#เรื่องผีมีอยู่ว่า #TheGhostRadio
เรื่อง: สระอาถรรพ์ / เล่าโดย: คุณเก๋
เรื่องนี้เป็นเรื่องพี่สาวของหนู ย้อนกลับไปตอนที่พี่สาวยังเด็ก ตอนนั้นก็อาศัยอยู่กับคุณยาย สมัยนั้นความเจริญต่าง ๆ ก็ยังไม่มี น้ำไฟก็ยังเข้าไม่ถึง ถนนก็ยังเป็นดินลูกรัง ซึ่งบ้านคุณยายตอนนั้นก็อยู่ติดกับโรงเรียนเลย มีแค่ถนนลูกรังเลนเดียวคั่นอยู่
.
โรงเรียนในสมัยก่อนก็ไม่ได้มีกำแพงเหมือนกับสมัยนี้ ก็จะเป็นแค่เสาเข็ม แล้วก็มีลวดหนามพอที่จะกั้นเป็นเขตได้อยู่ บางจุดก็จะมีเว้นช่วงไว้เหมือนเป็นทางลัด เพื่อให้นักเรียนกลับบ้านได้ไวขึ้น แปลนโรงเรียนนี้ก็คือ พอข้ามถนนมาก็จะเป็นรั้วโรงเรียน พอเข้าโรงเรียนมาก็จะเจอสระน้ำ เป็นสระขนาดใหญ่เท่ากับสนามฟุตบอล ถ้าหันไปด้านหน้า ซ้ายมือจะเป็นสนามฟุตบอล ถัดมาจะเป็นอาคารเรียน ถัดมาจะเป็นโรงอาหาร ถัดมาเป็นสนามกีฬาต่าง ๆ และถัดมาจะเป็นบ้านพักครู รอบด้านก็ยังเป็นบริเวณโรงเรียน
.
ทุกปีก็จะมีการจัดเลี้ยงประจำปีก่อนปิดภาคเรียน ตอนนั้นน้าเนี่ยอยากไปงานนี้มาก ก็เลยชวนพี่สาวไปเป็นเพื่อน แต่พี่สาวก็ไม่อยากไป เพราะถ้าตกเย็นพี่จะไม่อยากออกจากบ้านอยู่แล้ว แต่น้าก็รบเร้าอยากให้ไปเป็นเพื่อน เพราะเขาอยากไปจริง ๆ เพราะปีนึงมีแค่ครั้งเดียว พี่สาวเลยบอกว่า “ได้ ถ้าน้าอยากไป แต่มีข้อแม้นะ ข้อแรกน้าต้องไปขออนุญาตยายก่อน สองห้ามกลับดึก สามห้ามทิ้งกัน เราจะกลับมาพร้อมกัน” น้าก็ตกลง สักพักก็หายไป
.
หลังจากนั้นน้าก็กลับมาพร้อมรอยยิ้มแล้วบอกว่า “วันนี้เราไปได้” ก็นัดหมายกันไป พอถึงเวลานัดก็ไปที่งานโรงเรียน ด้วยความที่เด็กเยอะ พี่ก็กลัวหลงกัน เลยบอกกับทางน้าว่า “น้า ถ้าเราหลงกัน เรามาเจอกันจุดที่เรานัดกันนะ” น้าก็ตกลง
เวลาก็ผ่านไป พี่สาวเห็นว่ามันดึกแล้ว ก็อยากกลับบ้าน แต่น้าก็ยังไม่มา พี่เขาก็กลัวว่ายิ่งเข้าไปหาในงานก็จะยิ่งหากันไม่เจอ คนมันเยอะ แล้วกลัวจะสวนกันด้วย พี่สาวเลยรอที่ตรงจุดนัดพบตรงนั้นไม่ไปไหน จนผ่านไปคนเริ่มน้อยลง แต่พี่สาวก็รอไม่ไหวแล้ว จังหวะที่กำลังคิดว่าจะทำยังไง มันมีเด็กกลุ่มนึง กำลังจะกลับบ้าน พี่สาวก็จะไม่รอน้าแล้ว เลยขอกลับกับเด็กกลุ่มนั้น
โดยปกติการกลับ จะเป็นการถึงบ้านใครก่อนก็ค่อย ๆ ทยอยส่งกันไป พี่สาวก็คิดว่าถ้าไปกับกลุ่มนี้เราก็ถึงบ้านเราบ้านแรก แต่ผลปรากฏว่า พอมารู้ตัวอีกที พี่สาวเป็นคนสุดท้าย ถ้าจะกลับไปเริ่มใหม่ที่งาน มันก็ทั้งไกลทั้งมืด ก็เลยจะกัดฟันเดินไปให้ถึงบ้าน ดีที่วันนั้นเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง ก็เลยเดินไป 2 ข้างทางหมาก็เห่าส่ง
