หันอวี้ （韓愈）
กวีเอกแห่งราชวงศ์ถัง แต่กลับถูกสั่งเนรเทศแบบฟ้าผ่าให้ไปที่เมืองแต้จิ๋ว เหตุด้วยท่านได้เขียนฎีกาทักท้วงฮ่องเต้เรื่องการอัญเชิญพระพระสารีริกธาตุมาบูชาในวังหลวง
เนื่องด้วยเนื้อความในฎีกามีความตรงไปตรงมา เพราะเขียนในทำนองว่า ฮ่องเต้ที่นับถือพุทธล้วนไม่มีจุดจบที่ดี โดยหันอวี้ได้ยกกรณีกษัตริย์เหลียงอู่ตี้ที่ทรงเป็นพุทธมามกะอย่างศรัทธา แต่สุดท้ายกลับต้องสวรรคตจากการถูกก่อกบฏ คำพูดในทำนองนี้ได้ทำให้ฮ่องเต้กริ้วอย่างที่สุด จึงทรงสั่งให้เนรเทศหันอวี้ไปที่ชายแดนโดยไม่รอช้า และชายแดนที่ว่าก็คือเมืองแต้จิ๋วในปัจจุบันนั่นเอง
ระหว่างทาง หันอวี้ได้ประสบกับพายุหิมะ จึงทำให้ต้องสูญเสียลูกสาวคนเล็กไปอย่างน่าเสียดาย ส่วนตัวท่านเองก็เกือบจะต้องหนาวตายในการเดินทางครั้งนั้น ภายหลังจึงได้เขียนรำพันกลอนบทหนึ่ง ในกลอนได้กล่าวไว้ประโยคหนึ่งว่า "เจ้ามาครานี้คงหมายมั่น" "เจ้า" ที่ระบุในกลอนนั้น แท้ก็คือหันเชียงจื่อ หนึ่งในแปดเซียน หรือก็คือหลานของท่านหันอวี้ นั่นเอง
ร่ำลือกันว่าหลานที่ท่านไม่สู้จะชอบสักเท่าไหร่ ด้วยเพราะมีอุดมการณ์ทางศาสนาที่ไม่ตรงกันคนนี้ ได้มาช่วยแก้ไขสถานการณ์ให้ท่านรอดพ้นจากพายุหิมะในครั้งนั้น
เนื้อความของกลอนมีดังนี้
เช้าทูลฎีกาองค์ราชัน
เย็นปลดแต้จิ๋วไกลแปดพัน
ถวายตัวขจัดพาลภูบาลท่าน
ไยสงวนสังขารหวงชีวัน
เมฆปรกภูผาคนไกลบ้าน
หิมะพัดหลันกวนม้าคร้ามครั่น
เจ้ามาครานี้คงหมายมั่น
ได้ช่วยเก็บอัฐิริมมหรรณพ์
一封朝奏九重天，夕貶潮陽路八千；願為聖明除弊事，肯將衰朽惜殘年！雲橫秦嶺家何在？雪擁藍關馬不前；知汝此來應有意，好收吾骨瘴江邊。
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
