“หากฉันต้องตาย,
เธอต้องอยู่ต่อ
เพื่อเล่าเรื่องฉัน
เพื่อขายสิ่งของฉัน
นำไปซื้อผ้าร่ม
แลเส้นด้าย
(ที่มีสีขาวและหางยาวเฟื้อย)
เพื่อที่เด็กน้อย, คนหนึ่งในกาซ่า
จักได้มองขึ้นไป ยังนัยน์ตาสวรรค์
เฝ้าคอยพ่อ ที่หายไปพร้อมไฟกัลป์–
โดยไม่ได้ร่ำลาใคร
แม้แต่เนื้อหนังตน
แลแม้แต่จิตวิญญาณ–
มองเห็นนั่นไหม, ว่าวที่เธอทำ, มันลอยขึ้นไป
และทันใดนั้น เทวดาจากเบื้องบน
ก็นำความรักกลับคืนมา.
หากฉันต้องตาย
ขอให้มันสร้างความหวัง
ขอให้มันกลายเป็นนิทาน.”