พอเดินไปสักพัก จังหวะที่เลี้ยวกำลังเดินข้ามสระ เพราะมันจะถึงบ้านเราแล้ว เห็นหลังคาบ้านเราแล้วด้วย พี่สาวก็ใจชื้น จังหวะที่เดินไปก็ประมาณกลางสระพอดี คือถ้าพ้นเนินนี้ก็ถึงบ้าน แต่ตอนนั้นสายตาพี่มันไปเห็นเงา คล้าย ๆ คนนั่งกอดเข่าอยู่ พี่ก็สงสัย คิดว่าใคร มารอเพื่อนหรือเปล่า กะว่าจะให้มาเดินเป็นเพื่อนเลยเดินเข้าไปหา
พอเดินเข้าไปใกล้ ๆ ใจก็คิดว่าอาจจะเป็นน้าหรือเปล่า ก็เดินไปคิดไป พอใกล้ ๆ ร่างนั้นก็ค่อย ๆ ยืนขึ้นมา ๆ สูงขึ้นเรื่อย ๆ จนเลยหัวพี่สาวไป พี่ก็คิดว่าน้าไม่ได้สูงขนาดนี้ คงไม่ใช่น้าแล้ว ในระหว่างที่คิด อยู่ ๆ ร่างนี้ก็หยุด แล้วยื่นมือมาตรงหน้าพี่สาว พร้อมกับหัวที่อยู่ในมือ ยื่นมาตรงที่หน้าพี่สาว แล้วก็หัวเราะในลำคอ พร้อมพูดว่า “กลับแล้วหรอ” เท่านั้นแหละ พี่สาวสติไม่มี วิ่งย้อนกลับทางเดิม ตะโกนร้องเสียงดัง
จนอาจารย์ที่อยู่ในบ้านพัก เขาได้ยินเสียงเด็กร้องเลยออกมาดูกัน พอมาเจอพี่สาว เขาก็พูดไม่รู้เรื่องเลย พูดแค่ว่า “ผีหลอก ๆ อยากกลับบ้าน ๆ” กว่าจะรู้เรื่องก็ปลอบใจกันพักใหญ่ แล้วอาจารย์ก็จะพาไปส่งบ้าน พอพี่เขาไปถึงบ้าน ปรากฏว่าน้ารออยู่ที่บ้านแล้ว คุณยายก็มารอรับ พอคุยไปคุยมาก็รูเรื่องว่า จริง ๆ แล้วคุณยายไม่ได้อนุญาตให้ไปงาน แต่น้ามาโกหก เพื่อจะให้ไปที่งานเป็นเพื่อน ก็โดนทำโทษทั้งคู่
.
พอตื่นเช้ามาพี่สาวก็เป็นไข้ แต่หลังจากนั้นมาก็ไม่ได้ทราบที่มาที่ไปของผีตนนั้นเลย ซึ่งต้องบอกก่อนว่าสระนี้เป็นสระที่เป็นสาธารณะของทั้งโรงเรียนและหมู่บ้าน ก็จะให้นักเรียนได้มาเรียนวิชาเกษตรกัน ส่วนชาวบ้านก็สามารถมาจับปลากันได้ แต่มีกฎว่าห้ามจับปลาช่วงฤดูวางไข่ และบางฤดูกาลก็จะกำหนดอุปกรณ์จับปลาชัดเจน
.
เขาก็มีการเล่าถึงพี่ผู้ชายคนนึงมาจับปลาในฤดูที่ปลาวางไข่ ซึ่งจริง ๆ แล้วเขาห้าม แต่แกก็ไม่ฟัง จนชาวบ้านคนอื่น ๆ เขารู้เรื่อง เขาก็มาห้าม ว่ามันไม่ได้นะ เขาตั้งกฎกันไว้แล้ว เขาก็พยายามอธิบายกันยืดยาว จนมีเรื่องกัน ผู้ใหญ่บ้านรู้เรื่องก็รีบมาห้าม แต่หลังจากนั้นไม่นาน พี่ผู้ชายคนนี้เขาก็กลับมาจับปลาอีก แล้ววันรุ่งขึ้น ทุกคนก็มาเห็นว่าเขาเป็นศพไปแล้ว
ก็นอนเสียชีวิตข้างอุปกรณ์จับปลา โดยที่ไม่มีบาดแผลใด ๆ แล้วก็ยังมีปลาอยู่กับตัว ไม่ได้ไปไหน ทางชาวบ้าน และครอบครัวผู้เสียชีวิตก็ไม่กล้าเอาปลาไปกิน ก็ไปปล่อยอยู่ในสระเหมือนเดิม ก็เกิดเรื่องราวขึ้นมากมายเกี่ยวกับสระนี้ จนเวลาผ่านไปไม่รู้นานเท่าไหร่ น้ำในสระเริ่มแห้งลงเรื่อย ๆ
.
