไปจากโลก
คนรอบตัวอาจจะเศร้าอยู่ไม่กี่วัน เพราะต้องรีบตั้งหลักให้ชีวิตเข้าสู่โหมดปกติ ทุกชีวิตล้วนมีภาระ ต้องกินต้องใช้
ดวงอาทิตย์ก็ยังขึ้นทางทิศตะวันออกและตกทางทิศตะวันตก
บนถนนก็ยังมีรถติดและยังมีคนที่ไม่มีวินัยแต่พร่ำบอกว่าคนอื่นไม่มีน้ำใจกันเหมือนเดิม
เหล่ามนุษย์ออฟฟิศก็ยังต้องตื่นแต่เช้า ก้มหน้าก้มตาทำงาน เพื่อรับรายได้ที่ไม่เคยเพียงพอกับรายจ่าย
นักการเมืองก็ยังเป็นตัวถ่วงความเจริญของประเทศชาติ ไม่ให้ก้าวไปไกลเกินกว่าประเทศที่กำลังพัฒนา
และถัดไปอีกร้อยปีข้างหน้า
ลูกของเราคงไม่อยู่แล้ว มีแต่หลานเหลนที่เดินผ่านรูปของเราที่ติดอยู่บนฝาผนัง โดยไม่สนใจแม้แต่จะถามชื่อของเรา
รถที่เรารักก็คงกลายเป็นเศษเหล็ก หากสภาพยังดี คงถูกจัดอยู่ในกลุ่มรถโบราณหรือเป็นของเล่นสะสมของคนรวย
บ้านที่เราผ่อนค่างวดจนเลือดตาแทบกระเด็น ถ้าไม่ถูกทุบทิ้งไปซะก่อน ก็อาจเปลี่ยนมือหรือถูกขายทอดตลาด กลายเป็นที่อยู่ของใครก็ไม่รู้ เข้ามาอยู่ในห้องที่เราเคยอยู่ นั่งอยู่ในสนามหญ้าที่เราเคยนั่งเล่น
แม้แต่ตำแหน่งงานที่เราทุ่มเททุกหยาดเหงื่อ ก็จะมีคนมาทำแทนเรา เขาไม่รู้จักเรา ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราเคยทำงานอยู่ที่นี่และเคยทำความสำเร็จให้กับองค์กรมากมายขนาดไหน
สิ่งที่เราภาคภูมิใจ
ตำแหน่งที่เราแข่งขันแย่งชิงมา
อำนาจที่เรามีเหนือคนอื่น
ความสำเร็จที่คิดว่ามีเพียงหนึ่งเดียว
ทรัพย์สินสุดหวงที่เราเอาแรงกายและใจเข้าแลก
ความรักที่เราเทิดทูนทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ครอบครอง
ทุกอย่างมลายหายไป
แม้แต่ร่างกายหล่อสวยที่เรารักนักรักหนา
พอถึงวันนั้น ไม่ถูกเอาไปฝังดินให้หนอนชอนไชก็คงถูกเปลวไฟเผาไหม้เป็นเถ้าธุลี
วันนั้น วันที่เราหายวับไปจากโลก
ตัวตน ทุกสิ่งอย่าง รวมถึงเรื่องราวของเราก็หายไปด้วย
เหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้นมาก่อน
มีเพียงความว่างเปล่า
ชีวิตมีแค่นี้จริงๆ
ชีวิตเป็นเพียงสิ่งสมมุติ ความว่างเปล่าคือความจริง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