แล้วก็มีคนเล่าให้ฟังอีกว่า มีอยู่วันนึง เห็นผู้หญิงจูงมือเด็กอยู่ที่ขอบสระ ซึ่งสระนั้นทางโรงเรียนปล่อยร้างไปแล้ว น้าก็คิดในใจว่าทำไมเอาเด็กเข้ามาในที่รกร้างแบบนี้ ตอนนั้นมันก็เป็นช่วงเย็น ๆ น้าก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย ในระหว่างนั้นก็มีผู้หญิงคนนึงวิ่งหน้าตั้งมาเลย แล้วมาถามว่า “พี่ ๆ พี่เห็นลูกหนูมั้ย?”
น้าก็ถามลักษณะเด็ก พอรู้ถึงลักษณะเด็กเท่านั้นแหละ มันตรงกับเด็กที่เห็นพอดี เลยบอกไปว่า “เห็นนะ ไม่รู้ว่ามากับใคร เดินจูงมืออยู่ที่ขอบสระ” ทีนี้เขาก็กรี๊ดตกใจเลย บอกไม่มี ๆ มากันแค่สองคนแม่ลูก ซึ่งตอนนั้นมันมีข่าวเรื่องลักพาเด็ก ทุกคนก็ตีความกันว่าน่าจะเป็นเรื่องนี้ ก็รีบวิ่งกันไปหาตามขอบสระ ชาวบ้านก็ช่วยกันดู
.
สิ่งที่เห็นคือ เด็กคนนั้นหน้าคว่ำอยู่กับน้ำ แล้วเอาสองมือตี ๆ น้ำอยู่ แม่เด็กเห็นก็ใจสลาย ชาวบ้านก็รีบลงไปช่วยเด็กขึ้นมา แล้วก็รีบปฐมพยาบาลเด็ก เด็กก็ร้องไห้ใหญ่เลย ชาวบ้านก็มองหน้ากัน เพราะต่างรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพราะน้ำมันแค่ครึ่งเข่าผู้ใหญ่ ตัวเด็กสูงกว่าเข่าอยู่แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่เด็กจะจมน้ำเอง ลักษณะของเด็กคนนั้นคือเหมือนโดนกดน้ำเลย แล้วการช่วยเด็กคือต้องใช้แรงผู้ชายสองคนในการเอาขึ้นมา
.
ทำให้สระนั้นยิ่งร้างไปใหญ่ ไม่มีใครกล้าให้ลูกหลานเข้าไปใกล้กับที่นั่นแล้ว จนเวลาผ่านไปก็มีเด็กหายอีกแล้ว หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ชาวบ้านก็ช่วยกันตามหา สุดท้ายก็มาจบที่สระน้ำ เพราะเด็กหายทุกครั้งก็ต้องมาที่นี่ จนคนเฒ่าคนแก่ก็แนะนำให้ทำพิธีเปิดตา พอทำพิธีเสร็จไม่น่าเชื่อ เด็กนั่งอยู่ตรงนั้นเห็น ๆ
จากตอนแรกที่ไม่มีใครเห็นก็เห็น เด็กก็บอกพยายามขานรับแล้ว แต่ไม่มีใครเห็นไม่มีใครได้ยิน ก็เลยเอาเด็กกลับมาบ้าน วันรุ่งขึ้นก็ทำพิธีบายศรีสู่ขวัญกัน ทำให้สระนั้นก็ยิ่งถูกปล่อยรกร้าง ไม่ได้ทำประโยชน์อะไรอีกเลย จึงทำให้สระนี้กลายเป็นสระอาถรรพ์ไปเลยก็ว่าได้ เรื่องทั้งหมดก็มีประมาณนี้ค่ะ
.
เล่าไว้วันที่ 10 สิงหาคม 2562
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
